opera3
gesluierde verlangens naar niets
jouw ogen
die mij raken
die me zeggen
dat we samen zijn voor altijd
de belofte van liefde
samen delen
het weggaan in het heden
om samen vrij te zijn
in de liefde die we voelen
raakt me zo diep aan
dat ik besef
dat het niet gaat werken
omdat mijn gesluierde verlangens
niet klaar voor de liefde zijn
niet te lang meer huilen
lief de woorden
van liefde raken mij niet meer aan
verward in de draden
van wat we moeten voelen
wat ik niet voelen kan
starend naar de leegte
die tussen ons zomaar is ontstaan
kijk ik in jouw ogen
zie de zelfde twijfel
staan beschreven
laat ik het los
laat ik ons gaan
ik wil niet meer
lang huilen
om wat niet zijn mag
dromen in het verlangen
in de trein
naar nergens heen
sliep ze haar slaap
van verlangen
van hoe het anders zou kunnen zijn
droomde ze over haar familie
die niet in dit land woont
die ze al heel lang niet meer
heeft gezien
ze droomde over haar weerzien
met haar ouders
haar familie
die ze als vrouw van de wereld
nog elke dag
zou willen zien
dat lukt me nu niet meer
de muren die ik ken
waarachter ik me verschuil
zodat niemand mij raken kan
lijken ineens af te brokkelen
nu jij bij mij bent
de woorden die je spreekt
maken dat mijn muren verdwijnen
het lukt me niet meer
om mezelf te beschermen
tegen jou die
steeds dichter bij mij
blijkt te zijn
verstopte plekken van mijn liefde
de angst
dat mijn hart
weer zal worden geraakt
door diegene die niet goed
weet hoe hij er mee om moet gaan
zorgt ervoor dat ik mijn gevoelens
steeds vaker verstop
op plekken waar ik alleen
het bestaan van ken
om te voorkomen
dat de liefde
mij weer anders laat zijn
dan ik werkelijk ben
loop jij niet weg
de angst
om me opnieuw te binden
in de wetenschap
dat het misschien voor even is
de angst voor de pijn
die komen gaat als jij vertrekt
mij alleen achterlaat
in de eenzaamheid van de nacht
kijk ik naar jouw ogen
vraag je of jij niet weg
wilt lopen
als het even niet zo goed
tussen ons gaat
men gaat er nog iets van denken
hand in hand lopen
door de stad waar alles kan
elkaar omarmen
elk moment als dat maar even kan
kijken naar elkaar zonder de woorden
uit te spreken of het goed is
of het mag
elkaar aanraken
zonder angst of schroom
de woorden dat men er nog iets
van gaat denken is raak
ik voel de angst
dat jij me meer dan ik wil
van binnen in mijn hart raakt
als een kleine rover
onze zoon uit het land
van de eeuwige zon
raakt verstrikt in zijn spel
met de wagen waarin hij niet meer
zitten wil
hij verstopt hem ergens
in het struikgewas om zo te voorkomen
dat hij er weer in zitten moet
ondertussen rooft hij snel
de koekjes uit de meegebrachte tas
zodat hij in ieder geval
wat te eten mee heeft
voor onderweg
de eeuwige twijfel
heen en weer geslingerd
tussen hoop en wanhoop
tussen er voor gaan
het afhouden
het willen
het niet willen
de eeuwige strijd
tussen het hoofd en het hart
of het wel mag
ongevraagd vechten
tegen vooroordelen
dat de liefde soms zomaar
zijn eigen beslissingen maakt
als je weggaat
als je besluit om weg te gaan
al is het maar voor even
dan zal ik achter het raam
jou volgen totdat je niet meer
te zien bent
zal ik wachten totdat je terug komt
dat je weer bij mij bent
als je besluit om weg te gaan
voor altijd
dan zal ik je nakijken totdat
ik je niet meer kan zien
dan zal ik pas gaan huilen
in de hoop dat je terugkomt
heel misschien
Hits: 73