dementie1
ik ben klaar dus we kunnen gaan
met haar tasje
in haar hand
jas over haar
schouders
haar tere lichaam
de boten steken uit
kijkt ze me aan
ze zegt alleen
in de chaos
van komen en gaan
ik ben klaar
dus we kunnen
nu gaan…
oeps dat ging goed
bestellen van patat
met van alles erbij
vraag en aanbod
kijken hoe het gaat
bestellen van patat
zij snapt het niet
ze kijkt
alsof ze
vuur branden ziet
als ik mijn geest verlies
als ik mijn geest verlies
de lust om te leven
om even niet
meer te
kijken
niets meer te zien
zul je dan
nog van me houden
zal jij er dan
nog steeds
voor mij
zijn
om 3 uur in de nacht
ze zit al klaar
mijn tante
compleet
met jas en sjaal
tasje op haar schoot
ze zou naar
mij toe gaan
dat was afgesproken
maar dat het
pas over
drie weken is
dat is niet duidelijk
ze wil
op tijd
klaar staan
waar ben ik?
mijn tante
grip op de
werkelijkheid
aan het verliezen
niet meer
weten waar
ze is
vragend om
een oplossing
die er
niet meer is
zielig hoopje mens
zeep
washand
water
handdoek
wat moet ik
er mee
ik weet het niet
het wassen
ben ik
ergens
Vergeten
hoe ging
dat ook alweer?
zonder kinderen
zonder kinderen
of heb ik er 10
ik weet het
niet meer
ik zal ze
alle 6
eens zien
of waren
het er 4?
mijn tante
kent de wereld
niet meer
verliest de grip
op haar leven
ze weet
het echt
allemaal
niet meer
je mag me niet aanraken
mijn lichaam
eens voor jou
een open boek
je kende alle delen
je kende
elk verborgen hoek
nu ik mezelf
aan het verliezen ben
mijn eigen lichaam
niet eens meer ken
mag je me
niet aanraken
liever een vreemde
die dat
lichaam van
mij nog
niet kent
samen hand in hand
we gaan winkelen
mijn tante en ik
zij die vroeger
sterker was
dan menig
vrouw die ik ken
pakt me nu
bij de hand
bang voor de
wereld
die ze
niet meer
kent
de onzekerheid neemt toe
eens was alles duidelijk
begreep ik alles
was alles
heel normaal
nu ik me
in mijn geheugen verlies
is niets meer zeker
weet ik niet
eens meer
hoe ik
leven kan
zelfs de dood ken ik niet
heel het leven
was zomaar
van mij
ik genoot
al wist ik
de dood
is altijd
dichtbij
nu ben ik
het leven verloren
de dood ken ik niet
ik weet niet
meer hoe
te leven
te sterven
het is
er allemaal
niet
met 3 kerels alleen
ze weet niet
waar ze het zoeken moet
waar moet ze heen
3 mannen
die ze niet meer kent
om haar heen
ze schreeuwt
het in stilte uit
ze weet het niet meer
ze wil maar
1 ding
er tussenuit
mijn kinderen zijn verdwenen
mistige gedachten
alles is vervaagd
eens mijn leven
alles is vertraagd
ik weet niet meer
wat ik moet zeggen
ik kijk het even aan
heb ik ooit kinderen gekregen
wie is toch
die gekke man
mistige gedachten
waarin ik alles vergeet
het is mijn ziekte
ik heb het
ik die
alles ineens
vergeet
verlies de grip op mijn leven
het leven
eens zo helder van geest
alles onder controle
alles wat ik
toen al wist
nog van alles
iets weet
mijn leven
vertroebelt
in de avond
van mijn leven
ik heb het verloren
laat me
nu maar even
de treurige levensklok
zo mooi begonnen
jong en mooi van
lichaam en geest
foute stappen
in het leven
met een man
die je eigenlijk
niet wilde
maar ja
je moest wel
langzaam het
leven geleden
zoals het zelden gaat
nu de klok
door blijft tikken
is het te laat
wie ben jij ook alweer
glazige ogen
ze kijkt me
aan
helderheid verdwenen
de pop
is alles
in haar bestaan
ze zit te wiegen
ze wiebelt op en neer
ze kijkt me aan
en vraagt:
“wie ben jij ook alweer?”
mistige flarden over haar
mistige flarden
heb ik geschreven
over haar
ik heb haar
niet meer gezien
ze was te
snel heen gegaan
haar lijf
leefde nog lange tijd
door
haar geest
was het
die het van
de werkelijkheid
verloor
mag het snel gaan alsjeblieft
mag het snel gaan alsjeblieft
ik smeek het u
ik zie het
lijden van mijn tante
haar verlies
van grip op het leven
ze weet niet meer
wie we zijn
mag het snel gaan alsjeblieft
laat het voorbij gaan
zodat ik
het echt
allemaal
niet meer weet
klein eerbetoon
wat zou ik graag willen
dat ik het stoppen kon
mijn woorden
mijn verdriet
alles wat er
gebeurt
nu ik het zie
de geest van jou
verwaterd
het is niet meer
wat het was
ik breng je
een klein eerbetoon
omdat je
eens mijn
liefste tante
was
wazig ronddraaien
wazig ronddraaien
zoals je nog nooit deed
wazig kijken
alsof de
wereld
een draaimolen leek
wazig kijken
als een kind zo blij
voor het eerst
een uitje
80 jaar
ben jij
breekbare vrouw
sterk lijf
geestelijk
niks mis mee
de tijd
heeft zijn werk gedaan
het is ineens
omgeslagen
slap lij
geestelijk
niet meer bij
je bent
verdwenen
naar je eigen
wereld
gegaan
de heldere momenten
meestal weet je
het al niet meer
wat er is
je bent het
vergeten
wat leven is
soms ineens
weet je het weer
dan zeg je
was ik maar dood
dit is toch
ook geen
leven meer
nieuwe kleren
ze heeft
het gekregen
haar nieuwe kleren
die ze vol trots draagt
ze is alleen vergeten
dat ze slapen gaat
midden in de nacht
staat ze op
wekt haar man
om haar kleren te tonen
die ze dragen mag
op de dag van
de bruiloft van haar zoon
ze zit al helemaal klaar
even is ze van de wereld
ze is vergeten
dat haar zoon
pas over een maand
trouwen gaat
geen verschil tussen dag en nacht
in vol ornaat
staat ze klaar
in haar beste jas
ze wil gaan
winkelen
ze wil het allemaal weten
nu komt het er op aan
ze zal laten weten
dat ze best alleen
nog naar de
winkels kan gaan
ineens klapt ze dicht
ze kijkt haar man aan
hoe kan het nou
dat ineens
het daglicht is
uitgegaan??
nu zal het snel gaan
nu zal het snel gaan
dat weten we allemaal
ze zal nu snel
niet meer weten
wie naast haar staan
ze zal gaan
naar de dagopvang
om daar te ontdekken
dat ze niet
meer zo heel veel
kan
ze huilt stille tranen
binnen gekomen
in haar huis
zit ze stil te staren
naar het
pannetje op het fornuis
het eten
wat ze er in deed
was niet geworden
zoals ze het
altijd al deed
het eten zonder
water in de pan
ze huilt
ze weet het
maar ze snapt
niet hoe
dat kan.
drie keer het rondje met het bord
drie keer
het rondje
door het huis
waar heb ik
het bord toch gelaten
dat altijd stond
bij ons thuis
ze loopt maar
door haar huis te dwalen
ze zoekt zich lens
het bord
is verdwenen
waar is het nou
terwijl ze
loopt te zoeken
door het hele huis
blijkt het bord
in haar hand
gevangen
het bord
van haar thuis
als de taxi haar brengt
in haar mooiste kleren
zoals het 50 jaar
geleden ook was
toen ze het
huwelijk in ging
toen ze ging
trouwen met
die man
die ze eigenlijk niet mag
nu gaat ze hem
verlaten
veel te laat
ze zal met de
taxi gaan
naar de opvang
voor altijd
waar ze
niet meer
uit weg zal komen
omdat haar
geest
haar in de
steek laat
met haar hoofd in de wasbak
triest is het wel
maar stiekem
lachen doe ik wel
ik hoorde
van haar poging
om het leven
te laten gaan
ze ging op haar
kop in
een niet
volgelopen
wasbak
staan
klapte zomaar achterover
zomaar ineens
lag ze daar
op haar rug
ze wist niet
dat ze
gevallen was
op haar hoofd
een dikke buil
die niemand
haar uitleggen
wou
ze snapt het niet
het bed is wel
erg hard
ineens komt
ze overeind
ze ligt
op de badkamervloer
in haar hemd
als je dochter moeder wordt
op een dag
zul je het
niet meer beseffen
dan zul je
het niet meer zien
dan zul je
je dochter
als jouw moeder zien
spelend met een pop
zul je
zeggen
mama mag dat wel
je dochter zal
knikken
even moeten slikken
omdat haar
moeder
dit niet
tegen haar zeggen
zou
ik mag haar niet meer zien
dikke tranen
bij haar man
die niet mee mag
nu ze weggaat
ze moet worden
gebracht
door een vreemde
naar een onbekend gebied
waar alles
nog schemeriger zal zijn
waar ze
geen bekenden meer ziet
het afscheid genomen
met een hart vol
verdriet
dit zal hij nooit
vergeten
hoe zij
hem al eerder
met haar
geest verliet
zo zet ik toch altijd thee
op de thee bij mijn tante
die ze zo graag
voor me zetten wou
ik zie haar
worstelen
met het theezakje
die ze door
de theekantuut
drukken wou.
op mijn opmerking
dat het zo niet zo
snel thee geven zou
geeft ze als antwoord
“wat zeur je nou
zo zet ik al
altijd thee….
bemoei je er dus
niet mee”
de verkeerde vrouw
mijn oom
staat te kijken
voor het raam
eindelijk komt
het busje met
zijn vrouw er aan
opeens komt
de verpleegster
er aan
met een andere vrouw
die met haar
mee is gegaan
mijn oom
kijkt de verpleegster aan
zegt in al zijn
bescheidenheid
“neem haar maar weer mee,
deze is niet die ik
hebben wou,
deze is misschien veel
bozer dan mijn
eigen vrouw”
ik merk het niet meer
de wereld die
ik beheerste
de wereld die
ik soms
zomaar beheersen wou
is ineens veranderd
ik vraag alleen
laat het gebeuren
en als het kan
zo snel als het kan
omdat ik dan
niet steeds meer
me hoef af te vragen
wanneer gebeurt het nou
zoveel ijs
zoveel ijs
haar ogen groot
vol verbazing
kan ze dat wel op?
zoveel ijs
waarom
krijgt ze zoveel?
ogen vol verwondering
als een kind
zo blij
afscheid van elkaar
53 jaar
samen gewoond
in een huis
meer leed dan
lief gedeeld
nu ineens
is het moment daar
dat ze moet
verhuizen
naar het tehuis
omdat ze
de werkelijkheid
niet meer verstaat
hij blijft achter
in het kleine huisje
dat ver bij haar
vandaan is
ze wilden samen leven
samen sterven
maar nu zijn
ze beiden alleen….
wanneer mag ik naar huis?
ze zit voor het raam
kijkt naar buiten
weet niet hoe
ze het verder moet
bevatten,
drie andere vrouwen
op de kamer
waar ze mee
slapen moet
geen eigen spullen
niets meer wat
van haar is..
ze kijkt en vraagt
aan haar man
wanneer ze naar huis mag,
hij slikt een keer
en ineens is ze vreselijk bang
omdat ze nooit
meer naar huis
kan.
ze twijfelt nog steeds
hoe was het ook alweer
ging ze nou wel
of niet verhuizen
naar het andere huis
hoe zat het ook alweer
had ze nou
wel of geen
nieuwe kleren gekocht
hoe ging het ook alweer
waarom is de muur
zo zwart
of was het toch wit
ze vraagt zich dingen af
die niemand haar kan
vertellen
omdat ze niets
meer vragen kan
jij lachte je rot
de flard geschreven
over mijn tante die
aan dementie leed
is ergens neer gezet
iemand heeft het gelezen
lachte zich rot
zonder te beseffen
hoeveel pijn
dat afglijden van haar
mij deed
vergeten bloemgieter
tedere glimlach
om mijn mond
als ik terug denk
aan haar
die een nieuwe hoed
had gekocht
die ze zelf zo
enig vond staan
door al die
nieuwe modellen
was ze in haar
verdwazing
langs het
tuincentrum gegaan
had daar verschillende
gieters gepast
de mooiste had ze
uit gekozen
die het beste
bij haar jas
past
ze had stijl
nu ze een
deel van
de wereld mist
blijkt ze
nog steeds
er in te staan
zonder
te beseffen
dat ze soms
in haar
blootje
in de tuin
blijkt
te staan
achter de laatste sluiering
haar ogen
verbaasd
mij aanzien
ergens begint
er iets te dagen
ineens denkt
ze het te zien
ze zegt vol
overtuiging
tegen mij
“Ome agent
weet U nog
wat ik laatst
al over die
verdwenen
bloempot zei”
Hits: 130