bagage3
spiegeling van het verleden
rimpeloos verlangen
naar dat wat nog komen gaat
het openen van de deuren
van mijn hart
kijken naar het verlangen van
niet voor even maar voor langere tijd
verstrikt raken in gevoelens
uit het verleden
waarin de spiegeling in het heden
mijn angst
gespiegeld staat
beeld van een gedwongen moment
staren in het niets
dromen in verzonken gedachten
een foto die alles laat zien
de schaduw van het verlangen
achter hem
de man naast hem in het klein
daar waar zijn geliefde zal zijn
staart hij in het niets
gevangen in een beeld
van een gedwongen moment
verlaten afstand
niet meer aanraken
omdat onze liefde verboden is
niet meer naar elkaar kijken
omdat onze liefde
niet meer kan bestaan
niet meer elkaar kussen
omdat onze liefde niet mag bestaan
verscholen achter tralies
van het verlangen
staar ik naar jou
over de door de liefde verlaten
vlaktes van mijn hart
en dan mis ik mijn moeder
in de lege ruimtes van het moment
waar ik gevangen zit in de gedachten
die maar niet weg willen uit mijn hoofd
kijk ik naar de opgeruimde leegte
die niet het vuil echt hebben weg gehaald
mis ik het het kunnen praten met mijn moeder
die gevangen zit in de mist van het verleden
even te weten hoe zij er tegenover staat
haar stem zacht horen zeggen
het komt wel weer goed
ik raak haar even heel zachtjes aan
denk ik blijf toch dat kind
dat soms even gewoon
wil dat zijn moeder
haar arm om hem heen slaat
gekochte dromen in het heden
verloren in de nachten
van het verleden
waarin geen antwoorden
te vinden waren
de dromen die niet uitkwamen
gekochte dromen waarin
zijn dromen uit het verleden
in het heden ineens
in een waas van onwerkelijkheid
waarheid lijken te zijn
beelden van het vasthouden
bang om iets te vergeten
de foto’s die er zullen zijn
voor altijd
opgeslagen beelden
van het vasthouden
van wat er was
wat is geweest
om zo zeker te zijn
dat je later weet
dat je er vandaag bent geweest
dat je er echt was
hekje naar verboden gebied
onschuldig hekje
dat er staat
in het landschap van verlangen
waarin geschreven gedachten
soms de overhand krijgen
waarin de woorden van toen
niet meer zo vatbaar zijn
waarin ik zoek naar verborgen schatten
die mijn nog steeds zo
dierbaar zijn
de stoel van het stille verlangen
het beeld
gevangen in de stille getuigen
van dat hij was
mijn vader die trouw zijn schoenen
naast zijn stoel zette als hij ergens kwam
die luisterde naar mijn stem
mijn woorden die ik sprak
begrijpend knikte
het beeld gevangen van toen
in dit eenvoudige beeld dat
ik ineens zag
waar de muziek nog na klinkt
luisteren naar de langzame
trage slagen van de nacht
waarin ik de melodie
van ons samen hoor
waar ik gevangen in de stilte
de muziek hoor
van ons samenzijn
vervaagt in het duister
luister ik naar jouw ademhaling
die me langzaam laat
wegdoezelen in mijn
slaap
omzien in de tijd
beeld dat is gevangen
in de spiegel van het moment
daar waar hij even stond te kijken
naar het gedwongen leven
dat hij nu heeft
verloren dromen van ooit
vergeten verlangens van
liefde en samen zijn
eenzaam staat hij te kijken
in het raam waar in
zijn leven op straat
afgebeeld zijn
Hits: 73