trein3
zwaaien totdat het over gaat
lachen
totdat jij de hoek
om bent
zwaaien totdat ik je niet meer
zien kan
dan pas huilen
omdat dit afscheid voor altijd was
dan pas weer naar binnen gaan
in het huis wat nu nog
alleen mijn thuis zal zijn
omdat jouw jas
nooit meer
naast de mijne
zal zijn
de afrekening van ons samen
opgeruimde ruimtes
waar we onze liefdesnestje
hadden gemaakt
samen hebben we de stofnesten
verwijderd van onze liefde
voordat we besloten
om ieder ons eigen weg te gaan
kijken in elkaars ogen
het aanraken van wat ooit was
afscheid nemen met de rekening van onze tranen
met als tip
zeggen dank je wel
dat je in mijn leven was
was het niet voor altijd
in je ogen de liefde lezen
van voor altijd
ik hield je in mijn hart
gevangen met de gedachten
dat wij altijd samen zouden zijn
ik zag je lach op je gezicht
tot je vertelde
dat jij en ik niet meer
samen waren
dat het over was
omdat onze liefde niet
voor altijd bleek te zijn
verdwenen liefde
kijken naar jou
die aan mijn deur stond
met een bos bloemen
om het goed te maken
dat je was gegaan
kijkend naar jouw lichaam
dat verdween
de bloemen die je had meegenomen
verdwenen in de mand op mijn fiets
waar ik ze heb laten verdrogen
totdat de tranen van mijn hart
stopten met bloeden
om de tranen die niet kwamen
toen ik jouw tranen kuste
verdwenen in het stille verdriet
van iemand verliezen
die je nog niet missen kan
gevangen in de donkere dagen
na het afscheid voor altijd
troostte ik jou in mijn armen
kuste ik jouw tranen
raakte ik jouw verdriet
heel voorzichtig aan
om zo bij jou te blijven
in de angst van het
voor altijd zonder je moeder
verder te moeten gaan
achtergelaten kennis
ergens op straat
bleven ze liggen
de macht van de mens
de kennis die niet meer
gelezen word
via woorden op papier
woorden die ons raken
die gesproken worden
uit het hart
zeggen ons veel meer
dan alle woorden die
in boeken verzameld
zijn
liefdevol
samen dwalen
door de dagen van het leven
de nachten nemen we op de koop toe
we beseffen ons
dat we samen sterk zijn
dat als we even
apart het leven omarmen
we altijd weer met een lach
bij elkaar komen
omdat we
samen de
wereld weten te besturen
waarin wij samen gelukkig zijn
als ik in jouw armen vlucht
lief soms
is mijn nacht zo donker
dat ik geen uitweg meer zie
naar het licht
reik ik met mijn handen
naar de sterren die niet
te pakken zijn
zoek ik in de nacht
jouw ogen
zoek ik naar jouw lach
om dan in jouw armen te vluchten
omdat ik even
schuilen wil
beslagen raam van het verleden
ergens was ik verdwaald
in het heden
raakte ik verstrikt in de beslagen
momenten van het verleden
vang ik de gedachten
van wat ik nooit heb uitgesproken
spreek ik de dagen
van verlangen tegen
om zo in de nacht
door de beslagen ramen
van het verleden
naar buiten te staren
Hits: 58