bos 3
de gevallen roos
neergelegd met liefde
de roos
vuurrood
van de liefde
die hij symboliseren moest
hij werd door een
kinderhand
neer gelegd
vol liefde
omdat hij dat
nodig had
om zijn liefde
voor zijn
overleden oma
te laten zien
bij het weglopen
bleek de roos
te vallen
de liefde
van zijn vader
zette hem weer
overeind
mijn wanhoop bij jouw naam
na de korte woordenreeks
die mijn oren streelden
voordat ik wist
dat ik ging kijken
bij de herinnering
langzaam toe geschoven
naar het paneel
waar je naam zal staan
kijk ik nog even
met droge ogen
naar wat er kan staan
tijdens het vallen
van de stilte
breekt ineens
in mij iets los
begin ik wanhopig
te snikken
ik ben nog niet
van de pijn
om jouw verlies
verlost
zo is het leven ook
het lied gezongen
uit volle borst
ineens is het stil
de microfoon
doet het niet meer
de stem verzwakt
niets meer
dat iemand hoort
de stilte die valt
is enorm
waarop een man
mompelt
zo is het leven ook
ineens is het over
het kleine schepje
daar stond hij
met zijn schepje
in zijn hand
klein en rood
maar met een
heuse steel
hij zou wel
aan ieder laten zien
dat hij het kon
de boom die hij
uitzocht
die moest worden
geplant
voor zijn overleden opa
had hij al
in zijn hand
hij begon te graven
om zo de herinnering
aan zijn opa
levendig te houden
hoe kan ik mijn liefde stoppen
gaan
zonder woorden
zonder tranen
zonder verwijt
gaan
zonder iets
zonder dat iets raken kan
gaan
zonder te vragen
gaan zonder
er nog willen zijn
alleen de vraag
hoe kan ik
mijn liefde voor jou stoppen
als ik niet
verder met jou
kan gaan
in glas gevangen
in glas gevangen
de naam
die mij
dierbaar was
gevonden
een plek
waar ik weet
dat jij
altijd te
vinden bent
de mystiek van het vergeten
de mystiek
van het vergeten
de wereld
die niet meer is
langzaam omringen
mij de nevels
van het verleden
in een
ondoordringbare
mist
gedachten
op het moment
van rust
zitten
kijken
zoals
ik soms
nog zucht
gehoord
verlangen
gevoeld
de ademtocht
de wind
die me raakt
jij bent overal
nog
pluizen in de wind
rustig
staren
denken
gedachten
pluizen
in de wind
waarvan
geen kracht
is ontdaan
de verloren peuk
gezien
op verboden
terrein
het peukje
dat eigenlijk
hier niet
hoort
te zijn
geschreven in de wolken
geschreven in de wolken
de droom
van onsterfelijkheid
gestalten die
vervagen
een herinnering
die blijft
wapperen in de wind
het paneel
van glas
hier neer gezet
standvastig
niets
slaat het omver
ze staan
af en toe
alleen te wuiven
in de wind
zo vertellen
ze me
dat je altijd
bij me bent
doorzichtig verbonden
namen
onverbindbaar
met de lucht
gehangen in
het luchtledige
langzaam
op aarde
terug
zo raak je me aan
verdrietig staren
dromen
over jou en mij
kijken
verlangen
de wind
raakt me
zachtjes aan
ik voel je
nu heel dicht
bij me staan
verloren gedachte
verloren gedachte
gezocht naar
iets dat
al niet meer was
gedroomd
gevochten
kijken
naar wuivend
glas
vervlogen gevoel
zoals de wind
me aanraken kan
zo als de zon
me soms
verwarmen kan
zo ben je
dicht bij mij
terwijl ik
naar je
naam staar
zeg me
zeg me
wat je me
zeggen wilt
vertel me
de woorden
laat het zijn
zodat
jij altijd
bij mij
kan zijn
kiezeltje van geluk
ongezien
toch alle
elementen
die hier zijn
de kiezels van geluk
het water van leven
aarde van staan
lucht om
te ademen
alles aanwezig
om het leven
weer voller
aan te gaan
kinderstemmen
kinderstemmen
die me altijd
hebben omringt
die soms mijn
leven dragen
komen bij me
ik voel ze
gedragen
door de wind
de ander route
zoals zo vaak
verdwaasd
gekomen langs
de verkeerde kant
eerst langs de
herinnering gelopen
stilstaan bij de panelen
om uiteindelijk
te eindigen
bij het begin
Hits: 240