Dit keer was er weer een thema bundel aan de beurt. In de tussentijd kreeg ik vaak foto’s toegestuurd met de vraag of ik daar een flard bij kon schrijven, dit vond ik wel erg leuk, omdat ik op deze manier toch ook weer op een andere manier inspiratie kreeg. Heb in principe genoeg inspiratie, krijg genoeg input van de leerlingen en mijn mensen om me heen, door gesprekken die ik opvang in treinen, in wachtkamers of waar dan ook. Kortom dit was een nieuwe kans om eens te kijken of ik er wat mee kon.
Inmiddels was er een kunstenares die mij vroeg of ze flarden mocht gebruiken bij haar examenopdrachten. Natuurlijk vond ik dit goed, en er zijn prachtige kunstwerken door haar gemaakt bij mijn flarden, die ik helaas niet op foto heb. Omdat het zo lang geleden is ben ik helaas ook de naam van de kunstenares vergeten.
Een oud leerling van mij maakte prachtige foto’s en hij vroeg me dan ook of ik daar wat mee kon, hij noemde het fotofladeren. We wilden samen een bundel maken met foto’s van zijn kant en daarbij de flarden van mij, dit is echter niet gelukt om een onduidelijke reden, stopte de helaas de samenwerking.
Een woord dat we steeds vaker gingen gebruiken en precies de lading dekt wat we aan het doen zijn, ik maak een flard naar aanleiding van een foto. Hij maakte prachtige foto’s en ik heb er aardig wat flarden bij geschreven. Uiteindelijk begon ik zelf het fotograferen ook te ontdekken en vond dit gaaf om te doen.
Toen er dus een nieuwe bundel moest ontstaan, besloot ik al snel om het een bundel te laten zijn met foto’s en met flarden, dus een fotoflarderen bundel.
De titel “Omzien en toch verbaasd zijn” was al eerder gebruikt in een bundel, namelijk die verschenen is naar aanleiding van het Wilhelmina bos, maar de flard daarbij gaf wel aan wat ik met deze bundel probeerde te zeggen. Ik keek terug naar een stukje van mijn leven en was wederom verbaasd over alles wat ik in de afgelopen jaren had gedaan en hoe ver ik was gekomen. De foto’s zijn natuurlijk in direct een terugblik in het verleden, zodat ik daardoor ook meteen geraakt werd door wat ik zag.
Ik kijk terug en verbaas me altijd weer over dat wat er is geweest, en altijd kijk ik terug met een positief gevoel.
Deze bundel was een bundel waar ik heel trots op was, omdat het twee kanten van mij samen bracht, namelijk het foto’s maken en het schrijven van flarden.
Tijdens het maken van deze bundel, werd ik gevraagd of ik voor en tijdschrift dat maandelijks verscheen een bijdrage wilde leveren, dat tijdschrift waar ik even niet meer de naam van weet, werd in een kleine oplage in diverse boekhandels verkocht, en zo begon mijn naam en flarden wat meer bekendheid te krijgen.
in een zucht heb ik je gevangen
ik heb even maar
gezucht
gezucht van verlangen
jij keek op
je hebt je laten vangen
in mijn
zucht van verlangen