begraafplaats3
omdat ik verloor van de tijd
laat de bloemen bloeien
laat de geuren
nog steeds mij aanraken
laat het zo zijn
dat ik er daardoor nog steeds ben
laat me in gedachten genieten
van dat wat ik
niet meer zal zien
ik wist het toen ik leefde
ik wist het toen ik niet meer kon zijn
dat op een dag er bloesem zou komen
die ik niet meer zou kunnen ruiken
die ik niet meer zou
kunnen zien
de engelen van de liefde
zware momenten
gevangen in de dagen
van jouw meer missen
dan ik soms wil
aanraken van de kleine
tasbaarheden
die nog achterbleven
in mijn leven
als herinnering
kijk ik naar de engelen
van de liefde
onze twee kinderen
die mijn hart telkens weer
raken
omdat ze zo dichtbij
mijn gevoel geraken
de engel kust jouw naam
langslopen
terwijl de regen
mijn haren doorweek
kijk ik naar je steen
waardoor ik jou
niet maar kan aanraken
met mijn hart
ik leg een glazen engel
zachtjes op je neer
om zo jouw naam te kussen
de kei van mijn leven
zachte tranen
van het laten gaan
de aarde al
heel vaak met mijn
handen aangeraakt
in de hoop
dat ik je dan raken zal
voor elk jaar dat ik je mis
leg ik een steen op jouw graf
omdat jij voor mij
de kei van mijn leven
was
tedere glimlach om het verleden
momenten van geluk
dat me laat beseffen
dat alle dagen
zonder jou niet meer
zijn wat ze zijn
aangeraakt jouw leven
die ik nu niet meer
aanraken mag
je laten gaan
omdat ik niet meer
jou vasthouden kan
tedere glimlach om het verleden
vermengd met de traan
van het heden
omdat ik je altijd missen zal
totdat de bloemen weer bloeien
adem gevangen
in de dromen van deze dagen
waarin jij niet meer
kan zijn
aangeraakt de eenzaamheid
waar ik nu nog niet kan zijn
kijken naar de bloemen die
nu nog geuren
totdat hun tijd ook is gegaan
dan wachten totdat
de bloemen weer gaan geuren
totdat ik weet
dat het eerste jaar
van jou missen
voorbij gegaan is
in kleine tranen
jouw naam
geschreven
onder de engel
die over jou waakt
mijn woorden
gestikt in de kleine tranen
die ik elke dag nog huil
het afscheid was het niet alleen
het is de tijd daarna
waarin ik ga beseffen
dat ik jou nooit meer
vasthouden kan
als ik je maar vinden kan
nevels van tranen
die mijn ogen
steeds weer wazig maken
kijken over het veld
van verloren geliefdes
ik raak verdwaald
door al die paden
door al die plekken
waar de liefde
zijn rustplaats vond
ik zoek en dwaal
weet niet meer
waar je bent gebleven
ik ben verdwaald
in het verlies
voor altijd
de vrijheid die je hebt gekozen
vleugellam
kijk ik naar de tranen
van het nu
de gekozen weg
die je hebt genomen
waarin je geen weg meer zag
om door te gaan
met gebroken vleugels
sta ik te kijken
naar jouw graf
waar ik met twee vogels
probeer weer te geven
dat jij voor een andere vrijheid
dan ik
koos
gevangen verleden
staren over het veld
van mensen die ons dierbaar waren
kijk ik naar het verleden
van toen
ik raak de oudheid
aan van het moment
ik zie de tranen die
hier zijn gevallen
in de kleine monumenten
voor diegenen
die hier hun
geliefden
naar toe hebben
gedragen
Hits: 88