wenen1
raakvlakken
in de grote ruimte
waar het aan niets ontbreekt
staat hij daar
de Cupido die niet schieten kan
omdat hij altijd raakt schiet
ik kijk hem aan
in afwachting van zijn pijl
die mijn hart raken zal
hij is versteend door de liefde
die hij geven wil
maar die niemand
voor een heel leven
ontvangen kan
ik zag haar tranen
tentoongesteld
tussen al het goud
al het pracht
al het praal
zag ik haar ogen
de tranen die er stonden
vastgeplakt
omdat ze in
haar gouden kooi
wel de liefde
maar niet de vrijheid had
die ze zo
lief had gehad
draag de wereld
nu ik even voor altijd
niet meer bij jou kan zijn
ik mijn ogen heb moeten sluiten
om jou voor altijd
alleen te laten gaan
sta ik naar jou te kijken
op een plek die jij niet kan zien
ik sta soms achter je
geef je dan dat zetje
dat je nodig hebt
om weer een stapje verder te gaan
in het besef dat jij het kan
vraag ik je in gedachten
om de wereld te dragen
die onze wereld
had moeten zijn
totaal van de wereld geslagen
verloren tijd
van een verleden
die in het heden
even niet konden geven
wat ze hadden moeten zijn
aangeraakt verlangen
die in het heden soms
zomaar weer ontstaat
even weer in elkaars armen
om ons te warmen
totaal van de wereld geslagen
beiden weer ons bestaan in gegaan
van niet samen kunnen zijn
omdat onze werelden zo
verschillend zijn
naar de hemel
sluit maar je ogen
ga maar het is goed
ga maar de weg die ik zal moeten gaan
als mijn tijd om is
wees niet bang voor de obstakels
die je misschien aanraken mag
ga maar het is goed
sluit maar je ogen
adem maar voor de laatste keer uit
het is goed dat je gaat
omdat het missen
toch nooit over zal gaan
je was het vergeten
zonder het te zeggen
zonder het aan te raken
zonder dat je het beseft
staat ineens onze wereld op zijn kop
ik was net als jij vergeten
dat het verleden
ons al verbonden heeft
alleen dat het pas
in dit heden
tot een verbintenis komt
is voor jou en mij
iets waarvan wij
nooit hadden verwacht
dat het zo zou kunnen zijn
Hits: 69