verdrongenw3

wanneer blijf je

telkens elkaar raken

in het leven

daar waar we soms

onszelf verliezen

in de liefde die we voelen

daar waar we onszelf

vergeten zijn

als we weer samen zijn

telkens weer ga je naar

daar waar er nog geen plek voor mij is

omdat jouw liefde die je niet meer wilt

daar op je wacht

ik laat je gaan

vraag je altijd als je gaat

wanneer je blijft

zodat we samen zullen zijn


scherven van het verleden

gebroken glazen

van wat ooit was

vertroebelde ogen

waarin de tranen zich niet meer

durven te laten zien

dat ze er zijn

verleden van onmacht

geschreven

in de gebroken ramen

van mijn gedachten

gevangen in de verloren dromen

door de scherven van het verleden

in mijn ziel


water van de tijd

onverwachts beeld

twee kinderen

van de jeugd

spelen met water

terwijl naast hen

een man ligt te slapen

die geen thuis meer heeft

ik kijk het aan

zie dat het stroom van het water

door de tijd

zijn eigen

weg blijf gaan


wachten op wat er komen zal

afspraak gemaakt

ik zou je eindelijk zien

in de prille avond van de zon

ik kijk naar je

terwijl je nog niet weet

dat ik er ben

ik observeer je

zie dat je net als ik

wat gespannen bent

dan loop ik naar je toe

zeg alleen maar

hier ben ik dan

jij kijkt op

een brede lach

breekt door op jouw gezicht

omdat je mij ineens ziet staan


hou morgen maar van mij

hou morgen maar van mij

zodat ik weet dat je

morgen er nog bent

zeg maar dat je

morgen bij mij blijft

zodat ik weet

dat aan onze houden van

geen einde komt

in de tijd


balanceren in onvermogen

op tenen lopen

bang voor de stilte

die zo moordend is

omdat elke seconde

dat er niets gezegd word

de afstand steeds groter wordt

de scherpe randen van

de blikken die mij raken

omdat ik niet meer weet

wat ik moet doen

kijken naar het onvermogen

waarop ik balanceer

in het besef

dat het over is


waakzaam

vertellen van jouw gevoelens

die je voelt voor mij

ik kijk je aan

zeg dat met dit raakt

dat we onderweg zijn

naar een ander leven samen

dat de vriendschap

langzaam verdwijnt in

liefde

mijn woorden maken

dat ik besef

dat ik extra waakzaam ben

omdat ik bang ben

voor het jou te verliezen

in de tijd


bouwen aan het verleden

het afbreken

van onze verlangens

waarin we elkaar niet meer

konden vinden

door een ellenlange strijd

het loslaten van onze dromen

die niet meer met elkaar

waar konden worden gemaakt

besloten we samen te bouwen

aan ons verleden

om in het heden

weer voor onze dromen

te kunnen gaan


staren in de lucht

liggend op mijn rug

met jou naast mij

kijken we naar de hemel

waar onze geliefden

hun weg vonden

waar ze kijken naar

de wereld onder ze

ik raak teder jouw hand aan

zachtjes  kus ik je mond

zeg dan dat onze geliefden

vast heel blij zijn dat wij beiden

weer een nieuwe liefde

hebben gevonden


lopen totdat de dag komt

woedende woorden

die mij zeggen dat ik het niet meer kan

niet meer verder kan leven

met jou als de man

waar ik zo van hou

beseffen dat het niet meer gaat

omdat jouw boosheid

jouw emotie om niets

me zo diep raakt

dat ik mezelf verlies

in de angst van bij jou zijn

lopen totdat de dag me op komt halen

omdat ik uit jouw

leven verdwijn


hoe mooi liefde is

samen staren

naar de geschreven letters

van het leven

waarop staat dat het leven

zo prachtig is

raak ik even maar jou hand aan

staan we verder hand in hand te kijken

naar elkaar

beseffen dat ons leven samen

meer dan mooi is

omdat wij in vrijheid

ons elkaar onze liefde

mogen geven


verzonken in zijn eigen wereld

weggedoken in zijn eigen boek

kijken naar de teksten die hij leest

vangt hij de wereld

die om hem heen leeft

hij kijkt met zijn beschreven ogen

de wereld aan

in het besef dat in deze wereld

de dingen vaak

heel anders

dan hij zou willen

gaan

Hits: 47