vast2
als je zachtjes zeg
in de vreemde landen
waar ik zo af en toe
mijn gezicht laat zien
dwalen mijn gedachten
altijd weer naar jou
waar ik zo gelukkig mee ben
raak ik je altijd even
heel voorzichtig aan
in de tijd
zodat jij weet
dat jij en ik
met elkaar verbonden zijn
zijn muziek bleef
geen klanken meer
die hij kan spelen
zijn vingers rusten voor altijd
zijn verdwenen in de nacht
waarin hij ging slapen
voor altijd
stil luister is soms
naar de opgenomen klanken
van zijn stem die dan
zijn liedjes zingt
zijn muziek die hij speelde
zodat hij weer even heel
dicht bij mij blijkt te zijn
( voor mijn overleden vader)
toen we nog samen konden zijn
in die tijd
waarin ik nog jouw hand
vast kon houden
zonder dat we bang waren
voor wat mensen zouden zeggen
niet bang waren voor het geweld
dat nu loert op elke hoek van de straat
kijk ik in jouw ogen
waarin ik naast onze liefde
de angst geschreven zie staan
raak ik je zachtjes aan
zeg alleen maar
dat de haat onze liefde
nooit kapot
maken zal
de weg die voor je ligt
zitten te staren
naar dat wat na de liefde over is
kijken naar de weg
die ongevuld ineens
jouw leven is
staren naar de obstakels
die je nemen zal
omdat je weet
ook deze weg
brengt je terug naar
daar waar ik wachten zal
heel zacht zeg ik jouw naam
verzonken in de wereld
waarin ik jou niet meer
bereiken kan
waarin de schimmen van het verleden
jou meer overspoelen dan de
dag van vandaag
soms in heldere momenten
ben je daar
zeg je tegen mij
dat je zo dankbaar bent dat ik er ben
dan verdwijn je weer in jouw eigen wereld
waarin je mij niet meer kent
omdat ik niet dag kan zeggen
wetende
dat dit de laatste keer is
dat ik je zal zien
wetende dat jouw rug
jouw aarzeling bij de trap
of je wel zal gaan
kijk ik naar jouw lichaam
bang om te zeggen
wil je blijven voor altijd
zonder te durven zeggen
ga maar om terug te komen
in de tijd
ga je mee dansen in de regen
onbekenden van elkaar
toch zitten we naar elkaar
te staren in een café
ineens begint het te regen
jij kijkt me aan
zegt dan ga je mee dansen in de regen
eens kijken of we
de weergoden
samen kunnen verslaan
hem moeten laten gaan
het dagelijkse gevecht
tussen jou en mij
waarin ik mezelf steeds
weer voelde
wegglijden in onzekerheid
het gevecht
waarna ik nog meer
op mijn tenen ging lopen
om jou gelukkig te zien
veranderde ineens
in dat ik van mezelf ging houden
toen ik besloot
jou te laten gaan
uit mijn leven voor altijd
als ik het had geweten
thuiskomen
jou zien liggen
je ogen dicht
geen adem meer
vertrokken zonder te weten
dat ik jou nooit meer spreken zou
nooit meer in jouw armen liggen zou
nooit meer ruzie maken met jou
om daarna te zeggen
ik hou zoveel van jou
als ik het had geweten
dat dit gebeuren zou
was ik bij je gebleven om
bij je te zijn
zoals alleen ik bij jou kan zijn
Hits: 33