lissabon1
zeg het maar niet
zeg maar niet dat je
niet meer zonder me kan
ik kan daar niet mee omgaan
zeg maar niet dat je
me nooit verlaten zal
omdat ik dat niet geloven wil
zeg niet dat je altijd
van me zult houden
omdat ik niet weet of ik
altijd van jou houden kan
zeg het maar niet
dan is het zoals het is
zoals het tussen ons moet zijn
omdat het even moest
verdwenen dromen
van de nachten die ooit
als sterren straalden
vergaande glorie
van de liefdes die niet meer zijn
kijken naar de stoffig geworden
gevoelens
die niet meer kunnen voelen
omdat de liefde
voorgoed met de dood
verdween
soms mis ik die hand
dwalen door vele steden
waar ik mensen vang
die gevangen door hun verleden
leven op straat
raak ik soms zomaar
even mijn vader in gedachten aan
denk ik dat ik soms zo graag
nog een keer met hem
hand in hand
door de straat van het leven
zou gaan
jij mocht uit mijn hart vertrekken
kijkend naar jouw ogen
die me vragen of je mag gaan
ik raak teder je laatste
woorden aan
zeg dan dat het goed is als je gaat
dat ik in mijn hart ruimte zal maken
voor iemand anders die
graag met mij
verder op mijn levenspad
verder gaat
nu ik de liefde proef
dwalen in jouw hart
waar ik altijd welkom ben
kijken naar de dromen
die er ooit ontstonden
die er waren
waarin ik nu een rol speel
de toekomst die staat geschreven
in de slagen van jouw hart
drijf ik langzaam verder
in jouw liefde
waarin ik mezelf
steeds meer geworden ben
laat me niet alleen
ook al weet ik dat je niet van mij houd
dat ik niet de man ben die je wilt
vraag ik je voordat je weggaat
nog even te blijven
gewoon even nog mijn armen
om jou heen te slaan
voordat je je schoenen oppakt
om verder te zoeken
op het liefdes pad
naar diegene die je hoopt te vinden
laat me nu nog even niet alleen
omdat ik zonder jou
deze nacht
even niet verder kan
verdwenen romantiek
lieveling
de nachten waarin wij elkaar
niet los konden laten liggen al ver achter ons
we zoeken niet meer elkaars warmte op
als we samen zijn
we kijken naar elkaar met ogen vervult
met liefde waarin zoveel
houden van geschreven staat
de romantiek is allang verdwenen
samen zijn we gelukkig als we samen zijn
lachen we nog steeds samen
om wat er is of was
is elke dag weer een feest
als ik naast jou
ontwaken mag
verdriet van verlaten
achtergelaten daar waar veel mensen zijn
die kijken naar de ogen van
die daar alleen zit
die zit te wachten of
hij terug komen zal
kijk ik met hele andere ogen
bedenk ik me ineens
hoe verdrietig het is
als je vastgebonden aan een boom
zonder dat je weg kan
achtergelaten word
waar niemand je vinden kan
langzaam komen er barsten in mijn hoop
symbool van de hoop
die wij dagelijks dragen
blijkt ineens langzaam
zijn glans te verliezen
verdwijnen we in ons geluk
zien we de hoop
steeds verder weg gaan
op dat wij voor elkaar
de beste maatjes
waren
onderweg
verloren gedachten
aan wat achter mij ligt
gevangen in het verleden
waar ik mijn jeugd achter
heb gelaten
kijk ik uit over de straat
naar ergens heen
loop ik langzaam
doelbewust
naar daar waar ik
nog lang
niet wil zijn
Hits: 89