paraplu5
geschreven brief
geschreven woorden
die zeggen over dat wat er allemaal
door mij heen is gegaan
uitleggen van de keuze
die is gemaakt
omdat het hart niet anders kon
geschreven woorden
die zeggen dat het goed is
dat het voorbij is gegaan
dat het zelfs beter is
nu we beiden
zijn beland in een orkaan
van emoties
waarin we elkaar
niet bij kunnen staan
de gedroogde bloemen als welkom
aankomen
uit de storm van het leven
uitblazen daar waar ik
het beste tot rust kan komen
waar ik voor ik het weet
weer terug bij de rust
in mij ben
kijk ik naar de bloemen
door jou neer gezet
om mij welkom te heten
omdat jij ook blij bent
dat ik bij je ben
slechts even opkijken
in de late middagzon
sluimerend in de schaduw
van de dag
ligt zij daar heel stil
mooi te wezen
terwijl ik zachtjes
tegen haar praat
opent ze slechts heel even
haar ogen
geeft een knipoog
gaat verder met haar
dromen in haar slaap
even schuilen in jouw armen
heel even maar
sluit ik mijn ogen
kruip ik zachtjes
tegen jou aan
raak ik even maar
je ogen
je mond
je haren aan
zeg ik zachtjes in jouw oor
dat ik niet boos op
jou kan zijn
hooguit op de keuze
die je hebt gemaakt
door naar hem toe te gaan
schaduw in mijn gezicht
de groeven
van de tranen uit het verleden
tekenen nog steeds mijn
gezicht
waarop de schaduwen
hun eigen verhaal vertellen
waarin ik naast observator
deelnemer ben
aan het grote hartenspel
waarbij ik net te vaak
buitenspel
geraak
weg naar het hart
als Cupido
zijn pijlen heeft verloren
in het gevecht om een
bijna bewoond hart
raak ik altijd
wat van slag
totdat ik ineens
de richting aangegeven
zie staan
die ik moet volgen
om toch
in dat hart van verlangen
te komen staan
net niet daar geraken
gevangen
achter de tralies van mijn wanhoop
van het niet daar kunnen geraken
waar ik zo graag
zou willen zijn
gevangen door de angst
van als het nu niet goed gaat
dan ben ik alles kwijt
dan is het over
wat er zou moeten zijn
dus blijf ik stil zitten
in mijn eigen gekozen kooi
om zo naar jou te kijken
zonder dat je weet
dat ik van je hou
als een briesend paard
staan op de vlakte
van het achter gebleven geluk
zie ik je komen
vol woede
vol haat
je rent op mij af
als een briesend paard
omdat ik je de waarheid
heb gezegd
heb gezegd dat ik niet langer
met jou verder kan gaan
dat ik me verlies in het onvermogen
jou nog vast te kunnen houden
dat ik voorgoed
bij jou weg wil gaan
op de dag dat je gaat
als je ooit besluit
weg te gaan
om wat voor reden ook
dan zal ik je omarmen
zal ik bedanken
dat je bij mij was
dat je een tijdje met mij
samen wilde zijn
ik zal je uitzwaaien
met een lach op mijn gezicht
totdat je niet meer te zien bent
dan pas zal ik huilen
omdat ik jou zo
vreselijk mis
verdrietig omdat
jouw woorden
waarin je zei dat je hoopt
dat wij weer samen gaan
nadat we zo lang
uit elkaar zijn geweest
maken me intens verdrietig
omdat ik weet dat het
niet meer zal gaan
omdat ik veranderd ben
in de tijd dat ik zonder
jou verder ben gegaan
gevonden in het licht
als ik de stormen
van de dag niet meer aankan
als ik verdwenen ben in de golven
van emoties
niet meer weet wat ik moet doen
als de nachten die zo donker zijn
dat ik niet meer weet waar ik ben
als ik mijn dromen niet meer
dromen kan
kom ik naar jou
omdat als ik bij jou ben
ik altijd weer terug kom
in het licht waar jij bent
kring van klaprozen
samengebonden
de gedachten aan hoop
daar waar altijd iemand
op je wachten zal
als je weet dat het
even niet gaat
als je verloren loopt te zoeken
naar dat wat niet meer is
kom je vanzelf bij de kring
van klaprozen die je laten
zien dat het
veel beter is zoals het nu is
om het te helen
de tijd waarin ik op zoek ging
wat ik nu precies voelde
ontdekte ik dat ik niet goed
wist wat ik moest doen
was ik verdwaasd door de
dingen die er waren
waardoor ik niet meer
wist wat jij bedoelde met
de dingen die je deed
om te helen besloot ik daarom
om bij je weg te gaan
om zo weer
als heel mens
in volle glorie
terug te komen
er te zijn
Hits: 48