Berlijn 4a
moment van rust
voeten in het water
kijken naar water dat valt
dat hele kleine flesje
dat als symbool
van nog iemand
die heeft
genoten van het water
daar heeft
laten staan
ik haat je minder dan gisteren
gebroken harten
van het verleden
de mannen die kwamen
die soms nog sneller gingen
gekwetst omdat men niet begreep
wie ik werkelijk ben
onbegrepen achter gelaten
met een vraag waarop
nooit een antwoord kwam
kijken in het nu
naar wat toen was
beseffen dat ik ze allemaal
minder haat dan gisteren
omdat het leven
zo zijn eigen
wendingen nam
de liefde zal het verder brengen
elke kerk die ik binnen ga
steek ik een kaarsje op
voor hem die niet meer is
stil kijk ik nar de dagen
die ik zonder hem slijt
omdat hij zich nog niet
aan mij mocht openbaren
elke kaar die ik opsteek
is voor hem
voor iedereen die ik ken
die ik in mijn hart draag
om ze te laten weten
dat ik graag wil dat het goed met ze gaat
elke kaars die ik brand
is voor mijn vader
die vertrokken is
naar het andere land
vederlicht
dansend in de wind
mijn gedachten
mee gegeven aan de zeepbel
die uit elkaar zal gaan
zodat mijn gedachten
van gevoel en gedachten
wederom
verder kunnen gaan
ben je thuis
ergens wist ik het wel
na een lange tocht
zou ik ben je komen
na jaren wachten
weer samen
bepakt met
nog meer ervaringen
uit het verleden
zouden we weer
samen gaan
bij jou aangekomen
bleek
jij niet meer jij te zijn
die ik zo lief had gehad
ik niet meer ik te zijn
zodat het wij van toen
niet thuis bleek te zijn
zoveel keuzes nog te te maken
de zon kust zijn laatste dagen
de keuzes op het pad
dat leven heet
moet ik steeds weer maken
ga ik rechtdoor
ga ik links of ga ik rechts
op elk kruispunt van het leven
begroet mij de zon
maar kom ik zo vaak
de schaduw van het leven
tegen
de stille schreeuwer
de handen
voor mijn mond geslagen
omdat ik het niet meer weet
hoe ik je kan bereiken
nu jij mij verlaat
de onmacht
waarmee ik je wil zeggen
dat ik niet zonder
jou verder kan
word gesmoord
in een ellenlange stilte
die niemand horen kon
neem een lach
dwalen door straten
met onbekende namen
zie ik ineens
dit staan
de dag kan
voor mij niet
meer verliezen
omdat ik een lach
mag pakken
zodat ik kan lachen
deze dag
Ze wilden nog zoveel zeggen
nu hun monden
niet meer de dingen
kunnen zeggen
omdat ze
met zwijgen zijn gevuld
zie ik hun wanhopige blikken
op deze muren
gevangen staan
uitzicht op later
stil gevangen
door de straal van
losgeslagen licht
staar ik naar de hemel
waar ik langzaam
toch mijn toekomst zie
ik raak teder even jouw hand aan
dan kijken we samen
naar de weg
die we samen
ooit zullen gaan
weg gegooid verleden
mijn kleding
heb ik niet meer nodig
ik laat ze daar waar ze zijn
ze mogen
voorgoed verdwijnen
ze behoren niet langer bij mij
ik sluit mijn ogen
ik ga de weg
die ik moet gaan
ik zal niet langer
aarzelen
ik laat mijn verleden
achter daar
waar het
behoord te zijn
Hits: 70