trein4
zo vredig
onbevangen lopen over het pad
dat door een prachtige tuin
naar een grote villa leid
daar waar ik nog niet weet
wat daar ooit besloten is
totdat ik de woorden lees
ik besef dat hier
het besluit is genomen
om meer dan duizenden mensen
te vernietigen in een soort van
prijsvraag wie de beste
oplossing heeft
het zoete water van het vergeten
nu ik het stof
van het verleden
zachtjes van mijn kleren
heb geklopt
rustig sta te kijken
naar dat wat ooit was
maar gelukkig niet meer is
drink ik langzaam
het zoete water van het vergeten
wat nooit te vergeten
zal blijken te zijn
als je blijft
geen angst meer
of je nog weggaat
of je niet blijven kan
geen vragen meer
over of het goed is
dat je bij mij bent
het loslaten van de angst
dat wij niet samen mogen zijn
samen gevangen in de liefde
van altijd
raak ik zachtjes jouw hart aan
daar waar ik vanaf nu
de enige bewoner
zal zijn
tegenstelling
het is allang bekend
jij en ik
zijn aan elkaar gewaagd
daar waar ik
jou ontmoet
op onze bank
daar waar we elkaar
ontmoeten in onze tegenstellingen
van het leven
raken wij elkaar
nooit kwijt in de wetenschap
dat onze liefde
onverwoestbaar blijkt
te zijn
kussen in de leegte
de stilte is
wat mijn oren bijna doof maakt
de eindeloze gang
van het geluk
is aan mij voorbij gegaan
omdat ik jou niet meer aanraken kan
ik kus de leegte
elke dag opnieuw
als ik ontwaak
ik raak aan de gedachten
dat jij er niet meer bent
maar niet gewend
ik hou mijn eigen straatje schoon
woorden die mijn
gedachten soms zo onzuiver maken
daar waar ik mezelf soms zomaar verlies
raak ik soms zo verward
dat ik even niet meer
de werkelijkheid zie
dan begin ik mijn straatje
van geluk weer schoon te maken
om zo weer dichter bij mezelf
te geraken
vage vleugels van mijn gedachten
vliegen op de gedachten
aan de tijd dat jij er nog was
raak ik je in mijn gedachten
nog steeds even aan
zie ik soms zomaar jouw gezicht
ineens ergens staan
praat ik soms tegen
de schaduw die ik naast me zie
wetende dat ik nooit meer
jouw gezicht
zal zien
Hits: 83