spiegeling 3
nu mag ze de zon omarmen
loslaten van de pijn
afscheid genomen
om lot te laten
armen die een laatste
knuffel geven
ogen die sluiten
handen die loslaten
adem die stopt
nu kan ze de zon
omarmen
nu mag ze
rusten
na haar gevecht
schimmen uit het verleden
de stilte van de dag
gevuld met trage geluiden
van de avond
staan jij en ik
die even weer samen zijn
te kijken
naar de zon die
langzaam gaat
dan raak ik even
jouw hand aan
zeg even dat
ik van je hou
met wie ik verbonden ben
voor het moment
dan blijven we stil staan kijken
we weten beiden
dat de schimmen uit het verleden
ons weer in haalt
nu ik jou niet vergeet
allebei weten we
dat het niet gaat
jij met je vrouw en kind
ondanks dat
weten we dat we elkaar
nodig hebben elke dag
toch laat ik je gaan
in de keus die je hebt gemaakt
telkens als ik even iets zie
dat mij van binnen raakt
denk ik aan jou
die ik niet vergeten
kan
ik wil alleen maar schreeuwen van verlies
het laten gaan
het loslaten
van dit moment
jouw adem
die niet verder gaat
ik kijk het aan
dan de kilte die mijn hart raakt
ik wil alleen maar schreeuwen
van verlies
maar mijn stem
maakt geen geluid
de stilte is
wat
jij achterlaat
houden van is niet genoeg
armen die mij vastgrijpen
ik weet het nu al
dit is iets wat ik niet kan
ik weet dat ik van je hou
maar het is niet genoeg
jij zult altijd
terug keren
naar het leven
waarin jij
doet alsof je gelukkig bent
met je vrouw
omdat je er niet bent
altijd als we samen weggingen
zaten we samen uren te praten
over het leven
over ons geluk
onze toekomstplannen
nu zitten we samen
op een terras te zwijgen
omdat jij je verliest
in een ander contact
die je via je telefoon
steeds weer
aanraakt
vrijheid van verlangen
dromen over jij en ik
denken dat het de wereld is
die ik wil bewonen
totdat ik merk
dat de vrijheid
gevangen in een beeld
me meer raakt
dan het idee
om voor altijd
samen met jou
te moeten zijn
gevangen tijden van toen
kijken naar de ramen
waarin het verleden
zich laat zien
spiegelingen
van de tijden van toen
die me laten weten
dat alles tijdelijk
is
jij nam de liefde mee
wandelen door de straten
van de stad
had jij steeds
een tas die je bij je had
je vertelde alleen dat jij
vanavond iets bijzonders
te vieren had
bij het eten
opende jij de tas
gaf mij je tandenborstel
omdat jij besloten had
om voor altijd
met bij
mij te blijven
welkom thuis
na heerlijk te zijn
wezen genieten
in verre landen
in nog verdere oorden
kom ik thuis
zie ik de tas
met bagage staan
ik zucht even
omdat de was
moet worden gedaan
ik was alles wat ik heb gedragen
hang het uit
besef dat ineens
de vakantie voorbij is gegaan
verdwenen dagen van toen
traag gaan de dagen
steeds verder met de tijd
ik voel het in mijn aderen
dat de tijd die was
niet meer terug komen zal
ik zwijg ben stil
kijk naar wat was
de dagen van toen
die verdwenen zijn
omdat ik
er met mijn
gedachten niet
echt bij was
ons gevangen geluk
elke dag opnieuw
stralen wij op straat
als wij samen
als twee vaders
door de straat lopen
met ons gekregen cadeaus
uit he land van de zon
ons geluk
gevangen in onze
prachtige zoons
maken dat wij
zo intens gelukkig zijn
omdat het eindelijk
mag
Hits: 75