elementen3
de keus die ik maken kan
verloren liefde van altijd
de eenzaamheid die mij
als water overspoelt
de angst die mijn lucht ontneemt
voor het alleen verder te moeten gaan
kijken naar de hemel met zijn
zon als helderrood vuur
het water van de regen
dat mijn tranen aan de aarde geeft
besef ik dat ik kan kiezen
voor een leven als eeuwig
verdrietig zijn omdat ik jou zo mis
of kan kiezen om het leven
te vieren omdat ik zo lang bij jou mocht zijn
handen vol met aarde
als iedereen is vertrokken
loop ik nog even naar jou toe
daar waar jij niet meer bent
waar het verlangen woont
dat ik je ken
daar waar geen woorden meer
worden gesproken
waar geen oor me meer horen kan
pak ik de aarde vast
die jou bedekken zal
gooi langzaam een eerste hand
totdat de aarde niet meer
met mijn tranen is gevuld
als de wind langzaam gaat liggen
de storm is gaan liggen
het raast alleen nog in mijn hart
het verlangen
naar jou is niet weg te blazen
in de uren dat ik aan je denk
loslaten van dat wat niet meer is
laten gaan van wat nooit meer komt
verloren zoek ik naar mezelf
in de storm van alledag
waarin ik nog steeds
op jou wacht
- helaas ontbreekt deze foto
meegenomen door de wind
loslaten in het gouden licht
van de ochtend
langzaam mijn handen openen
om dat wat mij lief is
te laten gaan
meegeven aan de wind
waar het zijn eigen weg
zal moeten gaan
daar waar ik alleen
maar kan staan kijken
naar dat wat niet meer
kan bestaan
storm over de akkers van mijn hart
schreeuwen
tegen de weergoden in
gillen omdat ik
dit niet wil
huilen van verdriet
totdat de wind mijn tranen vangt
die vertellen aan een ieder
dat ik jou
zo vreselijk mis
gekoesterd in de wind
mijn adem
langzaam
laten gaan
zonder nog
na te denken
zonder het
te laten ontstaan
zomaar ineens
gaat mijn adem
zijn eigen weg
gekoesterd in de wind
komt hij
ergens op aarde
bij jou terecht
als de bloemen niet meer geuren
als de bloemen
niet meer geuren
de geur
vervlogen is
de liefde
van het heden
niet meer bestaat
als alles is verdwenen
weet dan
dat ik nog steeds
in gedachten
bij je sta
daar waar het vuur mij verlaat
teder
stille woorden
zonder teksten
uitgebluste strijdlust
waarin het vuur niet
meer kan opgloeien
stil laten gebeuren
omdat het niet te stoppen is
het vuur dat langzaam
in jouw ogen dooft
geeft een kilte
die de warmte van ons samen
niet meer kan
laten zijn
afscheid van niet even
door verdriet overspoeld
als een rivier
die een land verwoest
is mijn hart
niets meer voelen
niets meer merken
door verdriet ben ik
weg gespoeld
door het afscheid
voor de rest
van mijn leven
altijd sta je naast me
altijd sta je naast me
al ben je er niet meer
al is jouw adem
al gevangen door de wind
die me zo af en toe
aanraakt
stil luister ik
naar jouw stem
die zijn
weemoed zingt
in het ruisen van
de golven
alsof je hier
vlak naast
me bent
*helaas geen foto bij deze flard
afscheid gevangen in geur
mijn handen samengevouwen
als in een gebed
kijken naar jouw ogen
die naar me kijken
waarin ik mezelf
lezen kan
de laatste bloemen
om jou te laten gaan
stille tranen van gemis
omdat jij
nu voortaan altijd
weg bent gegaan
Hits: 72