Berlijn 3a
laat de muziek stoppen
geen trom geroffel
geen zang
geen dans
laat het stil zijn
omdat hij is gegaan
mijn liefste
van wat ik bezat
de laatste adem
die hij nog aan me gaf
was het laatste antwoord
op de vraag
naar het waarom
laat het stil zijn
laat het stil zijn
zodat ik huilen kan
in alle stilte kan huilen
om hem
die ik nu echt
moest laten gaan
vriendschap
mijn geschilderde woorden
op de muren van de stad
met de vraag om vriendschap
is door velen gelezen
maar niet begrepen
mijn woorden
gevangen in een spel
van boter kaas en eieren
zijn het symbool geworden
van mijn
eenzaamheid
de dood wacht aan het einde
langzaam lopen
op de weg van het leven
waarom zou ik
me gaan haasten
iedereen weet toch
dat aan het einde
de dood wacht
ik heb geen haast
om bij hem te komen
het leven
omarm ik nog te graag
langzaam lopen
ik heb alle tijd
miet achterom kijken
omdat dan de
dood soms ineens
daar kan staan
in verloren mensen
ik loop langzaam
mijn leven
naar het eind
waar ik dan de dood
zal omarmen
als ik er aan toe zal zijn
hij was zo blij
ons kind
dat met de zon is gekomen
die wij zo in ons hart
hebben gesloten
kijkt ons vol verwachting aan
terwijl wij aan boord gaan
van de boot over de Spree
weet hij nog niet
wat er komen gaat
de hele week
al liep hij te zeuren
om een auto voor vermaak
terwijl de boot
zich klaar maakt voor vertrek
geven wij hem zijn auto
hij kijkt ons aan
vliegt ons om de nek
en is zo blij
ik kijk naar mijn lief
die mij aan kijkt
we weten beiden
hoe gelukkig
dit kin
ons telkens weer maakt
de uitgang gezocht
de wurgende greep
van jouw liefde
die me heeft verstikt
ik vecht er tegen
probeer je te laten inzien
dat het zo niet gaat
jij hoort me wel
maar luistert niet
ik zeg dat ik het
nu ook niet meer weet
terwijl ik
om me heen kijk
naar de uitgang
om te vluchten
omdat ik niet langer
bij jou kan zijn
jouw verstikkende liefde
doet me
op de vlucht slaan
zoveel kleuren om me heen
verdwaald in het verlangen
naar de dag
raak ik verstrikt
in de kleuren van de nacht
worstelend met de dingen
uit het verleden
het verlies dat
ik telkens moest laten zijn
vecht ik me
door de nachten heen
om te ontwaken
in een wereld
met kleuren
om me heen
je kunt nog lang genoeg huilen
nadat jij mijn hart brak
voor de tigste keer
besloot ik niet langer
meer te geloven
in jou en mij
besloot ik het
feest van het leven
te gaan vieren
om zo gelukkig te zijn
de nachten dat
ik lag te huilen in mijn bed
omdat ik jou
dacht zo te missen
in mijn leven
duurden soms
maanden lang
totdat ik bedacht
ik kan nog lang genoeg
huilen
om alles wat er niet was
gevangen lijnen van het heden
zorgvuldig
de lijnen van het verleden
uit mijn leven gehaald
de hoogte-
en diepte punten
afgevlakt tot
niet noemenswaardig meer
sta ik met
open hart
open vizier
voor jou
om de lijnen van het heden
die gevangen zijn
om ons heen
tot een netwerk te maken
waarin wij beiden
klaar staan voor
wat morgen brengen zal
de voet gaat
de woorden gelezen
terwijl de voet
zijn weg gaat door het leven
de paden bewandel
waar een ieder wel eens zal zijn
de foto’s van de voet
die zijn eigen leven leid
ineens
geraakt door de titel
van een tekst
dat hij een belangrijk persoon is
de voet is van slag
omdat nog nooit iemand
dat tegen hem zei
voor hen
een grote lege ruimte
met daarin een
zwart beeld
dat zit
ik kijk ernaar
besef me dat
dit uniek is
in deze stad kan veel
ook dit
het beeld voor
alle gevallenen
waar dan ook
een monument
voor de gestorven
onbekenden
voor iedereen
die sterft
mijn ogen bleven
even hangen
bij dit beeld
omdat ik dit zo mooi vind
omdat zo iedereen
die gegaan is
toch een plek heeft
Hits: 63