gevangen2
snaren van mijn hart
verkilling in mijn hart
omdat ik even niet
meer weet
wat ik voelen moet
de keus die ik wil maken
omdat ik niet weet
wat ik met ons samen moet
de gedachten verdrongen
door de liefde die ik ergens zoek
dan de stem die de snaren van mijn hart
aanraken
die mij laten beven
laten geloven in de liefde van
het gevoel
de muur waar ik niet doorheen kwam
geschreven namen
van het verleden
gevangen woorden
met tijden van
jou en mij
de data van begin
geen data van het einde
omdat we de muren
die wij samen
in ons liefdesleven
tegenkwamen
niet konden overwinnen
doordat we niet meer
de kracht hadden
om de liefde die ons
bond
te laten eindigen
afgebroken vleugel
vleugellam geslagen
mijn gevoelens die
niet meer worden aangeraakt
gekraakt verlangen
van het verleden
van waaruit
ik mezelf niet meer
terug kan halen
afgebroken vleugel
zodat ik slechts
op halve kracht
verder zal gaan
in mijn poging
om zonder jou
verder te leven
als je komt klop je dan aan
steegjes van verborgen liefde
waarin wij elkaar
soms in de nacht ontmoeten
waarin we elkaar
soms nog zien
omdat het niet mag
verbonden met een
die ander die je niet verlaten kan
zodat jij en ik
in het geheim samen zijn
gesloten harten
omdat de liefde niet mag zijn
toch weten we beiden
op een dag zal jij echt komen
dan klop je aan mijn hart
dan pas mag onze liefde
openlijk er zijn
ons beste cadeau
ogen die altijd kijken
naar ons samen
terwijl jij en ik
als twee vaders
met onze zoon
dat heel anders ervaren
ons gekregen zon
uit het land van de zon
maakt dat we elke dag
beseffen dat
ons mooiste cadeau
met zijn komst
begon
muziek van het leven
handen die raken
geluiden die komen
door het klepperen van de muziek
aangeraakt verlangen
dat telkens weer
mij sneller ademen doet
dansen op het ritme
van de dagen
die de nachten afwisselend vervangen
muziek van mijn leven
waarin jij de componist bent
van het voor altijd
even
maar het is wel mijn zoon
afscheid nemen
van mijn grote liefde
de keus die mij is gesteld
of met hem verder of met mijn zoon
de keus was zo eenvoudig te maken
ik keek alleen al
naar zijn ogen
om te zeggen
dat het mijn zoon is
dat ik van hem hou
meer dan ik ooit van
mijn grote liefde kan houden
het is namelijk gewoon
wel mijn zoon
uit het land van de zon
laat maar los
stille woorden
die me soms raken
doordat ze niet gesproken zijn
denken aan de dagen van toen
waarin
we nog elkaar konden vasthouden
stille momenten van gedachten
die niet eens meer ons loslieten
omdat we niet genoeg van elkaar kregen
om te luisteren naar ons geluid
aanraken van elkaars handen
die we loslaten
wetende dat de stilte die we kennen
verloren is
laten we los
om ons ergens anders
aan vast te klampen
Hits: 67