wazig3

verloren tranen van gisteren

verscholen

in de nacht

waarin de sterren

even geen licht gaven

waar de maan

zijn ogen heeft gesloten

omdat hij het stralen

vergeten was

kijk ik in de

waas van het verlies van gisteren

door mijn tranen

naar de dag

die morgen

weer komen zal

omarm mijn gevoel

stille momenten

van beseffen

dat het zo zal zijn

mijn gevoel

dat ergens

onlosmakelijk verbonden

is met het heelal

stille draden

gesponnen van het web

dat mij opvangen zal

ik omarm mijn gevoel

van eeuwig dankbaar zijn

voor dat wat wij samen

hebben gehad

stille stilte van de stilte

trage trillingen

van de stilte

die langzaam

de ruimte vult

geen geluid

dat mij nog raken kan

geen woord

dat nog klinkt

stille momenten

van beseffen

dat deze stilte

onvermijdelijk blijkt

te zijn

maak ons huis een thuis

na vele omzwervingen

door het leven

raak ik even weer jouw hart aan

kijken we samen naar de restanten

van ons gezamenlijke bestaan

even nog zeggen we dan

tegen elkaar

we gaan samen weer bouwen

aan ons gezamenlijke leven

door ons huis een

thuis te laten zijn

ach het is maar een verjaardag

terug kijkend

op het afgelopen levensjaar

zie ik mezelf nog staan

aan het begin van de tijd

vol verwachting zag ik het

jaar aan

totdat ik nu ik terugkijk

dit jaar voor mij

misschien wel het beste was

wat ik ooit had meegemaakt

omdat ik mijn vleugels terug kreeg

om tot ongekende hoogtes te vliegen

waar ik meer dan ooit

mezelf kan zijn

Hits: 59