Berlijn 8
soms jaagt het leven door
rennen door het leven
niet stilstaan
bij de cirkels die we lopen
niet omkijken naar dat wat was
alleen maar rennen
naar daar waar het kan zijn
ik doe er niet aan mee
omdat ik weet
aan het einde wacht de dood
ik heb geen haast
om daar te komen
ik pak de dag
zoals hij komt
gevangen in zijn eigen wereld
hoe onze zoon
uit het land van de reizende zon
het ook probeert
het lukt hem niet altijd
hij kruipt dan terug
in zijn eigen wereld
waarin hij zich veilig voelt
telkens weer praten we met hem
maken hem duidelijk dat hij
fouten mag maken
dat hij falen mag
dat wij altijd daar zullen zijn
waar hij even niet meer
verder kan
zoals altijd
terwijl ik me wederom
loopt te verwonderen
over de wereld
waarin ik me bevind
de dingen zie
die ik nog nooit zag
zie ik jou
verzonken in je eigen gedachten
kijken naar dat wat jou raakt
ik zeg niets
weet dat het soms
niet is zoals ik
hoopte dat het samen zou zijn
verbroken contact
gesproken woorden
die niet werden gehoord
gedachtenspinsels
die niet meer dan een
kronkel waren
onbegrepen gevoelens
die geen hart vonden
verbroken contact
omdat wij elkaar
al verloren voordat
we elkaar vonden
teder geplant
mijn liefde
die zijn hart
niet meer gevonden heeft
die ergens verdwaald
bleef zweven tussen
het luchtledige
heb ik maar teder geplant
ergens bij een boom
zodat hij toch een maatje vond
die sterker was dan hij soms kon zijn
zo heb ik mijn liefde
een plek gegeven
waar hij veilig
groter kan zijn
en dan hou ik nog meer van hem
geen moment
kan hij zonder dat ding
het zit als het ware
aan zijn hand vastgegroeid
ik kijk hem soms aan
terwijl we ergens zijn
waar hij niet wil zijn
ons kind van de zon
wij als twee vaders
vragen al niet meer
waarom het zo is
hij weet telkens weer
door zijn gevonden kennis
op dat ding
ons te verbazen
laat me nu maar gaan
moment van rust
waarin ik nog
even je hand vastpak
om hem los te laten
wetende dat het nu zover zal zijn
nog even je lippen raken
nog even je ogen zien
dan sluit je ze
ga je langzaam
in diepe rust
waar je de vrede vind
zachtjes zeg je nog
laat me nu maar gaan
dan laat ik je hand los
laat je los
zodat je
voorgoed weg
kan gaan
de danser danst met zichzelf
zomaar in een vlaag
van enthousiasme
begon hij te dansen
met zijn geliefde
die hij zag op de telefoon
hij danste de sterren van de hemel
omdat hij
zijn lief zag
niemand zag hij totdat
hij merkte dat hij niet alleen was
waardoor hij nog meer danste
om zo te laten zien
waarom hij door het leven danst
onmogelijke liefde
diepe tranen die mijn hart overspoelen
de woorden die ik niet meer kan zeggen
de gevoelens die niet meer mogen
aangeraakt in het verlangen
naar elkaar
wetende dat het niet meer mag
afscheid met woorden
die zoveel zeggen
maar niets laten horen
kijkend in jouw ogen
die mij doen verdwalen
verlies ik deze strijd
omdat de tijd ons
niet kon geven
wat onze
liefde had moeten
krijgen
wervelwind van verlangen
geen armen meer
om te omarmen
geen woorden meer
om jou te raken
geen tranen meer
om om jou te huilen
alleen het verlangen
dat als een wervelwind
door mij heen raast
houd jou nog
even in
mijn hart
gevangen
Hits: 60