afscheid3
ik streel je nog steeds
ik streel je nog steeds
nog steeds
het lichaam
dat bij je past
jij bent het
die me raakt
meer dan
ik had verwacht
gevoelens vertaald
in gedachten
van even geen
verweer
ik streel je nog steeds
al ben je
hier allang niet meer
als het rumoer om jou verdwenen is
as het rumoer
om jou verdwenen is
in een eindeloze
stilte is gesloten
achter de
deur van mijn hart
dan zal ik even
weten
dat jij het
was
liefste het is koud
liefste het is koud
buiten
kouder dan het
met jou was
schuilend in mijn jas
de warmte van
de mensen
die me omringen
die er zijn
het is kouder
dan ik wil
omdat ik niet
in jouw
armen kan zijn
de woorden op het veld van eerd
de woorden
op het veld van eer
gevonden in een tijd
dat liefde vecht
voor erkenning
voor het gevoel
van altijd bij elkaar
willen zijn
de woorden
geschreven
op maagdelijk wit papier
voor altijd
vervaagd
door water
die op het veld van eer
werd gestort in de
vorm van
diep bedroefde
tranen
kleine stapjes op onbekend terrein
kleine stapjes
op onbekend terrein
langzaam schuifelend
om daar
ook te mogen zijn
kleine stapjes
steeds dichter bij jou
langzaam gaan lopen
voort gekropen
om op dat onbekende terrein
even heel
dicht
bij je te zijn
dood gegraven
in de zoete avonden
van soms
het even
gelukkig zijn
kom je
even
langs
zomaar in mijn
gedachten voorbij
ik vraag me
dan steeds weer af
of je nog wel
eens mij
bezoekt
even naar me
kijkt
of ik het
nog steeds
goed doe
ik kan jou niet vergeten
ik kan jou niet vergeten
ik weet niet
wat ik moet
jij zit gevangen
in een wereld
waar je alleen
naar toe moet
ik kan jou niet vergeten
ik mis je
elke uur
je zit in mijn gedachten
de klok tikt verder
gaat van
uur naar uur
zul je sterven?
als ik je vraag
om bij me te zijn
zul je er dan zijn
als ik mijn
laatste adem
uitblaas
zul je er zijn
als ik
voorgoed mijn
ogen sluit
of zul je
sterven
0mdat ik
niet meer bij
je kan zijn
alle spullen
alle spullen
die in deze
kamer staan
de spullen
die ik met
jou heb gekocht
de spullen
van ons leven samen
doen me jou
altijd bij me zijn
diets meer
aan te veranderen
zo zul je
altijd in
mijn leven
blijven staan
stilte die er is
het is stil…
de wind
is gaan liggen..
een kaars
aangestoken
om jou
een
groet
te brengen
onder stenen bedolven
als ik mijn
laatste adem
aan deze wereld geef
mijn zucht de
vogels misschien
even laat verstillen
beloof me dat je
me dan op zult tillen
me zult brengen naar
mijn graf
me op stenen legt
maar me niet
onder stenen legt
dat is niet zo
prettig
dan baken
je het zo af
ik dek je toe
de laatste momenten
dat je me aankijken kan
waarna je de ogen
voorgoed sluiten zal
ik hou je hand vast
zeg je dat je
mag gaan
dat het niet erg is
dat ik zonder jou
moeilijker
maar toch door zal gaan
de laatste ogenblikken
dat ik je ogen zie
zal ik bewaren
daarna dek ik je toe
hartstochtelijk mijn best doen
de hele dag
lopen rennen
lopen vliegen
kleren gekocht
om de kerst
mooi te zijn
cadeautjes
van verlangen
voor de hele
familie,
alles is klaar
alleen het gevoel
van niet compleet zijn
is nu extra zwaar
de armen om de leegte geslagen
mijn armen
zoeken in de nacht
langzaam
naar het lichaam
dat er altijd was
ineens
word ik wakker
merk dat ik
mijn armen
om de leegte
heb geslagen
omdat jij
er niet meer
was
snikkend bij de stenen
had nog zoveel willen zeggen
zoveel keren je naam
willen roepen
zodat je reageren zou
ik had zo graag
nog vele dagen
met je gesleten
het leven mooier
gemaakt
snikkend bij de stenen
sta ik te kijken
naar jouw naam
die langzaam ook
aan het vervagen
zal gaan
in de ochtendgloren komen ze zo
in de ochtendgloren
komen ze zomaar op
de gedachten
die me laten
beseffen dat
er niets meer is
in de ochtendgloren
zonder dat het kan
ben ik in mijn dromen
ben ik het
die naar jou
verlangt
aan het einde van de lijn
aan het einde van de lijn
sta ik er zomaar
geen ouders meer
die voor me zorgen gaan
niets meer dat
me nog helpen kan
niets meer
dat er is
waar ik op
terugvallen kan
nu mag je je ogen sluiten
nu mag je je ogen sluiten
nu mag het licht
bij jou van binnen uit
nu mag je rusten
nu is het goed
we spraken
alles uit
in een winterse fantasie
in een winterse fantasie
kijk ik
nog even
achterom
naar het huisje
van mijn ouders
dat ik achterlaten kon
in een witte winterpracht
nog één keer
kijken naar dat
wat er niet meer
mag zijn
de winter heeft
zijn intrede
echt gedaan
zijn handen werden koud
zijn handen
werden koud
toen ik ze
nog even
vast houden mocht
voordat hij
voorgoed
werd wegroepen
toen ik zijn
ogen
voorgoed
sloot
het is niet alleen koud buiten
het is koud
buiten
de vrieskou
treed in
de winter is begonnen
met de kou
die er ook soms moet zijn
het is alleen
dat ik me verbaas
over de kou
bij mij van binnen
de kou
die niet
weg blijkt
te gaan
ik zink soms zo diep weg
ik zink soms zo diep weg
in het verdriet
dat ik nergens
nog een uitweg zie
soms is het
niet eens meer
de grashalm
die ik grijpen kan
ik ga dan maar
even zitten
om te rusten
even me bezinnen
waarom ik
nog zo naar
je verlang
zoals hij het heeft gewild
ja hij wilde het zo
hij zei altijd
dat hij
achter me zou staan
dat hij me
zou beschermen
ondanks dat hij
weg is gegaan
ja hij wilde het zo
dat ik zou leven
zoals ik nu doe
hij geloofde in mij
ondanks dat
hij er nooit
meer kan zijn
is het goed
zoals ik
het doe
..dan alleen naar huis
omringt door vrienden
die mij
in hun warmte laten zijn
sta ik te staren
naar de lege plek
waar jij had moeten zijn
terug naar huis
waar twee warme lijven
wachten op mij
gevangen in hun
warmte
het pruttelen van
de katten
voel ik me
niet zo alleen
ik stierf met je mee
toen de dag
de nacht
voor altijd
in mijn leven bracht
ben jij niet
alleen gestorven
ik stierf met
je mee
hoe tastbaar je nog bent
telkens
als ik in de
avonduren
mijn tijd
met dromen verdoe
dan voel ik
hoe jij er bent
hoe tastbaar je
soms nog kunt zijn
zonder dat je
er nog echt bent
jij hoort voor
een hele lange tijd
nog bij mij
zonder jou vervliegt de tijd
ik voel je handen
nog steeds
die me strelen
over mijn rug
ik zie nog steeds jouw ogen
die me stralend
aankijken
ik ruik nog steeds
jouw geur
die me omringt
zonder jou
vervliegt de tijd
zonder dat
ik er een
deel van ben
het vuur in mij gedoofd door ongeloof
het vuur in mij
gedoofd
door het ongeloof
van het niet meer
kunnen of willen
zijn
in de liefde dat
telkens weer
verliezen zal
het vuur is uit
geblust
door de laatste tranen
toen ik je
voor het laatst
ten afscheid
heb gekust
gezocht naar woorden
toen de liefste
de dingen deed
die ik niet
meer kon begrijpen
toen de liefste
de deur
naar het leven
dicht smeet
heb ik gezocht
naar woorden
die mijn gevoelens
vertalen zou
ik heb ze nooit gevonden
ik blijf zitten
met de vraag
waarom
ging je nou?
elke week bloemen
elke week
verse bloemen
op het graf
elke week
weer nieuwe rozen
omdat ik
zoveel aan je dacht
elke week
het lijkt een
ritueel
het is even bij je wezen
even bij je zijn
elke week bloemen
gewoon om
toch nog steeds
met jou bezig
te zijn
als de as is verwaaid
als de as
is verwaaid
als er niets
meer over is
in het natte gras
als de as
is verdwenen
zonder dat
ik nog iets bezit
als het is verdwenen
waarom is het leven
soms ineens
zo licht
de steen met jouw naam
de gedenkplaat
waarop jouw
naam geschreven staat
zoals vele namen
ben jij daar ook
bij gaan staan
ik kan het niet vinden
met de kleine plek
die je kreeg
jij was veel meer
op deze aarde
jij was het
die voor mij
veel meer
deed
ik pak een zakdoek
als ik moet huilen
dan pak ik een zakdoek
om mijn tranen
echt er te
laten zijn
als ik het koud heb
dan pak ik een dikke jas
om eindeloos
te gaan wandelen
door de kou
als ik naar jou verlang
ga ik liggen slapen
zodat ik niet
meer zo
heftig naar
jou verlangen
kan
oma’s sentimenten
de sentimenten
van oma
die zijn gebleven
die er nog steeds zijn
die dingen
die iedereen
koesterde
die in de familie
niet zouden
misstaan
niemand wilde
ze eigenlijk echt hebben
niemand
vond ze de moeite waard
oma’s sentimenten
staan nu
ergens in de regen
op straat
stil is ze gaan slapen
stil is ze gaan slapen
ze deed
haar ogen dicht
heel stil is
ze gaan liggen
de nacht
deed haar
ogen dicht
stil is ze gaan slapen
niemand die
haar nog benaderen kan
ze rust even uit
van het vechten
een heel
leven lang
gierende wind
het giert
door de nacht
het giert
de hele dag
het giert
het laat me
voelen
hoe het kan zijn
het giert
enorm
ik hoor het
het zegt
in alles
jouw naam
dagelijkse tranen
dagelijks loop ik
even dat ene blokje om
kijk ik even
naar daar
waar jij bent
heen gebracht
sta ik even stil
bij de gedachte
dat mijn dagelijkse tranen
stromen
over jouw
graf
hou me nog 1 keer vast alsjeblieft
mijn jas heb ik al aan
ik sta al te kijken
naar de deur
die straks dicht zal gaan
ik kijk nog 1 keer
in je ogen
zie het licht niet meer
niet meer de vonken
die er waren
als ik nu ga
zal ik je voorgoed verlaten
zal ik je nooit
meer zien
als ik straks gestorven ben
als ik straks
voorgoed mijn
ogen sluit
als ik straks
niet meer kan ademen
door simpelweg
te ademen
in en uit
dan zul jij
daar achterblijven
langer dan jij wilt
het verschil in leeftijd
tussen ons
dat is dan
een heel
groot verschil
als de kaarsen flakkeren in de wind
stil loop ik
te dwalen
over de gedenkplaats
van eeuwige rust
even sta ik stil
bij de gedachte
dat ik jou
daar heb moeten
laten gaan
stil loop ik
te dwalen
stil blijf ik
even bij je
staan
zachtjes steek
ik de kaarsen aan
zachtjes voel
ik je adem
over de kaarsen
gaan
even maar
raak je me
door de flakkerende
kaarsen aan
de glimlach van de dood
de glimlach
van de dood
die ineens
zomaar
tevoorschijn kwam
de lach
op haar gezicht
omdat aan haar
lijden
een einde
kwam
hij kan niet zonder haar
ze is gaan slapen
in de slaap
die geen ontwaken kent
ze ligt vredig
met gesloten ogen
alsof ze
elke moment
weer met
het leven
begint
hij kijkt haar aan
zijn ogen zijn
vol tranen
hij kan niet
begrijpen
dat hij zonder haar
zijn leven
verder door
moet gaan
even alleen met haar
geen moment
is hem gegund
om even alleen
bij haar te zijn
altijd zijn
zijn kinderen
er bij
nooit een moment
om even echt alleen
bij haar te staan
even alleen
met zijn
in mens groot verdriet
gewoon bij
haar zijn
laat hem het voelen
laat hem het voelen
dat het niet anders is
dat het leven
soms zomaar
ineens anders is
laat hem beseffen
dat zij nu echt
niet meer
op zal staan
leer hem
om te leven
leer hem
weer op
zijn eigen kracht
verder te gaan
we slepen hem er door heen
zijn kinderen
spreken nu al af
om elke avond
even naar pa
te gaan
om hem op te vangen
na de dood
van moeder de vrouw
zijn kinderen willen
alles proberen
zodat hij
snel weer
terug in het
leven kan zijn
zijn verdriet
dat hij dagelijks draagt
is zo groot
maar niemand
die daar
echt bij stil
heeft gestaan
achter de stoet
achter de stoet
loop ik
langzaam mee
ik probeer
in gepaste stilte
bij je in
mijn gedachten
te zijn
langzaam
zie ik het
gebeuren
langzaam is
het voorbij gegaan
het zand is
gegooid
jij bent
in de aarde
op gegaan
rustig gaan slapen
rustig gaan slapen
mijn tante
die het
heden niet
meer
hebben kon
rustig gaan slapen
met een
glimlach
om haar mond
tranen van vreugde
toen ze hoorde
dat de
medicatie
niet meer
zijn helende
werking deed
huilde ze tranen
van vreugde
omdat er nu
spoedig
een eind
kwam aan
haar leven
vol pijn
en leed
kinderstem door de telefoon
terwijl ik
krampachtig probeer
niet te breken
klinkt ineens
zijn stem
mijn neefje
heeft besloten
om voor mij
te zingen
met zijn heldere stem
ik luister
voor ik het weet
breek ik
in duizenden stukken
onderga ik
Dd dankbaarheid
voor wat hij
even voor me deed
Hits: 120