Berlijn2a

gevangen lijnen van onze schaduw

verbonden door

een gemis

dat beiden ons zo

heeft geraakt

wat ons heeft gevormd

tot wat we

nu blijken te zijn

alles met elkaar

zit gevangen 

in de lijnen 

van onze schaduw

die onlosmakelijk

met elkaar 

verbonden zijn


schuilen in jouw jas

de koude nacht

haalt me in

ik weet niet meer

waar ik schuilen kan

tegen de weergoden in

dan zie ik je daar staan

met je jas van metaal

ik kruip onder je jas

zodat ik geen last meer heb

van de regen en van de kou

ik ga slapen

in mijn dromen

waarin ik

verlang naar jouw jas

waarin ik

altijd schuilen

mag


waarom verdronk ik in je ogen

een lied hoorde ik

ergens in een voorstelling

ik dacht nog

dat is toch raar

wat er gezongen werd

over de liefde

met het verschil van dertig jaar

terwijl ik dat lied

diep in mijn hart hoor zingen

sta jij daar

zomaar ineens in mijn leven

het verschil van bijna dertig jaar

terwijl ik je aankijk

langzaam verdrink in je ogen

van het moment

diep geraakt ben

dat ik bijna de hele week

zing

besef ik dat het toch zo verdomt lastig vind

omdat jij mij

zo in verwarring brengt


beton beton

het monument

dat mij had moeten raken

omdat het zoveel leed

verbeeld

de gevangen mensen

die hun leven lieten

omdat het

zo ging

raakt me

teder aan

al loop ik

dwalend tussen de stenen

is het vreemd

dat er bij mij 

een soort van  

beklemming ontstaat


beveiliging

mijn hart bewaakt met

de beste beveiliging

die er bestaat

alle dectoren

ingeschakeld

alles klaar gezet

om te voorkomen

dat jij bij mij

binnen geraakt

toch is het je gelukt

al begrijp ik 

nog steeds niet hoe

je hebt mijn hart

gekraakt

je hebt mijn wereld

op zijn grondvesten 

laten schudden

van onzekerheid

totdat je ontdekte

dat de beveiliging

jou ook weer

buiten laat


brengt het maar terug

nu je niet meer

bij mij wil zijn

laat ik je gaan

de tranen

die zijn weg vinden

zoals zo vaak

nadat iemand ging

zullen ook weer drogen

wat ik je mee geef

is alleen dat wat ik gaf

breng het maar terug

naar waar het

behoord te zijn

voordat je

voorgoed vertrekt

met dat deel

van mij


bewaar mijn liefde voor morgen

bewaar mijn liefde

voor morgen liefste

zodat je altijd weet

dat er nog liefde is

als ik er niet meer kan zijn

bewaar mijn liefde

voor morgen

zodat ook morgen

ik nog steeds

van je houden kan


achter tralies

zomaar ineens

zit mijn gevoel

achter tralies gevangen

door de woorden die je zei

ineens kan ik

niet meer voelen wat ik voelde

ineens lijkt het gevoel

vast geraakt

door de harde woorden

die jij midden

in mijn gezicht

tegen mij zei


vandaag begraaf ik je opnieuw

stille tranen

om het gemis

vandaag zou je

nog bij mij zijn

als die vreselijke ziekte

je niet had gevangen

vandaag

zou je weer een jaar

langer bij mij zijn geweest

het gemis

dat me in stukken snijd

omdat het niet mag zijn

de wereld draait zijn dag

terwijl vandaag

voor mij de dag is waarin ik

je opnieuw begraaf

in het graf

van het gemis


tedere hand

een klein stukje brood

dat werd aangeboden

aan het vogeltje dat

zich liet voeren door hem

zomaar terug 

bij mijn vader

die ook eten kreeg gevoerd

ik dacht altijd aan

het vogeltje dat eten kreeg

zijn mond ging open

hij at met smaak

door dat simpele stukje geluk

op straat

ben ik ineens weer 

terug in de tijd

waar ik zo

heb gehuild

omdat ik wist

dat hij zou gaan


 

Hits: 64