afscheid2
vormgegeven gedachten
vormgegeven gedachten
die ik naar je toezond
vormgegeven gevoelens
die ik je toe bedacht
alles is nu verdwenen
nu jij
in de aarde bent gegaan
nu jij niet meer
naast me kan staan
ik zou
ik zou zo graag
nog iets van je vernemen
je ogen willen zien spreken
even maar jou
naast me zien staan
even maar
je hand door mijn
haren voelen
ik zou zo graag
willen
dat je nog even
met me praat
ik zou zo graag
willen
dat ik niet
zo alleen
er voor stond
nu ik je
naar het graf draag
ik heb je lief gehad
ik herlees je brieven
ik draag ze op mijn hart
ik lees je brieven
die ik bezat
ik lees je brieven
mijn leven staat er in
ik lees je brieven
ik ben zo
bang dat ik
zo het
contact
met jou
verlies
afscheid voor niet even
door verdriet overspoeld
als een rivier
die een land verwoest
is mijn hart
niets meer voelen
niets meer merken
door verdriet ben ik
weg gespoeld
door het afscheid
voor de rest
van mijn leven
ik heb bedacht
ik heb bedacht
dat ik je mis
zomaar
in de ochtendmist
ik zie je gestalte verschijnen
zomaar uit het niets
ik kan je niet
raken
bang dat ik
je dan
opnieuw verlies
vaders blik is goed
sinds zijn
ogen voorgoed
zijn gesloten
is het niet meer
dat wat hij zegt
zijn blik
gevangen op
een foto
zegt meer
dan alle
woorden
die hij
zegt
tussen alle graven
als je zomaar
ergens tussen
vele graven
een heel klein steentje
vind
met letters is het wit
laat het dan liggen
zoals het ligt
het is mijn
begraven liefde
in de hoop
dat jij dat vindt
al wat overblijft is ik
nadat je
je ogen hebt gesloten
jij me niet
meer kan zien
is alles wat
er overblijft
de eenzaamheid
omdat jij
mij nooit
meer kunt zien
wat is het triest
wat is het triest
om het te weten
36 jaar
en bijna
geen tijd
meer om te leven
wat is het triest
dat je bent
gevangen
door de dood
ik zou je
zo graag
een nieuw leven geven
maar er
is niemand
die me
dat toestaat
dag Vincent
dag Vincent
je zachte pootjes
zal ik nooit
meer horen
lopen op het zeil
nooit meer
zal ik je horen
krabben
aan de paal
dag Vincent
in jou
is het de beste
vriend die ik verloor
als je kus is vervaagd
als je kus
is vervaagd
dan zal
ik je me
niet meer
kunnen
herinneren
niet meer
weten wie je bent
als je kus is
vervaagd
dan ben ik
alleen
die de herinnering
nog herkend
blauwe stenen
blauwe stenen
aijn er neergelegd
stenen
blauwer dan blauw
stenen
die mijn hart
bedekken
stenen
die zeggen
dat ik om
je rouw
ik mis je zo vreselijk
ik mis je zo
vreselijk
ik huil nog
iedere nacht
overdag
kan ik lachen
maar ben
bewust
wat er in
de nacht op me wacht
ik mis je zo
vreselijk
telkens weer
neem mijn hand zachtjes
neem mijn hand
zachtjes
in je handen
kijk me aan
zie me liggen
hier kan
ik niet
mee omgaan
praat
alleen maar
tegen mij
hoor mijn woorden
aan
ik fluister
om zachtjes
met jouw
hand
in mijn hand
mijn laatste reis
aan te gaan
als ik mijn pil neem
als ik mijn pil neem
om voorgoed te slapen
nooit meer de dag
te kunnen begroeten
wil je dan
bij me waken
me sterken in mijn keus
zodat ik
niet zo alleen
in zal slapen
engel
er staart een engel naar je..
knipoogt zachtjes..
met zijn vleugeltjes
zal hij je ogen aanraken
en je in slaap wiegen
als de engel zijn
vleugeltjes neerlegt
je gaat dromen
komen er vanzelf gedachten,
die je naar mij
doen toekomen
en als we elkaar
dan boven afstand en tijd
aanraken zal een ster
zijn zegen geven….
dan kun je op reis..
met de engelen mee
ik zag ze komen
de engelen
die je mee
zouden nemen
je deed
je ogen dicht
al het
geluid was verstompt
ik zag ze komen
de engelen
hebben
zachtjes
je ziel gepakt
je bent door
ze mee genomen
rust je zacht?
als je hand de sterren raakt
als je gaat
zweven
ver boven
jezelf en
het leven uit
laat je hand
de sterren raken
zo neem
je afscheid
van het leven
langzaam
gaat dan
deze ster uit…
als dromen veranderen
als dromen
veranderen
van de dagen
van toen
als nachten
veranderen
in uren
van secondes
dan pas weet ik
dat ik
het leven
zo leven
moest
mijn laatste adem
mijn laatste adem
geschreven
door de wind
de woorden
zijn vervlogen
door de
klank
van een
mensenkind
het licht in de wind
zachtjes
gaat het waaien
alle kaarsjes
gaan nu uit
mijn ogen
gaan nu
slapen
de wind
blaast
mijn
lichtjes uit
je stem is als een zachte…
mijn oren
moeten zich
spitsen
omdat
ik je bijna niet
meer hoor,
je stem
komt moeizaam
de klanken
tegen
het is nu
al overstemt
door het
engelen koor
dood in de armen
de ogen
van jou staan bol
ze zijn inmiddels
bijna
levensmoe
de ogen
van jou
kijken me
voor de laatste keer
aan
ik neem je in
mijn armen
laat je met
de dood
mee gaan
wachtkamer naar de sterren
maanden
lig ik al te staren
maanden
kijk ik de
sterren aan
ik wil
alleen
maar weten
hoeveel
pijn moet
ik nog door leven
voordat ik
naar de
sterren
mag gaan
dag lieverd
ach lieverd
wat kan ik nog zeggen
wat kan ik nu
nog voor je doen
niets meer
kan het verzachten
niets meer
kan dit verzachten
alles is
al gezegd
ik zal je kussen
en dan
begin je
aan die
hele lange
eenzame weg
de hoop op de regenboog
de dag dat je ging
mijn hart
zich moest sluiten
zijn woorden
ongesproken
niet meer jouw
naam mocht
uitspreken
keek ik naar de hemel
en zag de regenboog
die zich net als ik
over het verdriet
heen boog
en ze sloot haar ogen
ze lag daar
zomaar met
half geopende ogen
ik staarde naar haar
liep naar haar toe
even maar
haar aangeraakt
even maar
zachtjes gestreeld
alsof het niets
kon zijn
ik raakte haar
doorweekte haren
troost zo goed
ik kon
en ze sloot
haar ogen
haar reis begon
als je kunt laat het weten
als je kunt
laat het weten
laat het me
voelen
laat me het zijn
als je kunt
kom dan heel even
zachtjes in mijn
oor fluisteren
zodat ik je niet
vergeet
vlekken van de dood
op je huid
zie ik ze ontstaan
de vlekken
van de dood
langzaam
maar zeker
zie ik het
gebeuren
ze worden
inmiddels te groot
om te verbergen
ik zie het
met lede ogen aan
ik weet nu
dat ik je
binnenkort
echt moet
laten gaan….
gevangen in oeverloos verdriet
ik kijk
in je kamer rond
alles van het
verleden
slingert er rond
je liefste die
is weggegaan
de weg
die we allemaal
eens moeten gaan
ik kijk je kamer rond
en zie het staan
alle dingen
van je liefste die
je nooit meer ziet
als een eerbetoon
aan iemand die
jou alles geven kon
ik zie je zitten
gevangen
in oeverloos verdriet
ik wou dat ik je
kon helpen
alleen dat wil jij niet
ben stil gaan staan
ik ben stil gaan staan
bij de overledenen
heb aan ze gedacht
hen die vielen
veel te vroeg in het graf
tranen stromen over
mijn ogen
tranen vullen
mijn gelaat
ze zijn ook voor mij
gevallen
dat is een
ding dat staat
je bent niet meer
ik heb je leren kennen
een mooie jongen
mooi van vlees en bloed
ongeblust verlangen
alles nieuw
alles ontdekken
moeder Nederlandse
vader Pers
mooie vent
ben je geworden
ik heb afscheid van je genomen
toen je de goot in gleed
kon je niet met mijn liefde remmen
later jaren later
stond er in de krant
dat je was overleden
je er niet meer was
je had teveel genomen
je bent niet meer
laat me deel uitmaken
als ik morgen
er niet meer ben
er niet meer kan zijn
voor je
denk dan aan me
plaats op mijn
graf
een grote appelboom
aardbeiplantjes en
bramenstruiken
zodat mijn
lichaam deel gaat
uitmaken van
het leven
dat ik voedsel ben
voor de kringloop
er nog steeds
ben
voor diegene
die altijd
dicht bij
mij wilden zijn
donker is de dag
het licht is
vergeten aan te gaan
alle lampen zijn gesprongen
geen ster zal nog schijnen
de maan is verdwenen
deze dag
is vergeten
om geboren te worden
deze dag bestaat niet
toen jij
je laatste
adem uitblies
laatste regels
mocht ik moeten sterven
zomaar op een dag
wil je me dan
één ding beloven
dat ik dan
werkelijk
weg gaan
mag
ik kan je niet vergeten
bergen herinneringen
op een stapel gelegd
stofnesten verwijderd
zomaar nergens
heen gezet
herinneringen
aan ons leven
samen
in een tijd van
niet meer bij elkaar
ik kan je niet vergeten
je raakt nog
steeds
mijn leven aan
ik zocht het op
ik zocht het op
de woorden
die verbonden
met pijn
altijd een
deel van mij
zullen zijn
de woorden
die snijden als
een mes
die wonden maken
zodat je nooit
went aan de pijn
ik zocht het op
om het te voelen
om het
te laten zijn
haar zachte stem
in mijn nachten
waarin ik
soms even
eenzaam ben
waar ik
aan haar denk
hoor ik
soms ineens
haar stem
ze zegt me
dat het wel
goed met me
komt
dat ze er voor
me zijn zou
dat ze me heeft
gegeven
wat ik nodig heb
om te leren
wennen
aan dat
ik haar nog
altijd mis
gekregen van mijn geliefde
gekregen
het boeket met bloemen
vol van kleur
de laatste bloemen
die hij mij
geven kon
zullen ook
vergaan
de laatste groet
niets is er meer
deze verdorde bloemen
zullen nu
wat langer in mijn
kamer staan
op het veld van verloren eer
op het veld
van verloren eer
liggen ze
te liggen
restanten van weleer
op het veld
zonder monument
de gevallen soldaten
die niemand
waarvan niemand
wist wie ze waren
wie ze zijn
de wind droogt mijn tranen
terwijl
de tranen
over mijn wangen lopen
over het
onmisbaar
gemis
het verdriet
geen plek
kan vinden
om te rusten
droogt de
wind mijn
tranen
het is alsof
jouw hand
me teder
kust
opa slaapt.. opa heeft pijn
opa slaapt
opa heeft pijn
steeds weer
die woorden
die woorden
die er zijn
opa heeft
het zijn ogen
dicht gedaan
meisje logeert bij opa
niemand weet
dat opa
niet meer
leven zal
ik heb je nooit gekend
door het leven gegaan
dij en ik
samen
zitten praten
uren lang
soms op de chat
jij en ik
uren over
wat ons bezig houd
de openbaring
van je Hiv verhaal
die ons emotioneel
dichter bij
elkaar lieten staan
dichterbij dan ik
ooit bij iemand was
jij was mijn droomprins
toen ik na
jou dood
eindelijk een
foto van je zag
het is nu te groot
meestal ga ik
het alleen aan
ga ik alleen
het leven bekijken
zoals het ervoor
staat
meestal ga ik
het aan
zoals ik altijd heb gedaan
nu is het te groot
nu is er
teveel aan de hand
het is te groot
ik vraag niet veel nu
ik wil alleen
maar even
gedragen worden
op jouw hand
soms zie ik jou overal
soms zie ik je overal
in elke
straat
waar ik ook loop
het is net
alsof je
steeds weer
bij me staat
soms ben
ik je ineens
verloren
om je
ergens anders
weer
tegen te komen
de kist mocht ik sluiten
toen het zover was
dat het leven
uit jou was verdwenen
toen ik niets
meer in jouw ogen zag
mocht ik de kist
zelf sluiten
het afscheid
duidelijk een feit
nog steeds zie ik
hoe ik jou
in het donker
heb achter gelaten
het is iets
dat ik elke dag
weer weet
zoals elk jaar
zoals elk jaar
om 12.00
zullen ze branden gaan
de kaarsen
voor de mensen
waar ze ook mogen zijn
eenzaam
met verdriet
en pijn
kaarsjes voor
een ieder
die ik in dat
jaar heb gezien
mensen die me
hebben geraakt
en 1 kaars
zal ik voor
jou laten
staan
op die stille plek
op die stille plek
op dat moment
zomaar ineens
gevangen
ineens
daar weer zijn
op die stille momenten
van even
gewoon
terug in
het verleden zijn
ik dacht even dat ik je zag
ik dacht even
dat ik je zag
zomaar onverwachts
een glimp
achter beslagen ramen
achter ondoordringbaar glas
ik dacht even
dat ik je
echt heel
even
weer zag
Hits: 178