bagage1

verloren in zijn eigen wereld

zoekend naar zijn heden

raakt hij verstrikt in de draden

van het verleden

zoekt hij op de kaart

zijn weg naar de uitgang

om zo dichter bij het nu te zijn

krampachtig staart hij naar de lijntjes

die er zijn

zonder het bordje uitgang

te vinden omdat al die lijntjes

uit het verleden

voor hem zo verwarrend zijn


zweven in het oneindige

loslaten van de dromen

waarin de toekomst

vastbesloten lag

zweven in de uren

van de momenten van

dat wat ooit zo komen

maar nooit was

aangeraakte verlangens

die niet zijn waargemaakt

zweven in het oneindige

omdat het echte leven

mij zo diep van binnen  raakt


verloren voetsporen naar nergens heen

langzaam schuifelen

naar de rand van de afgrond

wetende dat dit het laatste is

wat je nog kan doen

dan je schoenen uit trekken

kijken naar het water

waarin je weet geen toekomst is

dan de immense knal

verdwenen in de mist van het verleden

de verloren voetstappen

van het verleden gaan nergens meer heen


ontworstelen uit het verleden

gevangen in de ketens

van het verleden

waarin de regels van het leven

mij  werden opgelegd

waarin stond geschreven

wie ik moest zijn

totdat ik ontdekte

dat ik zelf de keuze had

mezelf te ontdekken in het heden

om zo vrij van het verleden

diegene te zijn

die ik werkelijk ben


dansend naar de hemel

het ritme

van de laatste ademslagen

gaan langzaam steeds meer

hun traagheid aan

de stilte duurt steeds langer

steeds verder zie ik jou gaan

de glimlach op jouw gezicht

omdat je eindelijk mag gaan

dansend ga je naar de hemel

waar jij dansend als engel

verder zal gaan


het verlangen naar jou

verder weg dan ik je

aanraken kan

verdwenen in de nacht

in het moment van ons samen zijn

verloren het gevoel

van voor altijd samen

staar ik naar hemel

waar ik jou niet meer

bereiken kan


als mijn tranen water zijn

afscheid genomen

van elkaar

samen weten dat

dit het beste is

nog een keer omkijken

terwijl ik vertrek

zie ik jou staan

met jouw telefoon in je hand

dat wat ons uit elkaar dreef

tastbaar dicht bij

voel ik de tranen stromen

over mijn gevoelens

van verloren van altijd


losrukken van  het verleden

terwijl ik mijn

tranen sta te wissen van het

verlangen dat niet kwam

mijn wonden lik na de zoveelste

muur waar ik tegen aan gelopen ben

mijn onbegrip voor alles

zich laat vertalen in mijn gebalde vuisten

kijk ik naar jouw

ogenschijnlijk onschuldige ogen

zie ik de leugens geschreven staan

in de woorden die je zegt

kijk je aan

draai ik me om

vertrek naar daar

waar ik mezelf weer tegen komen zal


liefde is het spel van de verliezers

liefste

staan staren in het niets

bij de voetsporen van de mensen

die niet meer zijn

denk ik aan ons gevecht

om elkaar te begrijpen in het onbegrip

van het moment

raak ik je niet meer in je hart

met de woorden van liefde die ik sprak

kan ik je alleen nog raken

met de woorden vol gif

om je te laten inzien

dat we dit spel verliezen

waarin wij uit elkaar

gedreven zijn

Hits: 58