bagage3

spiegeling van het verleden

rimpeloos verlangen

naar dat wat nog komen gaat

het openen van de deuren

van mijn hart

kijken naar het verlangen van

niet voor even maar  voor langere tijd

verstrikt raken in gevoelens

uit het verleden

waarin de spiegeling in het heden

mijn angst

gespiegeld staat


beeld van een gedwongen moment

staren in het niets

dromen in verzonken gedachten

een foto die alles laat zien

de schaduw van het verlangen

achter hem

de man naast hem in het klein

daar waar zijn geliefde zal zijn

staart hij in het niets

gevangen in een beeld

van een gedwongen moment


verlaten afstand

niet meer aanraken

omdat onze liefde verboden is

niet meer naar elkaar kijken

omdat onze liefde

niet meer kan bestaan

niet meer elkaar kussen

omdat onze liefde niet mag bestaan

verscholen achter tralies

van het verlangen

staar ik naar jou

over de door de liefde verlaten

vlaktes van mijn hart


en dan mis ik mijn moeder

in de lege ruimtes van het moment

waar ik gevangen zit in de gedachten

die maar niet weg willen uit mijn hoofd

kijk ik naar de opgeruimde leegte

die niet het vuil echt hebben weg gehaald

mis ik het het kunnen praten met mijn moeder

die gevangen zit in de mist van het verleden

even te weten hoe zij er tegenover staat

haar stem zacht horen  zeggen

het komt wel weer goed

ik raak haar even heel zachtjes aan

denk ik blijf toch dat kind

dat soms even gewoon

wil dat zijn moeder

haar arm om hem heen slaat


gekochte dromen in het heden

verloren in de nachten

van het verleden

waarin geen antwoorden

te vinden waren

de dromen die niet uitkwamen

gekochte dromen waarin

zijn dromen uit het verleden

in het heden ineens

in een waas van onwerkelijkheid

waarheid lijken te zijn


beelden van het vasthouden

bang om iets te vergeten

de foto’s die er zullen zijn

voor altijd

opgeslagen beelden

van het vasthouden

van wat er was

wat is geweest

om zo zeker te zijn

dat je later weet

dat je er vandaag bent geweest

dat je  er echt was


hekje naar verboden gebied

onschuldig hekje

dat er staat

in het landschap van verlangen

waarin geschreven gedachten

soms de overhand krijgen

waarin de woorden van toen

niet meer zo vatbaar zijn

waarin ik zoek naar verborgen schatten

die mijn nog steeds zo

dierbaar zijn


de stoel van het stille verlangen

het beeld

gevangen in de stille getuigen

van dat hij was

mijn vader die trouw zijn schoenen

naast zijn stoel zette als hij ergens kwam

die luisterde naar mijn stem

mijn woorden die ik sprak

begrijpend knikte

het beeld gevangen van toen

in dit eenvoudige beeld dat

ik ineens zag


waar de muziek nog na klinkt

luisteren naar de langzame

trage slagen van de nacht

waarin ik de melodie

van ons samen hoor

waar ik gevangen in de stilte

de muziek hoor

van ons samenzijn

vervaagt in het duister

luister ik naar jouw ademhaling

die me langzaam laat

wegdoezelen in mijn

slaap


omzien in de tijd

beeld dat is gevangen

in de spiegel van het moment

daar waar hij even stond te kijken

naar het gedwongen leven

dat hij nu heeft

verloren dromen van ooit

vergeten verlangens van

liefde en samen zijn

eenzaam staat hij te kijken

in het raam waar in

zijn leven op straat

afgebeeld zijn

Hits: 61