dapper3

mijn armen zal ik strekken

al wankel ik soms

op mijn benen

ben ik te slap om op te staan

toch zal ik me niet laten kisten

ik zal hoe dan ook verder gaan

ik zal mijn armen strekken

raak dan de hoogste ster aan

om zo toch weer verder te lopen

naar daar waar ik naar

toe wil gaan


hoe leef je verder zonder je liefste

mijn vraag

die ik elke dag stel

aan mijn liefste

die er niet meer is

hoe ik verder kan leven

zonder mijn liefste

waarop ik zijn stem

in mijn gedachten hoor

daar kom je vanzelf wel achter

dat leer je wel

maar het punt is

dat ik dat niet wil leren

niet wil weten

hoe ik verder leven kan

omdat ik je zo vreselijk mis

in mijn verlangen

naar dat wat niet meer is


wilde ik zo graag tegen je zeggen

spannende tijden

woorden die mij raken

gedachten die ik niet

kwijt raken kan

de cirkels waar ze in draaien

omdat ik jouw klankbord mis

niet meer weten

wat te zeggen

wat te doen nu ik jou

zo moet missen

op dit zo beslissende moment

in mijn leven


dan draai ik me om

verdwenen woorden

van niets meer kunnen uitspreken

gevoelens niet meer te vertalen

met de woorden die ik niet meer

spreken kan

onmachtig verlangen

naar armen die ik niet meer

omarmen mag

kijken naar dat wat was

maar nooit meer kan zijn

draai ik me om

verdwijn voor altijd

van deze plek

waar ik meer

dan eenzaam ben


groet je de engelen

lief mijn dagen

zijn niet altijd meer

zo blij en vrolijk

als toen jij er nog was

maar ik vecht me door

de dagen en de nachten

zoals jij van mij verwacht

ik omarm de wereld

omdat ik jou niet

meer omarmen kan

groet je de engelen voor mij

zeg ze maar

dat ze heel blij met jou

daar boven

mogen zijn


tranen die gewoon komen

ze vloeien

ik hou ze niet meer tegen

ik huil heel wat af

soms zomaar

zonder dat ik het verwacht

ik denk dan zomaar aan jou

vraag me af

waar je nu bent

en waar blijf je nou

nu ik nog steeds zo

naar jou verlang


chocolade

elk nadeel heeft een voordeel

dat weet ik inmiddels al

ik zit met een mond vol tanden

die pijn doen

maar as  pleister op de wond

doe ik lekker ongezond

ik stop me vol

met chocolade

omdat dat het enige is

dat ik in mijn mond

verdragen kan


okay dat kan ook nog

even niet aan gedacht

ik zou een vriendin helpen

omdat ik dat mag

ik verzorg haar

tot ze opgenomen is

haar hond

komt met mij mee

daar zit ik dan

met een ongenodigde loge

die van mij zoveel zorg verwacht

dat ik met hem moet wandelen

eten moet geven

aaien tot hij rustig is

daar ben ik dan mooi klaar mee

met een hond

die ik niet alleen

achter laten kon

omdat ik zo vol

verantwoordelijkheid zit


die koppies boven het maaiveld

zitten in mijn eigen gedachten

gevangen gevoelens

van los laten

van dat ene deel

dat andere deel

dat nog moet gaan

zit ik te mijmeren

over hoe het nu verder zal gaan

dan draai ik me om

zie daar mijn kinderen

mijn kleinkinderen

zitten

hun koppies net boven

het maaiveld uit

ik besef op dat moment

dat ik voor hen alles op alles

zetten zal

om er voor te zorgen

dat ze niet opa Sjaak zullen vergeten

maar ook dat ze

weten dat ik een

hele sterke oma ben


.

daar zitten zij ook niet op te wachten

tuurlijk zit ik af en toe

met mijn maag in de knoop

mijn hart op slot

kijk ik de wereld aan

met mijn ogen vol verdriet

de waas van het gemis

die ik doorsta

dan besef ik

mijn kleinkinderen

hebben daar niets aan

ik besluit dan ook

om in mijn eentje

het leven aan te raken

met lol en pret

af en toe

een dag in bed

of in pyjama pak dag

dat is waar ik het mee doe

zodat ze weten

dat ik er hoe dan ook

ben


die vervloekte kleine teen

te veel haast

te open schoenen aan

zeg maar gerust

teenslippers formaat

dus dat is mijn eigen stommiteit

ik loop langs de kast

die er al jaren staat

stoot mijn kleine teen

zeg de woorden

die men niet herhaald

maar het was zeker geen

au dat doet pijn

ik zucht trek mijn schoenen aan

voel de pijn

bedenk ik me dan

het doet wel pijn

het zal wel blauw zijn

het is ook wel goed

zo voel ik dat mijn lichaam

nog steeds na behoren

reageert op mijn

onhandigheid


ach de toekomst

ik dobber wat door het leven

met mijn hand op mijn hart

mijn maag vol met

dat wat ik eigenlijk niet eten wil

ik kijk de wereld aan

denk dan een toekomst

heb ik nog niet

dat is ook niet van belang

ik geniet nu van deze dagen

waarin ik ondanks

dat ik naar je verlang

de dagen vul

met dat wat ik

het beste kan

Hits: 75