verzonken1
ik geef me over
gevangen in jouw ogen
waarin ik al verdronken ben
voordat ik er in kijk
luisteren naar je stem
die meer melodie brengt
dan mijn hart verdragen kan
strelende handen
die mij meer laten beven
dat ik ooit heb gedaan
verzonken in mijn angsten
geef ik me over
om me door jou
te laten overmeesteren
omdat ik weet dat jij
altijd voor mij vechten zal
bedek mijn angsten
soms als de dag
zijn licht laat schijnen
verdwijn ik in het verlangen
van even niet mee willen doen
wil ik me koesteren in de
sluimering van de avond
omdat ik dan
even niet mijn
angsten
ontmoet
de levensklok
besef van het tijdelijke
kijken naar de klok
die telkens doortikt
zien van dat de dood
mijn ook op een dag halen zal
mijn levensklok
tikt zo zijn ritme
zonder dat ik
het soms besef
totdat ik ineens
achterom kijk
bezie wat ik
zo heb gemist
nooit meer zien
afscheid nemen zonder tranen
kijken naar jouw adem
die langzaam stopt
dan is het zover
de dagen gaan door
als in een roes
dan de kist gesloten
nadat ik nog een laatste keer
naar je kijken kan
het besef van dat ik je nooit meer zal zien
is er wel
maar ik begrijp de betekenis niet
pas een maand later
als de roes van het verlies wat is verneveld
weet ik wat je nooit meer zien
betekend
mag ik in je armen
de tijd is ons gunstig gezind
we zijn nog samen door
de liefde die er is
mijn liefde voor jou
is zo groot
dat ik je al mis
als je even weg bent
mag ik sterven in je armen
als ik moet gaan
zodat ik tot het laatst toe
jouw liefde
voelen kan
zomaar onderweg
gevangen dromen
van een moment
van het verlangen
verward door de gevoelens
die ineens ontstaan
waarvoor ik geen ruimte
nemen wil
staar ik naar jou
verlangende ogen
naar je liefde die je geven wilt
zomaar onderweg
weet ik niet meer waar ik heen moet gaan
wil ik vluchten in je armen
wil ik vluchten naar het leven
waarin ik zo gelukkig ben
omdat jij thuis bent
verwarring alom
omdat ik niet weet
wat ik moet
nu ineens het leven
niet meer zo lief lacht naar mij
waarin ik niet meer zomaar
bij mij zelf kan zijn
loop ik door de straten
van de stad
kom ik bij ons huis
waar ooit ons thuis was
kijk ik omhoog naar ons raam
zie dat jij terug gekomen bent
omdat jij net als ik
niet meer zonder onze liefde kan
ik ren naar boven
zie je staan met je armen wijd open
waarin ik vlucht
in diepste verlangen
waarop jij zegt
mag ik thuis komen
bij jou
ik kijk je aan zeg de woorden
welkom thuis liefste
laten we het licht nu maar doven
in de gang
als morgen komt
sla even maar geen
armen om mij heen
laat me maar even
weer voelen wat het is
als je niemand denkt te hebben
als morgen komt
mag je er weer zijn
omdat ik even
weer bij mezelf
wil zijn
als de morgen komt
in mijn armen
mag je nog even liggen
nog even hou ik je stevig vast
nog heel even
de laatste woorden
die we moeten zeggen
het dank je wel voor dat je
bij mij wilde zijn
dat je mijn leven vulde
met jou
dan zwijgen we samen
totdat morgen komt
waarop jij je besluit
om de volgende morgen
niet meer
te begroeten
uitkomen laat
laat het maar komen
trage stappen
door het leven
omarmen van mijn dagen
geen stille getuigen
van wat komen zal
alleen de dromen
die niet aangeraakt worden
alles stiller dan stil
waarin ik soms
zomaar het laat komen
om het weer te laten gaan
Hits: 142