berlijn10f

dansen door de resterende tijd

eerst heel zachtjes bewegen

zonder een ritme te vinden

van de tijd

dan langzaam

beseffen dat dansen in je eentje

vrijheid geeft die ik

nog steeds omarmen kan

dat ik kan dansen in de regen

op de tranen van het verleden

dat ik dans omdat ik

het leven omarm

omdat ik altijd en overal

dansen kan

op de muziek die in mijn hart

telkens weer ontwaakt

daar gingen ze samen

onze zoon

die de liefde van zijn leven vond

stond te aarzelen voor de trap

van de regenboog

omdat hij door deze trap

met zijn lief te betreden

besefte dat hij eindelijk

genoeg voelde om  echt

voor zijn liefde te gaan

wij als roze ouders keken elkaar aan

toen hij zijn eerste voorzichtige stappen ging zetten

op dit pad met trots in onze hart

omdat hij geleerd had dat hij

mag leven

met de liefde bij wie hij wil zijn

niet meer welkom

kloppen op de deur

die is gesloten

voor altijd

waarin ik besef

dat ik niet meer welkom ben

ondanks de vele rozen

die er staan

jouw hart is

voor altijd gesloten

omdat je iemand anders vond

die lever voor jou is

dan ik kon zijn

wachten op de tranen

heel rustig zitten

luisteren naar

de woorden die

je kent van vele keren

horen wat er word gezegd

voorgeprogrammeerde woorden

die eigenlijk niet met gevoel geladen zijn

het ligt niet aan jou maar het ligt aan mij

en meer van dit soort woorden

die niets zeggen maar

daarmee alles zeggen

je zien weglopen

voor de laatste trein

wachten op de tranen

het besef weer alleen te zijn

onbewogen kijken

niets laten merken

terwijl de adrenaline

door mijn lijf giert

niets zeggen

ondoorgrondelijk blik

waarin  niets te lezen staat

dat ik doodsbang ben

voor wat er komen gaat

kijken alsof

er niets aan de hand is

doen alsof jij

er niet meer bent

dat de pijn

al is gewend

spiegelingen van de tijd

dromen bij het vallen van de avond

staren in de verte van de tijd

niets laten gebeuren

gewoon volledig

in dit moment zijn

de spiegelingen zien

van wat zo dierbaar is

de nacht die langzaam

de dag uit laat gaan

spiegelingen in de tijd

waarin ik me in gedachten

weer in jouw armen

laat zijn

jij was er

verslagen in het leven

mijn tranen te hoog

mijn hart klopte te snel

omdat ik het niet

bevatten kon

dat wat er gebeurde

terwijl ik naar

jou toe ga

hoor ik je al boven roepen

kom maar gauw

om mij met open armen

op te vangen

te troosten

omdat ik bij jou

thuiskomen zou