westerborkpad11

doorzichtig teder

teder zacht licht

dat door de sluimeringen

van mijn ogen schijnt

die me aanraken

met de stilte van voor altijd

voorzichtig aanraken

van jouw huid

die langzaam ontwaakt

in de stille tederheid

van de ochtend

die ontwaakt

in aan het begin

van deze dag

wuiven in de gedachten van morgen

op dit kruispunt

van het leven

staar ik naar de lege vlakte

van de tijd

raak ik met mijn hand

de stilte aan

die mij omarmt

in de wuivende gedachten

over hoe het morgen

weer verder zal gaan

soms is de zon niet aanwezig

soms als de zon

niet mijn hart aanraakt

wegens te veel wolken

die mij in het leven

aanraken

kijk ik hoopvol

naar de kleine dingen die er zijn

zodat ik niet mijn kop laat hangen

dat ik elke dag

nog steeds dankbaar durf te zijn

dan ga je weer

geheime ontmoetingen

in de stilte van de uren

waarin jij en ik

niet weten wat we willen

we praten over alles

maar niet meer over jou en mij

we zwijgen over de liefde

die stiekem was

we zijn stil

kijken alleen maar

naar elkaar

als we weer

elk ons eigen weg gaan

zo open

onschuldige ogen

die me aankijken

in de vroege ochtend

als ik langzaam

ontwaak

zachte geluiden

van even gewoon

samen zijn

zachte strelingen van de lieve woorden

die me laten beseffen

dat we nog steeds samen zijn

voedselbodem

nadat je was gegaan

raakte ik even maar

mijn stille gevoelens aan

was ik even maar verdwenen

in de dagen van de tijd

vroeg ik me af

waar ik heen moest gaan

waar ik verder kon groeien

om nog sterker te zijn

totdat ik ontdekte

dat in mij vanzelf

de kracht weer begon te ontstaan

als ik maar bij hem ben

zorgvuldig

gezocht de plek

waar haar baasje ligt

ze sluipt er naar toe

zodat niemand het ziet

dan gaat ze liggen rusten

ze spint omdat ze

soms nog zijn

strelende handen

voelt op haar huid

als het orkest stil valt

tijdens de dans

van ons leven

viel ineens

de muziek stil

het orkest zweeg

zonder ook maar iets te zeggen

ineens was het stil

omdat jij zei

dat je niet meer

met mij verder

door het leven wil

als je er bijna bent

staren

in de verte van het begin

kijken naar de dromen die

ooit uit zouden komen

maar die al niet meer

belangrijk zijn

staren naar de toekomst

die nog is

alsof je er al bijna bent

omdat ik je al zo lang

in mijn leven gemist heb

even was ze er niet

in het gesprek

met mijn moeder

over het leven

vraag ik haar hoe het gaat

met mijn neefje die haar dagelijks belt

ze kijkt me aan

zegt dan dat met

haar zoon het heel goed gaat

dat hij haar elke dag belt

dat ze dat fijn vind

ik kijk haar aan

met tranen in mijn ogen

omdat ik weet dat het niet over mij gaat

maar dat ze mij met mijn neefje verward