ster5
als de engelen dansen
elke avond
kijk ik
naar de grote
en de kleine beer
elke avond
begroet ik
de maan weer
elke avond
kijk ik naar de sterren
maar ik kan pas
echt genieten
als de
engelen
dansen gaan
draden van licht
(uit je handen)
in de nachtelijke uren
vertelde je mij
of ik wilde kijken
naar je handen
die licht geven zou
ik heb gekeken
maar ik zag
helemaal niets
ja het licht van de sterren
verder zag ik
echt
helemaal niks
ach als de hemel niet meer is
ach als de hemel
er niet meer is
als de sterren
niet meer
durven stralen
als niets of niemand
er nog is
wat moet er
dan nog zijn
om naar te staren
als ik de hemel
elke dag
weer mis
mooi einde
een mooi einde
aan de uren
die er niet
meer zijn
vuurwerk
en violen
rozengeur
en maneschijn
sterren die stralen
geen storm
die liggen gaat
een mooi einde
dat is het
nu ik jou
voorgoed
verlaat..
…..
……
dat is geluk
niet het moment
dat ik je tegenkwam
niet het moment
waarop jij
terug kwam
niet het moment
dat ik de sterren zag
niet het moment
dat jij even
de maan was
alles is het niet
het moment
van geluk
was het moment
dat jij
mij verliet
zoeken naar de kleine dingen
ik loop te zoeken
naar de kleine dingen
die er werkelijk toe doen
ik ben gaan kijken
naar de bloemen
naar een vogel
die vroeg in
de ochtend zong
ik ben gaan kijken
naar de sterren
die zomaar aan
zijn gegaan
ik ben gaan zoeken
naar echte dingen
de reden
voor mijn
bestaan
hij is er nog steeds
hij is er nog steeds
de ster
die mij verlicht
vlak bij de
Grote beer
en dan
een klein stukje
naar links
gebroken gevoel van eenzaamheid
gebroken gevoel
van eenzaamheid
dat me
langzaam
insluit
in de nachten
waarin geen
sterren staan
gebroken gevoel
zonder dat ik
het besef
dat ik
in eenzaamheid
verder moet
gaan
zon en maan
jij noemde jezelf de maan
ik was voor jou de zon
dag en nacht
die niet samen
konden gaan
de zon is gebleven
de maan is
echter
met de sterren
mee gegaan…..
dram niet zo door
als de sterren vallen
dram daar niet
zo over door
ga niet steeds zeggen
dat iemand zijn
liefde verloor
als de sterren vallen
doe dan niet
steeds zo akelig
tegen mij
ik zie als de
sterren vallen
de verloren mensen
die zwaaien
naar mij
nog nooit zo donker geweest
alle sterren
zijn gedoofd
alle sterren
zijn verdwenen
zelfs de maan
vergeet om
aan te gaan
de kaarsen die
ik brandde
zijn ergens verloren
ergens is de duisternis
uit gegaan
zie de sterren als ze aan gaan
zie de sterren
als ze bij het
vallen van de nacht
hun lichtjes aan doen
weet dan dat
ik door die sterren
altijd nog
naar jou
zoek
schitteren in de fluistering
als de sterren
beginnen te schitteren
kijk ik even omhoog
ik hoor de fluistering
vol met liefde
aan de
hemelboog
de sterren straalden
even maar
gekeken
in de donkerste nacht
naar de sterrenhemel
even gekeken
of er misschien
nog een ster
naar me lacht
even gekeken
ik kon het zien
alle sterren
knipoogden
straalden
nog meer
misschien
geduldig zand
het regende niet
toen ik op weg was
niets was er
alleen was het
wel erg laat
in de nacht
ik heb naar de sterren
gekeken
heel voorzichtig raakte
de zee mij aan
met mijn handen
heb ik een kuil gegraven
daar heb ik
de verbintenis
met jou
in gedaan
geen woorden van trouw
als je me wilt ontmoeten
als je echt wilt weten wie ik ben
kijk dan soms
naar de sterren
kijk soms even
naar de heg
kijk soms naar
de mensen
die lang je gaan
kijk soms gewoon
in de ogen
van een toevallig mens
daar zul je me vinden
niet in de woorden
die je hier zag
ik zal het niet doen
heel even
gekeken naar
de sterren
die er staan
de volle maan
die me begroet
de nacht
die als een
deken
is gevallen
ik zal het niet
doen
ik zal niet
aan je denken
het leven
is zonder jou
ook goed
bewierookt
in de geur
van wierook
zit ik te kijken
naar de maan
ik vertel het
aan de sterren
dat de zon
de maan
niet meer
samen gaan
ren weg naar de sterren
als het je
teveel geworden is
als het ineens
meer is
dan je mist
ren dan naar de sterren
zoals ik
al zo vaak deed
daar zal ik
op je wachten
daar loop ik
altijd heen
de ster kwam terug
de ster die
even vergat
om te stralen
kwam terug
toen ik
mijn woorden
naar de hemel stuurden
toen ik even
mijn wanhoop
af vuurde
kaarslicht in de vensterbank
kaarslicht
in het raam
flonkerende sterren
die niet
misstaan
brandende kaarsen
die langzaam
flakkeren gaan
kaarslicht in de vensterbank
ik weet
jij komt er aan
de hemel valt in 1000 sterren uiteen
als je in plaats
van ruimtelijke kussen
me ineens
echt kust
zal de hemel
open breken
zal het zijn
alsof
er duizenden sterren
beginnen te stralen
omdat jij
ineens
voor altijd
bij mij
wilt zijn
nog niet beginnen
terwijl de hele stad
gonst van
de kerstliederen
van alles wat
er niet is
klinkt ineens
vanuit de sterren
dat er een beginnende
liefde
voor me is
als de ster jou kust
elke avond
stuur ik
een kusje naar de sterren
om ze te vragen
of ze je willen
kussen
als je aan het slapen bent
zodat je in de nacht
je niet zo
verdrietig
zo alleen
terug vind
ook voor jou aangestoken
als de nacht
je insluipt
en je even niet
meer weet
hoe de dag
aanbreken zal
als de sterren
even niet voor
jou durven te stralen
er niet meer
durven zijn
dan is de kaars
die ik heb ontstoken
ook voor jou
zo dat er
voor jou
ook een uitweg zal zijn
voorbijrazende auto’s
rijd door de late avond
langs de steden
waar ik nog nooit
eens langs kwam
onbekende terreinen
die ik zie
verslagen
zit ik te staren
naar de auto’s
die onderweg zijn
naar een ander hart
ik raas maar door
van verlangen
ik ben het
die de macht
over de
liefdesstuur
verloor
ik zal je de liefde sturen
in de nacht
waarin sterren staan
als de vuurpijlen
ineens hun
lichten laten zien
de boze geesten
verjagen
zal ik je
de liefde sturen
waarnaar
je zo verlangt
het afgelopen jaar
ach het strand
de sterren
de maan
de zon die
ik voor je mocht zijn
de dagen van zwijgen
de dagen
van het voelen
toch het
niet voor elkaar
kunnen zijn
het afgelopen jaar
vol begonnen
leger laten gaan
ach het afgelopen jaar
was net als altijd
het zal wel
jaren zo
door blijven gaan
verscholen achter sterren
verscholen achter sterren
kijk ik de wereld aan
soms zomaar ergens
maar meestal
zie ik nergens
iets staan
ster in de uitverkoop
ze is gestorven
de ster
die alle harten
hoe dan ook
aanraakt
ze is niet meer
in ons midden
dus het is
eigenlijk te laat
ineens
beginnen allerlei
mensen haar
te beminnen
kopen haar
gouden stem
ze word steeds goedkoper
ze verloor
met haar dood
het recht
om geen
uitverkoopje
te zijn
schaduw van de nacht
de schaduw van de nacht
waarin even geen
sterren blijken
te staan
waar geen hart
kloppen kan
daar waar de duisternis
mij heeft gevangen
waar ik niet
verder met jou
leven kan
donkerder dan ik ben
de nacht
is donker
toch zie ik
altijd nog
de sterren staan
die naar mij
knipogen
zodat ik weet
dat het nooit
echt donker
zal zijn
jij dacht aan mij
in de nacht
waarin de sterren
de maan soms
meer verlichten
dan de maan
zelf kan
kijk ik om
zie jouw gedachten
dwalen
langzaam
me omarmen
langzaam
bij me zijn
onder de nevelen van de nacht
sluierend valt de nacht
zonder dat de
sterren zijn aangegaan
duizenden lichtjes
die voorzichtig
de aarde aanraken
hand in hand
de zee geeft
zijn eigen
concert
de wolken
als nevelen
hebben ons in
de nacht
in onze eigen
wereld
neergezet
laatste teugje aan mijn sigaret
het moment
waarop de dag
ten einde gaat
sta ik nog even voor het raam
staar naar de nacht
die langzaam
aan het werk gaat
kijk nog even naar
de sterren naar de maan
om dan te beseffen
dat het leven
zijn eigen gang
blijft gaan
als de nacht zijn lichtjes niet aan doet
tastzinnen verdwenen
het licht dat
niet op mijn pad scheen
zonder te beseffen
waarheen ik
gaan wil
tastbaar verloren gevoel
zonder de schijnsel van de maan
zonder het licht van de sterren
rusteloos
eindeloos
op zoek
als ik sta of wankel
als ik sta
te staren
in de eindeloze nacht
als ik zie
de sterren
de maan
die lacht
als ik sta te kijken
naar de opkomende
dageraad
besef ik dat ik wankel
omdat er niets
mooiers bestaat
als straks de zon schijnt
als de wolken
zijn verdwenen
ik ineens
met jou
hand in hand sta
als de sterren verbleken
de maan zijn
licht heeft uit gedaan
als de zon straks schijnen gaat
dan kom ik bij je
dan blijf ik voor altijd
stevig mijn arm
om je heen slaan
ik volg de nacht met zijn sterren
liggend
in het zand
de zee
met zijn dromend geluid
jouw stem
die zachtjes praat
dicht bij elkaar
mijn ogen
half dicht
kijken naar
de sterren
naar de grote beer
zo was het beter
heb wel gedacht
aan jij en ik
dwalend
in de koude
februari nacht
over het strand
kijken naar de
poolster
kijken wat hij
ons bracht
zo als het nu was
zitten in het zand
kaarsje aan
met alleen maar
een vriend
die niet meer
zal zijn
zo was het beter
hier was het
zo als
het moet zijn
geslopen in de nacht
ben geslopen in de nacht
waarin de sterren
steeds weer
naar me lachen
geslopen
op blote voeten
over het strand
om daar mijn
lief te begroeten
om daar met hem
hand in hand
te zijn
ik zing naar de hemel
elke avond
even maar
gewoon
op het balkon staan
elke avond
ook als ik
niet thuis kan zijn
elke avond sta ik
toch ergens buiten
zo rond een uur of één
kijk naar de hemel
zie de sterren aan
laat langzaam
ons lied
zijn weg naar de
hemel gaan
om zo elke avond
weer even
toch bij je
te zijn
in de sterren van de tijd
stralen zoals
alleen sterren kunnen
waarin soms
beloftes staan
die niet zullen
worden gebroken
stralen zoals alleen
sterren kunnen
waarin ik jou ontmoeten zal
stralen als sterren
gewoon omdat
ik jou
ontmoet
wat sta je nou te dralen
je hebt gelijk
de nacht was
magisch
vol sterren die
ineens
overal vandaan bleken
te komen
ineens was het drijven
op vergeten dingen
niets meer
wat ons bij de wereld bracht
de nacht vervlogen
de dag die aanbrak
je staat nog te dralen
alsof je nog
iets van mij verwacht
ik laat je maar gaan
dit was het wat
ik je te geven had
niets meer
het is al een ander
die in mijn hart
op mij
wacht
even nog voordat de nacht slapen gaat
in de late uren
van de nacht
omarmt door jou
stil zijn
niets zeggen
alleen de ademhaling
die alles al vertelt
stil liggen
kijken naar
de laatste sterren
die doven
de zon die zijn
eerste straal
naar de aarde zend
heel even nog wachten
voordat de nacht
echt slapen
mag gaan
geen vallen de sterren gezien
de hele avond
zitten te kijken
op het balkon
of een ster vallen zou
niets gezien
alleen een vliegtuig
die iets te snel
landen wou
liggend onder de sterrenhemel
liggend
op mijn rug
mijn nek
net iets verkeerd gedraaid
om met de gestolen
grasspriet
met één oog
naar jou
het andere oog
dat naar
de sterrenhemel
kijkt
stil wachten op jou
gescholen in de nacht
samen dicht bij elkaar
samen gepraat
over wat er
misschien allemaal
nog te doen staat
kijken naar jouw gezicht
gehuld in sterrenlicht
de maan die langzaam
zijn stralen zend
stil wachten op jou
totdat jij
ook zover bent
de ster die brak
gerezen naar
onbekende hoogte
zonder dat het
hoger zou gaan
langzaam in de
vaart
gebroken zonder
dat het
nog kon bestaan
geplukte sterren
gekomen van ver
verder dan ik
beseffen kan
geklommen naar hoogtes
die niet meer zijn
de sterren aangeraakt
maar niet geplukt
omdat de hemel
zonder sterren
zo leeg
bleek te zijn
Hits: 93