mondkapjes2
de tranen van de regen
langzaam spoelen ze weg
de tranen van de regen
op mijn gezicht
om plaats te maken
voor het verborgen verdriet
dat al jaren opgesloten zit
in mijn hart
langzaam stromen ze
in plaats van de regen
naar de aarde
waar ze voedsel zijn
voor de bloemen
van al het gemis
soms als ik niets meer kan zeggen
als ik geen woorden kan vinden
om te zeggen wat ik voel
zwijg ik
vang ik woorden in mijn gedachten
die soms zomaar meer zeggen
dan ik met mijn mond zeggen kan
denk ik na over het leven
over dat wat het mij brengen kan
soms zwijg ik
omdat mijn woorden
te kostbaar zijn
om te zeggen
tegen dovenmansoren
die horen om te horen
maar vergeten te luisteren
naar wat ik werkelijk zeg
langzaam verteren mijn woorden
geschreven woorden
op flinterdun papier
van de tijd
waarin mijn gevoelens
mijn gedachten
waren vastgelegd
voor het nageslacht
verdwenen met de tijd
in het niets
omdat ze verdwenen
omdat de kracht
van deze woorden
geen ogen meer vond
mijn gezicht ligt op straat
uitgesproken woorden
geen zinnen meer om te zeggen
niets om uit te leggen
geen woorden meer
om te geloven in
wat je zei
langzaam verlies ik mijn gezicht
die niet meer tegen het daglicht kan
verlies ik mijn geloofwaardigheid
omdat ik besef
dat ik niet meer
van jou houden kan
nadat we hebben gesproken
nadat we hebben gesproken
met de woorden die verborgen
boodschappen bevatten
hebben we besloten om
zonder verborgen boodschappen
met elkaar te praten
waarin de waarheid niet altijd
even fijn is om te horen
maar dat het duidelijk is
dan verborgen boodschappen
die we steeds niet van elkaar
horen
je hielp me gewoon huilen
toen mijn lief
zijn moeder moest laten gaan
wist ik niet wat ik moest doen
zat ik alleen maar te kijken
naar zijn gezicht
pakte zachtjes zijn hand
zonder wat te zeggen
ik keek alleen maar naar hem
met mijn armen om hem heen
waarop hij de mooie woorden zei
dat hij besefte dat ik juist door niets te zeggen
hem hielp met huilen
omdat ik zijn tranen wilde
durfde te zien
als mijn woorden wegvliegen met de wind
gesproken woorden
over jou liefhebben
over zonder jou
me zo verlaten voelen
in de tijd
gevangen woorden
die verdwenen met de wind
omdat jouw oor
ze niet kon horen
omdat je niet begreep
wat ik werkelijk
tegen jou zeggen wou
blauwe letters
blauwe letters
gedrukt in mijn hart
waarin staat geschreven
dat jij in mijn leven was
blauw druk van onze liefde
die de tijd heeft ingehaald
terug gekomen uit het verleden
in de tijd
blauwe wolken
die verdrijven
door de zachte woorden die je zegt
met de liefde
die er altijd al
voor mij was
Hits: 38