verdwalen4
achter tralies
zomaar ineens
zit mijn gevoel
achter tralies gevangen
door de woorden
ineens kan ik
niet meer voelen wat ik voelde
ineens lijkt het gevoel
vast geraakt
door de harde woorden
die jij midden
in mijn gezicht
zegt
tederheid
langzaam
mijn handen strekken
om zo de lucht
in beweging te brengen
langzaam ademen
om zo de lucht te klaren
om het tel laten zijn
langzaam mijn gevoel
laten spreken
om zo te zeggen
dat tederheid
met woorden
zoveel meer
kan zeggen
dan men denkt
ineens
de zon scheen
de warmte
raakte me aan
ineens raak
ineens was jij daar
stond ik
als een verdwaasde puber
ineens te kijken
naar jou
met je lach
was ik ineens
weer van de wereld
waar ik al een hele tijd
te veel
aanwezig was
als je fluistert dat je van me houd
de nacht
heeft zijn wintervacht
aangetrokken
ik ril van de kilte die ontstaat
ik zit verscholen in mijn winterjas
om de dagen te laten komen
ineens heel zacht
zomaar in de nacht
ineens jouw stem
die zegt
ik hou van je lief
ben zo blij dat je
in mijn leven bent
dag vriend
het gevecht
van even naar heel lang
het gevecht van nu tot later
het gevecht dat duurt
ik kijk er na
laat hem weten
dat hij mag gaan
ik zeg dag
wens hem een goede reis
vraag hem om een mooi
paradijs voor ons te maken
om zo hem een taak te geven
om die te volbrengen
voor als wij mogen komen
om weer samen te zijn
hij en hij
(deel 1)
samen onderweg
hij en hij
al een leven lang
zorgzaam als hij is
voor de man die hij lief heeft
helpt hem
over elke drempel
op elke stap die hij zet
samen zitten ze daar
tegenover elkaar
alsof ze samen
voor altijd
op reis
naar daar heen
gaan
hij en hij
(deel 2)
hij laat het maar gebeuren
dat wat er moet zijn
met zijn levensgezel
gaat hij op reis
stil kijkt hij
met verliefde ogen
naar hem
hij vraagt hem
of ze het samen zijn
goed hebben besteed
een stille glimlach
van de overkant
verteld hem
dat ze samen
goud zijn
de maan was oranje
al rijdend in mijn auto
onderweg naar huis
door mijn hoofd
spoken zoveel verhalen
van de afgelopen dagen
de uren die zijn geweest
ik kijk rond
ik luister naar de muziek
ineens zie ik
de maan is zelfs
oranje gekleurd
en ik besef
dat zelfs de natuur
met ons mee huilt
zo klein ineens
hoog geklommen
trappen hoog gekomen
om helemaal boven in de toren
te kijken naar dat wat
zo groot leek
ineens zo klein is
dat ik het niet eens besef
dat ik van deze hoogte
voor iedereen
ook heel
nietig ben
wat zal ze lachen
ze heeft haar zin
ze weet het ook
dat het haar gelukt is
ik hoor haar lachen
in haar vuistje
ze heeft hem
in haar macht
ze is blij dat het is gelukt
nu kan ze hem voor altijd dwingen
om bij haar te zijn
nu kan ze hem dwingen
mij te verlaten
om alleen voor
haar te gaan
gevangen glas
open van mijn ogen
stil staren naar de ramen
die verder zijn dan ik
ze zien inmiddels het licht
teder raak ik nog
even jouw ogen aan
voordat je ze zal openen
even maar kus ik je op je mond
met de wetenschap
dat ik ook vandaag weer weg zal gaan
om bij je terug te komen
omdat onze liefde
gevangen is
in breekbaar glas
de lange gang
ik zie hem lopen
gebogen onder de opgelegde last
hij zal moeten omdat het een eer is
hij wil niets liever dan terug
naar waar hij vandaan kwam
de lange gang
met al die trappen
als een dief op weg
naar de ophang paal
hij loopt daar
met het juk van God
hij is nu de zoon van Petrus
terwijl hij gewoon
maar mens wilde zijn
Hits: 72