floris15

onbesproken woorden

in het luchtledige

hangen de onbesproken woorden

over niet te bespreken zaken

die we beiden  voelen

te bang om te zeggen

dat het beter is

om uit elkaar te gaan

besluiten we

onze woorden niet te zeggen

blijven we in de angst

voor het alleen verder gaan

samen in eenzaamheid bij elkaar

 toen hij ging

hij was groot

onze zoon uit het land van de rijzende zon

we lieten hem gaan

op zijn weg het leven in

we zeiden alleen maar

pas goed op jezelf

we hielden ons groot

we lieten geen traan

terwijl we van elkaar wisten

dat wij beiden diep van binnen huilden

omdat onze zoon

nu echt de grote wereld in zagen gaan

beiden eenzaam verloren

ze schuilveld door de gang

met haar rollator

zodat ze toch nog wat bewegen kan

ik loop naar haar toe

pak haar hand

zeg ik ben er weer mam

ze is stil

kijkt me aan

vanachter haar verdwaalde ogen in de mist

waarin ze nu zit

zeg alleen maar

ga maar weg

jou ken ik niet

weet niet wie je bent

terwijl met haar rollator

verder gaat

mistige flarden

zachte handen

die me zacht aanraken

met de woorden

die ik al jaren ken

het komt wel weer goed

het is geen punt

je went er wel aan

maak je geen zorgen

jij hebt de kracht

om door te gaan

zachte woorden

die troosten zijn

in de nachten

als ik besef dat ik zonder

jou verder moet gaan

handvol geluk

lopen door de wereld

die niet meer van mij is

zie ik ze lopen

in volle vaart

rennen naar ik weet niet waar

ik zie het aan

zie pa en ma

hun kinderen opjagen

naar daar waar het kennelijk

moet zijn

ik zie het aan

denk alleen maar

dit is gelukkig aan mij voorbij gegaan

sorry  dat het niet ging

lief willen hebben

van je willen houden

zoals ik altijd

van iemand heb gehouden

gevangen  in de magie

van het moment

om te ontdekken

dat het er niet is

verslagen kijken

met de woorden van spijt

in mijn ogen

dat dit niet is

wat ik dacht

dat het zou zijn

tussen jou en mij

de geur van de pionroos

op haar stoel

in haar kamer zit mijn moeder

verdwaalt in de mist

met haar eigen wereld

om zich heen

de pioenrozen die ik voor haar meeneem

omdat ik weet dat ze zo van hun  geur houd

brengt een glimlach

op haar gezicht

terwijl ze zegt

dank je wel mijn lief

nu weet weer waarom ik

ik met jou getrouwd ben

de blauwe seringen bloeiden

laat in de avond

kom ik langs je huis

ruik ik de geur

van de blauwe seringen

die me meteen thuis laten voelen

voel ik de liefde die ooit was

die net zo overheerste als de

geur van deze seringen

kijk ik of ik je misschien zie staan

om te ontdekken

dat jij inmiddels

met een ander verder bent gegaan

geen brieven meer

de brievenbus

is al dagen leeg

alleen de krant komt nog

eens per week

de vele brieven

met de woorden

ik hou van jou

bleven uit

nadat hij was verdwenen

op de dag

dat de zon

niet meer scheen

rusteloos slapen

ogen gesloten

zonder iets te zeggen

geen woorden

die ik uitspreek

in de dag

malen door mijn hoofd

alles wat er in mij opkomt

zonder dat ik het kan stoppen

zonder dat ik het kan sturen

al die gedachten die in mijn hoofd dwalen

omdat de schaapjes die ik normaal tel

lopen te grazen op het veld