verscholen liefde
de liefde
die verborgen is
tussen jou en mij
de wereld die nog niet begrijpen kan
dat liefde niet op leeftijd
is gebouwd
maar opĀ wederzijds respect
die is gemaakt
uit het gevoel
voor altijd samen te zijn
verscholen liefde
die tussen jou
niet zichtbaar
mag zijn
kijken naar dat wat was
kijken naar de stilte
van de dagen van de tijd
waarin het verleden
langzaam zijn werkelijke gezicht
laat zien in de spiegelingen
van de ogen van de mensen
van de tijd
de berusting van dat het leven
eindig is
de aanvaarding
van dat wat was
nu niet meer is
zachtjes zwaaien in de wind
heel zachtjes
zwaaien in de wind
zonder op te kijken
zonder te vragen of het mag
zachtjes kijken
naar de stille momenten
van het leven
waarin de belofte
van de tijd
zich altijd weer
aan mij opdringt
teder alsof je me streelt
slapeloze nachten
in jouw armen
waarbij jouw adem
teder mijn lichaam
aanraakt
me laat voelen
dat ik heel dicht bij je ben
dan ik van geluk
de slaap niet meer
pakken kan