streetart4

nu niemand mijn stem meer hoort

de stilte die ik hoor

als ik iets wil zeggen

is zo oorverdovend

door de vele onverstaanbare klanken

die men zegt

met woorden die ik niet meer begrijp

dat mijn stem niet eens gehoord word

als ik iets zeg

het onbekende

het onbekende

dat lokt

dat roept

maar ook zo bang maakt

omdat je niet weet

wat er komen gaat

als je het onbekende

omarmen moet

er is geen weg terug

je weet niet waar je heen gaat

alleen dat je hoopt

dat daar die andere bekenden

nog zijn

glimlachend om het verdriet

ze zit met haar handen

in haar schoot

kijkt stil naar de tikkende klok

als ik binnenkom

ik geef haar een kus op haar hoofd

ze kijkt me aan

zegt dan je doet me zo denken

aan mijn zoon

die doet dat ook altijd als hij komt

ik ben even stil

glimlach omdat ik voor het eerst besef

dat ze soms zomaar weer iets weet

wat er was

er was nog steeds licht

gevangen

in de donkere gedachten

van mijn hoofd

waarin ik me steeds afvraag

waar jij nog bent

waarom je er niet meer bent

zoekend naar antwoorden

vind ik daar alleen maar vragen

waarop het licht valt van de nacht

met zijn sterren die stralen

die stilletjes naar mij lacht

alleen maar lege moeheid

na de laatste dagen

van volop regelen

van jouw afscheid

is iedereen vertrokken

zit ik in jouw stoel

te staren naar niets

in een lege moeheid

van het dat wat

nu niet meer is

nadat je ging

laatste adem

nog even stil in het moment

dan de razende tijd van

alles regelen om jou eer aan te doen

dan totale stilte

geen mens die nog is

zitten in de stille nacht

kijken naar waar jij ooit zat

komen de gedachten

het intense verdriet

dat ik je nooit meer kan aanraken

nooit meer kan zien

dansen omdat ik kan dansen

langzaam bewegende voeten

op het ritme van het leven

langzaam meegaan

met de stroom van

het moment

bewegen in het leven

op het ritme van mijn hart

dansen door het leven

omdat ik ondanks de pijn

nog altijd dansen kan

pijnlijk besef van de overwinning

gevochten om jou te winnen

om met jou het leven aan te aan

terwijl ik wist

dat het niet echt

mijn doel was

met jou samen te willen zijn

na alle pijn die je me aandeed

besefte ik me

nadat ik moe gevochten was

dat jij de hoofdprijs was

waar ik eigenlijk geen

belang bij had

voorzichtig kijken

kleine ogen

die niemand ziet

toch alles zien

wat er is

in het verscholen hoekje

ergens in het leven

waar ik verdwenen ben

in de uren

van de tijd

maak het voor mij

nu ik met de schreven zit

van mijn verloren gevecht

in het leven

om jou

vraag ik je om het weer

voor mij te maken

met je helende kracht

van de liefde

zodat ik weer heelhuids

bij jou thuis

komen kan