ouders7
radeloze vader
de scheiding was totaal
goed doorgesproken
omdat het niet meer verder gaat
het is goed om het op te lossen
uit elkaar te gaan
de vader gaat zijn leven verder
zijn kinderen zijn hem alles waard
hij praat veel met zijn ex
ontmoet een andere vrouw
die in zijn hart gaat
moeder totaal kapot
boos wanhopig
verdrietig
want dit had ze niet verwacht
gooit met serviezen
komt zichzelf tegen
in haar eenzaamheid
dwingt haar kinderen
tot dingen die niet meer
normaal zijn
vader in paniek
wat moet hij nou
verteld zijn verhaal
vlucht in de drank
komt niet verder
met de gedachten
dat het zo niet
verder gaat
kusjes van de oma
heel klein
het kistje dat er staat
de vreugde die je zou
geven
is in tranen vertaald
de oma’s staan
er stil bij
kussen hun hand
leggen het op het kistje
om zo jou ook
met liefde
te laten gaan
toe mama krijt niet meer
alleen een moeder
kan een moeder deze woorden geven
vertaald in haar eenvoud
in haar gevoel
van wat ze kan
eenvoudig zeggen
dat haar dochter door moet gaan
met het leven
dat ze nog heeft
afgesloten met de woorden
dat ze mag huilen
om de dood
om het leven
afsluiten met
toe mama krijt niet meer
omarm het leven
rijzende zon, dovende maan
komen in ons leven
de rijzende zon voor altijd
opgehaald uit verlangen
gekoesterd in hoop en liefde
dovende maan
in het land waar je verbleef
loslaten van wat daar is
het laten gaan van banden
een moeder huilt
dovende maan in China
een moeder lacht
rijzende zon in Nederland
het scheppingsverhaal
mijn zoon van zes komt thuis
van de school
met veel bijbel
en weinig duidelijkheid
het scheppingsverhaal
is hem verteld
hij snapt het helemaal
bij navraag gaat
hij het helemaal vertellen
dat er drie manieren
van denken zijn
hoe de mensen
mens zijn geworden
ze kunnen afstammen
van de apen
die zich tot mens
hebben ontwikkeld
ze kunnen afstammen van
God
die alles heeft gemaakt
of
en deze spreekt hem
het meeste aan
van Jip en Janneke
uit verdreven paradijs
stuur het cadeautje maar op
mijn ouders
hebben ruzie
met mijn schoonzus
de kleinkinderen
mogen ze niet meer zien
als mijn schoonzus thuis is
problemen alom
niet te volgen
niet te begrijpen
ook niet voor
mijn nichtje van 4
ze vraagt hoe het nu moet
als ze jarig is
wat ze dan moet doen
als ze geen cadeautje krijgt
ze vraag aan mijn moeder
via de telefoon
of ze het cadeautje dan opstuurt
omdat mijn ouders
er niet bij mogen zijn
op haar verjaardag
mijn moeder luistert
over haar wang
rolt een traan
gehaald uit verlangen
het kind
zonder toekomst
omdat de wensen
van dat land
niet samen gaan
met de wensen
van de moeder
het kind
gehaald uit verlangen
voor een betere toekomst
voor een beter leven
in een land
waar het meer
dan welkom zal zijn
alsof ik een been mis
het leven
dat jouw gegeven is
om zo kort er
maar te mogen zijn
ik begreep niet
wat jij moest voelen
wat er door je heen ging
totdat iemand
me vertelde
dat ik me maar moest
inbeelden
dat ik mijn been moest missen
een deel van mezelf
wat nooit meer
terug kan komen
dat voor altijd verdwenen is
wees in deze wereld een held
geboren
in deze wereld
waarin je rust
vecht
er bent
nog zo klein
nog zo teer
een leven van vechten
al achter je
een nieuwe leider
van wat dan ook
wees in deze wereld een held
zoals je
tot nu toe
aan ons hebt
vertoont
kuiltjes in zijn wangen
guitige lach
van dat joch
dat in zijn ogen
de ondeugd
stralen laat
kijken naar zijn
blik
zijn wangen
dat met kuiltjes
is versierd
het is niet zo gek
dat
dat joch
me zo van binnen
raakt
mijn vriendenkring is aan de leg
ik weet niet goed
wat ik er mee moet
maar het is momenteel
erg raak
de ene baby
naar de andere
word uitgebroed
of is al klaar
kijken naar de kleine
wezens
zeggen
dat ik het kind zo mooi vind
terwijl ik diep van binnen
eigenlijk de meeste baby’s
gewoon gedrochten
vind
laat ze praten met elkaar
twee jochies
nog geen 13 jaar
die elkaar net mogen
hij die nazi ideeën er op na houd
de ander die ondanks Nederlander
toch anders van kleur is
ze zijn elkaar in
de haren gevlogen
zijn met elkaar
totaal in gevecht geraakt
luisteren naar beide verhalen
luisteren naar wat ze zeggen
de ene verteld dat hij nazi’s haat
de ander zegt dat hij niet
van buitenlanders houd
luisteren naar hun beide betoog
dan zeggen dat ik ze niet begrijp
waarom ze niet verder kijken
naar de persoon die ze zijn
waarom ze elkaar beoordelen
op hun kleding
hun huidskleur
terwijl ze niet weten
wie die ander
werkelijk blijkt te zijn
opdracht gegeven
om elkaar 10 zinnige vragen
te stellen
met elkaar in gesprek te gaan
om zo elkaar te begrijpen
hopende dat
ze daardoor
anders tegenover elkaar
gaan staan
bradies en buidelen
het kleine tere leven
met het gewicht
van een half pak suiker
ligt daar maar
te zijn
in zijn glazen
nep buik
kijken naar hoe hij is
hoe teer hoe klein
met allerlei apparaten
met snoeren om zich heen
dan hoor ik termen die
ik niet begrijp
over bradies en buidelen
wat dat is
geen idee
bij navraag blijkt
dat het tere leven soms
even stopt met ademen
dat weer word voor gezet
als ze hem even zacht schudden
een bradie heet
dat het liggen
van het kind
op de borst van de ouders
buidelen heet
om zo het kind te laten
wennen aan de ouders
dat ze er voor hem zijn
teer en klein
aaibaar
zacht
teer
klein
aanraken
omdat
de liefde
het ons bracht
mees ik denk er ook aan
het joch
hoort het verhaal
over aapje
het joch
dat voor
de trein sprong
omdat hij niet
meer tegen het gepest kon
ik vertelde het verhaal
in de klas
om zo hun bewust te maken
van wat er
zoal gebeuren kan
als je iemand pest
dan ineens
dat joch
in tranen
met zijn bekentenis
mees ik denk er ook aan
om voor de trein te springen
omdat ik
dat gepest
ook niet meer
aan kan
ik koester ze allemaal
alle leerlingen
die mij zijn toevertrouwd
die ik probeer
te vangen
met mijn stem
met de dingen
die ik doe
ik prikkel ze
daag ze uit
toe ongekende talenten
ik vraag ze wat ze doen
ik koester ze allemaal
omdat ze zo vaak
zo eenvoudig
zijn in hun zijn
dat het mij
diep van binnen
raakt
met glimmende oogjes
in een gesprek
over zijn verleden
waarin hij
vreselijk werd gepest
waarin zijn leventje
een hel was
vertelde hij me
ineens dat hij
een geheim had
hij vertelde mij
dat hij al heel lang
op een meisje was
wat zorgde voor
wat verwijdering
met zijn beste vriend
met glimmende oogjes
keek hij naar mij
om dit toevertrouwd
geheim
zijn droom gaf de oplossing
hij zit tegenover mij
dat joch van nog geen 14
verteld zijn verhaal
over zijn verleden
waarin hij
werd gepest
om het anders zijn
zijn woorden raken mij
dan ineens verteld
hij zijn droom
over wat er in gebeurde
zijn angst voor de
grootste pester
uit de buurt
die hem altijd plaagt
hij ging op de vlucht
bang voor de klappen
die hij soms krijgt
dat hij in een gat viel
en ineens werd hij
een tijger
een boogschutter
zijn lichaam was
ineens aan de onderkant
een paard
zijn hoofd
de kop van een tijger
zo mooi dat hij dat zag
daar was zijn oplossing
zijn chinees verleden
zijn Hollandse mentaliteit
gevangen in de persoon
die hij is
hij vond kracht
om zo te durven zijn
er zijn geen engelen gemaakt
verkilling in de wereld
de jeugd die
steeds meer
in extremen raakt
extreem rechts
extreem links
extreem leven met de doodswens
een toekomst
die ze niet zien
er zijn geen engelen gemaakt
maar door ze aan te raken
met ze te praten
ze liefde te laten voelen
blijken er ineens
engelen te kunnen ontstaan
ik hou van de engelen in mij
het zijn er veel
veel te veel
om ze allemaal te onthouden
de namen zijn al
verweven met de tijd
vervaagd zoals het is
toch hou ik van
al die engelen die in mij zijn
die me hun aandacht gaven
die er waren
ook al had ik geen zin
in les geven
ze waren er
gaven me elke dag weer
het gevoel
dat het leven
de moeite waard is
dat ze hielden van mij
papa zou gaan zingen
eenzaam
in de nacht
verloren liefdes
verloren harten
mezelf totaal kwijt
ineens de gedachten
aan mijn vader
die in dit soort nachten
altijd voor me ging zingen
zodat de
eenzaamheid
het verdriet
verdwijnt
ik weet dat het een gekke naam is
tijd van armoede
veen en turf
grote gezinnen
kleine huizen
hard werken
mijn vader
blij met het
zoveelste kind
eerst naar de kroeg
om het te vieren
dan te voet
naar het gemeentehuis
wat van slag
door het vele drinken
gaf hij mij de naam
die eigenlijk anders moest zijn
mijn naam zou
Jacobien wezen
maar door zijn
vele kijken in het glas
werd het Jocachiem
waar ik mijn
leven verder
mee door ga
mijn zoon kwam langs
ineens zomaar
stond hij voor de deur
mijn zoon van zestien jaar
met nog een heel
leven voor zich
die praten wilde
over hoe het ging
omdat het niet ging
met zijn stage
met zij keus voor
zijn toekomst
wat hij wil
ik luister
hoor andere dingen
dan hij zegt
hij verlangt meer
van het leven
dan alleen oppervlakkigheden
wil praten met
zijn collega’s
over gevoelens
over het leven
vind daar geen gehoor
daar word alleen maar gepraat
over dat Ajax
verloor
zo ben je er weer
de zoveelste ruzie
met onze zoon
van 7
die weer eens probeerde
om zijn vader en mij
tegen elkaar uit te spelen
wat hem niet lukte
met tranen in zijn ogen
riep hij
dat hij andere vaders
zou gaan zoeken
omdat ons gedrag
hem niet beviel
hij pakte zijn koffer
vertrok
met een tot
woede vertrokken gezicht
samen hebben we hem
nagekeken tot het
eind van de straat
waar hij de hoek omging
mijn vriend
sprintte stiekem
achter hem aan
om hem toch een beetje
in de gaten te houden
hoe het zou gaan
na nog geen 10 minuten
kletsnat van het zweet
kwam hij alweer terug
met de mededeling
dat onze zoon
op de terugweg was
gezellig op de bank
alsof er niets was
gebeurt
zaten we daar
hij kwam binnen
het enige wat we zeiden
zo ben je er weer
wilde niemand
dat met woede getekend
gezicht zien
heel zacht zei hij
tegen ons
dat het hem speet
omdat hij het bij
ons eigenlijk
veel te gezellig vond
hij zocht een advocaat
( om God aan te klagen)
in het diepste vertrouwen
verteld hij het mij
dat hij een advocaat zoekt
om een rechtszaak te beginnen
tegen God
hij wil hem een proces aandoen
omdat hij het er
niet mee eens is
dat hij niet ouder worden kan
hij wil rechtvaardigheid
omdat hij nog zoveel
van het leven
verlangt
het kleine jochie
bruine ogen
ravenzwart haar
klein en breekbaar
gehaald uit verlangen
in de hoop
dat hij een toekomst
hebben zal
ontvangen in
dankbaarheid
om liefde
te kunnen delen
waarvan wij
zo vol zijn
stille dagen
de dagen zijn
nu nog stil
gevuld met
de wens
het regelen
de hoop
wetende dat
je komt
stille dagen
alles bijna klaar
jouw kamertje
de kleertjes
al gekocht
nu alleen
is het nu nog wachten
op het tijdstip
van de vlucht
een kei
als eerbetoon
aan het land
waar jij vandaan komt
heb ik een kei
meegenomen
in mijn rugzak
om zo jouw band
met dat land
altijd als
een rots te laten zijn
met liefde
met zorg
zullen we jou
begeleiden
om een kei
in het leven
te kunnen zijn
de belofte
late avonduur
kijk ik naar de maan
die zijn licht straalt
zacht fluister ik
dank je wel
dat hij bij ons
wonen mag
ik zal alles doen
wat in mijn vermogen ligt
om hem een
mens te laten zijn
verleden heden toekomst
het verleden
dat je met je mee draagt
omdat jouw moeder
niet voor je zorgen kon
haar keus
om jou een kans
te geven in
een ander land
waar we voor jou
mogen zorgen
nu je er bent
in ons leven
ons hart vervult
met liefde
de toekomst
ligt nog zo open
voor jou
maar we zullen
er voor jou
altijd zijn
met jou gaat het goed he
ik zie je
staan op het verlaten station
van het leven
dat niets meer
aan jou te geven heeft
verlaten door iedereen
die je lief was
omdat je de keus maakte
voor dat waar je altijd
naar verlangde
maar niet aan begon
omdat het gevaarlijk was
nu uitgemergeld
vervuild
sta je daar
de nieuwsgierigheid won het
van je angst
ik zie je
je kijkt me aan
herken je van heel vroeger
toen je nog een leerling van me was
traag spreekt je stem
met de opmerking
dat het goed met me gaat
met hem wat minder zegt hij dan
hij beseft dat de weg terug
er is
maar dat duurt hem
eigenlijk te lang
ik kijk hem aan
zeg alleen maar
dat ik vind dat hij
het proberen moet
om zijn leven weer
van zichzelf te maken
hij zucht
draait zich om
verdwijnt weer
wie weet wel voor altijd
ze gaan weg
er is taart
er is koffie
er is thee
er is chocolademelk
er is veel
afscheid van mijn
pupillen die weg gaan
voor altijd
naar een andere school
die hier kwamen
zonder een woord Nederlands
te spreken
zonder dat ze Nederland
begrepen
ze gaan weg
een andere toekomst tegemoet
voor het eerst huil ik
van binnen
omdat ze me de kans gaven
ze te leren kennen
om wie ze zijn
ze me in mijn hart hebben geraakt
met wat ze deden
het was oorlog
hij begreep haar niet
zij begreep hem niet
schreeuwend tegen elkaar
in de aula van
die hele grote school
waar een ieder ze kan zien
verwijten over wat hij had gedaan
verwijten over hoe zij deed
het was een oorlog
tussen twee mensen
die elkaar
maar vooral de liefde
niet hadden
begrepen
ik haal de onderste steen boven
in het gesprek met mijn zoon
over zijn keuzes die
hij heeft gemaakt
omdat hij dat zo ziet
luister ik
langzaam dringt het
tot me door
dat er meer aan de hand is
dan hij werkelijk zegt
ik vraag wat door
zie zijn gezicht al op
storm gaan staan
omdat hij weet
dat ik door zal blijven gaan
tot ik de onderste steen boven heb
gekregen
hij zucht
dan komt het hele verhaal
over dat hij gedwongen is
om mee te doen
terwijl hij dat niet wilde
maar geen nee kon zeggen
ik luister ademloos
haal hem aan
zeg hem dat nu
hij eerlijk is over
wat hij deed
wat zijn reden was
ik vind dat hij ook
de gevolgen moet dragen
van zijn daden
maar dat ik hem waardeer
omdat hij zo
eerlijk tegen mij is
mijn oma
mijn zoon
van 4 zit te spelen in de tuin
met wat vriendjes
die hij kent
dan ineens roept hij
opa waar is oma
ik wil dat ze ook
in onze tent komt
mijn vader zegt meteen
maar jochie toch
dat kan oma niet meer
dat lukt haar niet
waarop hij het meteen voordoet
hoe het moet
dan haalt hij mijn moeder
die nogal gezet
wat onhandig kijkt
hij vraagt haar
of ze in de tent wil die
hij heeft gebouwd
ze zegt meteen dat
ze dat niet kan
maar hij zegt meteen
dat ze het zo moet doen
en kruipt de tent in
met zijn hoofd vooruit
waarop vanuit de tent klinkt
iedereen aan de kant
mijn oma komt
mijn moeder
is eigenlijk niets te gek
gaat op haar knieen zitten
buigt voorover en kruipt in de tent
met de zweet druppels op
haar voorhoofd
mijn zoon kijkt en zegt tegen zijn
vriendjes nu weg gaan
want mijn oma en ik
moeten even alleen praten
waarop
als ze weg zijn zegt
zie je nou wel
dat jij alle kan
als we het verleden laten rusten
mijn liefste en beste vriend
ontmoet na jaren
zijn vader
die dingen deed
met hem
die niet na te vertellen zijn
hij is wat onzeker
is wat bang
voor de confrontatie
maar durft het toch aan
hij is gespannen
als hij hem weer ziet
maar gaat het aan
spreekt over het gevoel
van zijn verleden
wat hij hem heeft
aan gedaan
zijn vader knikt
begrijpt wat er is gebeurt
dat hij niet beter wist
omdat vanuit het geloof
dat hij beleefde
dit normaal is
dan valt het stil
mijn beste vriend
slikt zijn woede in
zegt alleen maar
dat het verleden
nog niet rusten kan
omdat hij dat
nog niet wil
ik ga er maar even voor zitten
ik ga er maar even voor zitten
om te luisteren naar de verhalen
die ik hoor
ik luister en absorbeer
zoals het is
ik ga er maar even voor zitten
omdat ik een verhaal hoor
over een kind
dat mij zo
droevig stemt
een veeg uit de pan
ze belde met de vraag
wat ze moest
nu haar zoontje
niet wilde drinken
en al de hele dag
lag te huilen
kreeg ze te horen
dat ze het niet goed deed
dat haar zoon
borstvoeding moest hebben
maar dat ging niet
dus ze gaf hem de fles
gevuld met moedermelk
dat was helemaal fout
gelukkig was ze ad rem
even liet ze het op
zich in werken
en belde toen terug
gaf de verpleegkundige een veeg uit de pan
die we in Keulen konden horen
en ik ben zo trots op haar
dat ze dat deed
om zo gewoon
even duidelijk te maken
dat ze heel goed doorheeft
wat ze weet
zorgelijk
heel zorgelijk
vind ik deze ontwikkeling
een kind zit in nood
de instanties strijden
om tijd
wachtlijsten
werkelijk te lang
niet te bepalen wat
er gebeuren moet
ze hebben net een intake gehad
maar door de lange molen
duurt het nog
6 maand voor dat
er hulp kan worden geboden
intussen raakt het kind
steeds verder verstrikt
in zijn netten van onvermogen
langzaam drijft het kind
weer weg van de werkelijkheid
zijn enige houvast
wat er was
gaf geen gehoor
het kind verdwijnt
in de anonimiteit
verdwijnt uit zicht
totdat op een dag
men hem terug vind
ergens aan de kant van de weg
omdat men weer eens
te lang met
hulp bieden
heeft gewacht
het brak mijn hart
het kleine meisje
dat verloren
in het leven stond
dat eenzaam rondkeek
opzoek naar liefde
maar het nergens vond
haar bruine ogen
die me aankeken
met die ene vraag
of ik voor haar
er wilde zijn
haar armpjes gestrekt
om mij te omhelzen
zonder te praten
de taal die ik niet
verstond
ik keek haar aan
het brak mijn hart
wist dat ik ook voor haar
niet een ander leven
kon geven
dan het leven
dat ze in haar
land had
en niemand ziet het
Mijn zoon
Heeft eindelijk verteld
Dat hij ook van mannen houd
Dat is zo iets
Wat wij als zijn vaders
Al wisten en zagen
Maar nooit met hem hebben
Besproken om hem zo zijn
Eigen keuzes te laten maken
Hij verteld ons
Met verbazing dat
Niemand het aan hem ziet
En dat de wereld niet ineens
Anders tegen hem aankijkt
Dat ze hem nog steeds zien
Zoals hij is
Plotseling besef ik me dat ik
Dat herken
Er veranderde iets in mij
Maar niet voor de wereld
Om me heen
Omdat ze mij al zo zagen
Zonder dat ik het zelf zag
zij zijn de kampioenen
indrukwekkend
de avond dat mijn zoon
zijn diploma mag halen
na jaren keihard werken
is het dan zover
mag hij eindelijk dat
papiertje halen
in zijn netste kleren
gaat hij alvast vooruit
wij als trotse vaders
keurig in het pak
vertrekken een
uurtje later
omdat we dan pas komen mogen
in de zaal
prachtig aan gekleed
maar geen kinderen te bekennen
alleen maar ouders
die ook vreemd kijken
naar waar hun kind kan zijn
dan ineens
klinkt de muziek
het nummer van Queen
We are the champions
Weerklinkt
Onze zoon
Loopt voorop
Terwijl hij
Trots naar ons kijkt
Ons een knipoog geeft
Ik pak de hand vast
Van mijn trouwe maat
De tranen lopen over mijn wangen
Kippenvel tot op mijn ziel
Hij is de kampioen
Voor mij
Voor altijd
net een pot augurken
(het zoet zure leven)
zoet was het
in het begin
de feestvreugde
was enorm
iedereen zou er zijn
ook mijn zure schoonzus
die een tijdje
uit beeld verdwenen was
wegens wat
onduidelijke
onenigheid
op het moment
van aankomst
bleek ze er niet
bij te zijn
was ze
toch niet in staat
om mee te komen
wilde ze er dus niet bij zijn
mijn moeder helemaal
over de zeik
vloekte een keer
zei woorden
die ze nog nooit had gezegd
en vatte vlam
het toch maar
met elkaar
geprobeerd
het leuk te hebben
vooral leuk te zijn
achteraf
was het goed dat ze
er niet bij was
het leven was net een pot augurken
eerst zoet
toen heel zuur
en ineens
zoeter dan zoet
hou maar zegt hij dan
mijn broertje
kan zo slecht
nee zeggen
dat is juist zijn
probleem
hij weet het
inmiddels
handig te omzeilen
door te zeggen
hou jij het maar
ik hoef het niet
zodat hij
niemand hoeft
te kwetsen
door nee te zeggen
hij laat het jou houden
dan is hij
weer eens extra lief
picknicken in de gang
mijn ouders
zitten nog
niets vermoedend
op de bank
terwijl
hun klein kinderen
heel zachtjes van alles
aan het doen zijn
in de gang
ineens
worden ze gevraag
of ze even kunnen komen
kijken in de gang
terwijl ze
beiden in de zeventig
moeizaam opstaan
lopen ze mee
blijken de kinderen
een complete picknick
op kinderformaat
te hebben gemaakt
mijn ouders
niets is hun te dol
voor de kinderen
zakken door hun knieën
gaan zitten in de gang
op de grond
eten nep eten
drinken nep water
praten honderduit
met hun kleinkinderen
over van alles
die zitten te stralen
omdat ze dat niet
van opa en oma
hadden gedacht
aap
midden in
zijn diepste slaap
ons joch
van net twee jaar
in de nacht
terwijl wij nog
voor de tent
zitten te praten
over van alles en nog wat
zegt hij ineens
aap
zomaar zonder aanleiding
zonder reden
in zijn slaap
wij kijken elkaar aan
lachen samen
om dat kleine schaap
gek maar het lucht echt op
woedend ben ik
zit helemaal klem
kom er niet uit
sta te stampen
sta te vloeken
in mezelf
dat ik weer
de pineut ben
kan het niet begrijpen
snap er niets meer van
ineens roep ik
keihard
aap
zoals mijn kleine man
het gekke is
ineens is alles rustig
is alles weer goed
het lucht enorm op
dat woord
raad het iedereen aan
die het leven
soms iets teveel word
bewegende lichtjes in de nacht
het grote veld
heel stil
heel klein
ergens zomaar
ineens
wat licht
van bandjes die ze droegen
dan geluid
geroffel
in de nacht
ineens een vuur van licht
mijn pupillen
die met een voorstelling komen
waar ik
met hun
vreselijk trots
op ben
met zijn mond vol chocolade
mijn kleine jongen
staat daar
met zijn mond
vol gepakt
zonder te vragen
chocolade
ik kijk hem aan
vraag hem
of hij aan de chocolade
heeft gezeten
waarop hij
het ontkent
begint over vertrouwen
dat ik in hem moet hebben
dat hij niet liegt
ik kijk hem aan
zeg dat ik hem vertrouw
omdat ik hem
vertrouwen wil
alleen de waarheid
zit over zijn
hele gezicht
uitgesmeerd
Hits: 101