afscheid21a

als ik terug kijk

kleine schitteringen

van de tijd

waarin ik mezelf

ontdek in de liefde

die mij heeft bereikt

laat ik jou langzaam los

om te beseffen

dat jij toch

altijd in mij

wonen blijft

de cirkel van het leven

zwijgend aanraken

de dromen van gisteren

waarin jij en ik

nog samen waren

voor altijd

het neerleggen

van de belofte

dat het leven verder gaat

nu jij niet meer

bij mij kan zijn

de herfst raakt mijn hart aan

nu de zomer van onze liefde

is overgegaan in de herfst

waarin de kleuren

aangeven dat de tijd

van samen

volbracht zal zijn

dat loslaten van wat was

kan veranderen

in een ongekende

kleurenpracht

omdat jij

in mijn leven was

verbonden voor altijd

de zachter druppels

van de regen

raakt mijn huid

zachtjes aan

heel langzaam

voel ik mijn tranen vloeien

voel ik ineens

jou weer

heel dicht bij mij

hemelpoort

wachten totdat

ik er ook mag zijn

dichterbij jou dan

ik nu ooit ben

rustig kijk ik naar

dat wat nog komen gaat

omdat ik weet

dat ik ooit weer

bij jou zal zijn

tot ik je weer mag omarmen

nog even in mijn armen

totdat het definitieve afscheid

echt zal zijn

je loslaten in de tijd

die nog rest

kijken naar de hemel

die weer een engel rijker is

die ik nog elke dag

diep van binnen

mis

drijven in het oneindige

dobberen

op de zachte golven

van de tijd

waarin jij je rust vinden zal

zacht streelt mij hand

liefdevol het water

waarop jij

nu naar de hemel

drijf

cirkel van licht

aarzelingen

bij het begin

van langzaam

mezelf openstellen

voor dat wat leven heet

ontvangen van dat

wat er is aan liefde

aan verbondenheid

in deze cirkel van licht

– – – – – – – – – – – – – 

gevangen in het licht

staren in de verte

van mijn eenzaamheid

aangeraakt het hart

dat door jou

in mij ontvlamt

waar ik mezelf

in jou verbind

met de kracht van liefde

die ik nog tekens i

n de warmte van het licht

hervind 

(2de flard bij dit kunstwerk)

nu mag ik je loslaten

vastgehouden

het verdriet

dat nergens

zijn plek vinden kan

verdrongen

door de angst van deze tijd

waarin ik niet wist

wanneer ik jou kon laten gaan

loslaten van de angst

voor de eenzaamheid

laat ik je gaan

strek ik mijn armen

naar daar waar jij voor mij

nu altijd zal zijn

de warmte van mijn liefde

geen woorden

meer te spreken

niets meer horen

in de stilte van altijd

de warmte van jouw liefde

geworteld in mijn hart

waar de herinnering

aan jou

altijd wordt bewaard