opera1
soms droom ik zomaar
telkens als ik denk
dat ik er alleen voor sta
mijn dromen niet meer
uitkomen omdat
ik niet meer bij jou mag zijn
voel ik soms zomaar
dat je achter mij staat
me in de gaten houd
of ik wel onze dromen
waar maak
verdwenen draden van mijn herinnering
langzaam verdwijnen mijn herinneringen
verdwijnt het heden in de mist
van waar ik was
vang ik de beelden
die ik ken van het verleden
waarin ik mezelf als
iemand anders herken
verlang ik soms zomaar naar
het heden
waar ik geen vat meer op heb
langzaam verdwijn ik
in het verleden
waar ik ineens
weer kind ben
toen jij verdween
getuigen van jij en ik
die nog staan in de vaas
van de herinneringen
waarin ik jou verloren ben
vergeten de woorden
die we spraken
de woorden die we zeiden
die we toen meenden
waarvan we toen niet wisten
dat de leugens er al in verborgen zaten
toen jij verdween in de nacht
verdween mijn geloof in
dat wat ooit tussen ons
waar was
jij bent jij bleef
liggen in de nacht
waarin wij samen
ontdekken wie we zijn
de vragen die we elkaar stellen
wie ben ik
wie ben jij
ontdekken in de bekentenis
van onze liefde
dat niet samen lijkt te gaan
door her verschil van leeftijd
ontdekken dat in de liefde
wij samen
voor altijd met elkaar
verbonden zijn
het kind in mij
spelen met de gedachten
aan dat de tijd niet meer
terug komen kan
zie ik ineens mezelf staan
spelen in het water wat was
zie ik mezelf weer staan
als kind dansen in de regen
in de plas die altijd op
dezelfde plek in de straat was
zie ik ineens de lach van de tijd
terug in mijn ogen
zie ik de zon die weer op het kind
in mij schijnt
denken aan verloren liefdes
de engel brengt me soms zomaar
bij de liefdes van toen
zie ik hun gezichten
ruik ik soms hun geuren nog
hoor ik hun stemmen praten
hoor ik hun lach
zie ik dat wat was
maar niet kon blijven
omdat ik ontdekte
dat ik in de relaties
nooit bij mezelf bleef
dat ik nooit mezelf
was
als de nacht me insluit
de triestheid van het moment
waarin ik mezelf
verloren ben
waarin ik soms even niet meer weet
of ik dit wel wil
of dit is wat ik zocht
in de nacht
voel ik me soms gevangen
in een leven dat ik niet heb gekozen
waarin ik niet meer mezelf tegenkom
die ik niet meer herken
in de dag
spiegelen in de tijd
als stille getuigen
van het leven
zitten ze daar in het water
van de tijd
spiegelen ze het leven
van alle dag
laten ze ons weten
dat was nu is
ooit eens was
spiegels van de tijd
waarin geschreven staat
dat de tijd zijn einde nadert
zonder dat
je er om vraagt
staren in het niets
de wereld draait
zijn eigen rondjes
waarin ik meedraai
als een op hol geslagen carrousel
waar ik de rem niet kan vinden
waarin ik mezelf telkens weer verlies
als de wereld even stil staat
staar ik in het niets
zie ik wat er allemaal
om me heen gebeurt
ga ik terug naar de molen
met de waanzin van elke dag
doe ik weer mee
totdat ik weer
even in het niets staren mag
ik ben langs geweest
stille getuige van onze liefde
dat nog elke dag
op de deur hangt
waarin wij samen geloofden
totdat de storm
de liefde van ons afnam
waarin we verdwenen
in de nachten van
vreugdeloos verlangen
naar dat wat er was
kwam ik bij jou langs
Hits: 76