Berlijn5
jij wel
haastige momenten
van haast
omdat ik weer eens
mezelf
net iets te hard voorbij liep
net iets te snel
ja zei waar ik nee moest zeggen
terwijl ik zucht van
verlangen naar rust
zit jij op je dooie gemak
met twee kopjes koffie
op mij te wachten
draai je heel eenvoudig
simpel jouw sigaret
en zegt
wat ben ik blij dat je er bent
verdwenen in het geluk
langzaam
raken onze handen elkaar
voorzichtig
verkennen onze harten
elkaars leven
dan heel stiekem
verstrikken onze
gevoelens in elkaar
we kijken elkaar even
heel diep aan
verdwenen in het geluk
voor meer dan heel even
verlaten verleden
dwalen door
onbekende gebieden
waar het verleden
onverwachts het
heden ontmoet
in een onverwachts moment
van even niet meer
zo alleen in het heden
omdat het verleden
me met
hen verbond
laat ze geuren
terug in de tijd van toen
waarin verbonden
met de seizoenen
ik nog gewoon
dacht
dat het leven
eeuwig was
jong als ik was
besefte ik niet
dat het leven niet
altijd bestaat
laat daarom de bloemen geuren
zodat ik
me nog af en toe
terug in de tijd
denk
zo vloog hij weg
zijn laatste dagen
waren dagen van rust
heel stil lag hij
daar te wachten
op zijn moment
dat hij kon gaan
stil haalde
hij nog zacht adem
om zijn laatste ademteug
als een klein ademstootje
te laten gaan
zo vloog hij weg
naar een andere wereld
waar hij zichzelf
als een engel
terug zag
prachtig beeld
op straat
gevangen
die beeld van
de wachtende wacht
met in zijn ene hand
een fles cola
de ander op zijn rug
terwijl twee mannen
hem passeren
drinkt hij snel
een teug
die lege stoel
midden in de verbouwing
van ons leven
stond ineens
de dood bij ons
hij keek naar jou
nam je mee naar
daar waar ik nog
niet kan zijn
achtergebleven
met de restanten
van de verbouwing
met die lege stoel
bekijk ik het leven
ineens met andere ogen
schaduwspel
klaar
om de foto van het jaar te maken
zich helemaal
geïnstalleerd
zat hij daar
te kijken naar een
ieder die langs kwam
niet beseffend
dat hij eigenlijk het mooiste plaatje was
gevangen in de schaduw
van de dag
verstopt verleden
ergens diep in mij
zit een verleden
dat niemand raken zal
dat voor mij alleen
af en toe te benaderen is
niemand zal ooit
deze kant ontdekken
omdat ik hem zo
heb beveiligd
omdat het
mijn verleden is
die alleen maar
door mij aangeraakt
mag worden
af en toe
in de tijd
rusten in de nadagen van de tijd
vertroebelde blik
door het leven
sta ik te kijken
naar dat wat niet meer komt
naar dat wat was
gekleurd door de ervaring
van het leven
waarin ik
de ups en downs
heb ervaren
waar ik heb genoten
van alles wat was
uitkijk naar dat wat
nog komen zal
toch rust ik af en toe
even in de nadagen
van de tijd
omdat ik jou
nog niet vond
als de tijd gaat
de tijd
niet altijd
mijn ding
ik vergeet hem vaak
weet dan even niet
waar ik ben
ineens zie ik hem
ons joch
als volwassen man
in eigen stijl gevangen
zoals hij is
soms verlang ik terug
naar toen hij nog
klein was
geur maar
de dag
van niet meer
er zijn
zal zijn geur
verliezen
op het moment
dat wij niet meer samen
zijn in ons verlangen
de geur die
er nu nog is
is zo vertrouwd
maar ik weet
dat op een dag
jij en ik
niet meer
samen mogen zijn
geen woorden meer te zeggen
onthullende stilte
in de avonden
waarin we samen
onderweg waren
naar het geluk
stille momenten
waarin niet meer
elkaar bereikt kan worden
gevangen in
de tonen van
de telefoon
samen naast elkaar
op de bank
verdiept in onze telefoon
zodat we elkaar niet meer hoeven zien
Hits: 72