achter9

hoe het begon (deel 9)

Ik had de smaak weer te pakken, dus moest er weer een bundel komen. Dit keer zou officieel een thema bundel komen maar ik had zoveel flarden nog die er waren dat ik heb besloten om opnieuw een algemene bundel te maken.

De flarden lagen er toch al, dus dat was goed om te doen.

Tijdens het proces van deze bundel werd ik benaderd door een boekhandel, niet nader bij naam te noemen, of ik mijn bundels bij hen in de winkel wilde leggen. Dit leek me geweldig, totdat ik kreeg te horen dat ik 50 euro per bundel moest betalen omdat ik de plekken waar de bundels kwamen te staan betalen moest. Kortom dat heb ik niet gedaan, vind het achterlijk om huur te moeten betalen voor iets waar ik bijna niets aan verdien.

Dit is ook iets wat velen niet weten, ik verdien heel weinig op mijn bundel, dit met name omdat ik wil dat mensen mijn bundels gemakkelijk kunnen kopen, tevens wil ik dat ze toegankelijk zijn en niet te duur worden. Het geld wat ik met de bundel verdien spaar ik voor de volgende bundel om die in eigen beheer uit te kunnen geven.

Tijdens het verschijnen van deze bundel, begon ik steeds meer bijzondere bundels te maken met flarden naar aanleiding van vakanties, soms waren er 4 bundels van, van 1 bundel zijn er 5 verschenen , maar altijd maar een beperkt aantal die dan naar de mensen gingen met wie ik op vakantie ben geweest naar een land of stad. Zo geef ik hun een kadootje als dank je wel, maar ook daardoor ontstaan, voor in de toekomst, je weet het nooit, collector items, die men later, wie weet, als ik mijn ogen heb gesloten, net als bij Van Goh allemaal wil hebben en men er grof geld voor gaat vragen. dat zou kunnen natuurlijk.

duizenden koppen

starende ogen

die naar mij kijken

waar ik me ook bevind

de priemende ogen

van de onbekende

die mij observeren

die denken

wat ik niet kan zien

duizenden koppen

die mij raken

zonder dat ik mij

verweren kan

dan komt de vraag

waarom kiest men

juist mij

om te bekijken

terwijl er zoveel

anderen zijn

late avond

dwalen door de avond

even maar kijken

naar de maan

die zijn licht volop laat schijnen

even aanraken

dat gevoel van

de vrede in mij

die zo eenvoudig

door de duif

is neer gezet

heel eenvoudig dwalen

door de avond

met het gevoel

dat ik niets meer mis

restanten van onze liefde

de afwas van onze liefde

moet nog worden gedaan

dan alles opruimen

schoon wegzetten

en zeggen

dat was het dan

nog even kijk ik

naar de restanten

van ons samen zijn

ik huil van binnen

omdat het tussen ons

niet verder dan dit

kan gaan

tranen van het verlies

de tranen die stromen

over mijn lichaam

dat niet lijkt te beseffen

dat het niet meer gaat

verloren ga ik ten onder

aan mijn verdriet

omdat ik besef

ik kan niet zonder jou

verder in het heden

gevangen in het verleden

stroomt het water over mij heen

om mij los te weken

van de pijn van het verlies

van jou

verlaten door de regen

donkere wolken

pakken de draad weer op

om opnieuw wederom

te proberen mij te raken

ik kijk ze aan

zie dat de wolken

langzaam gaan huilen

van het verdriet

dat ze niet langer

kunnen verbergen

de donkere wolken

verliezen hun gevecht

door de regen

voel ik me minder verlaten

omdat ik zie dat

de zon weer

zoals altijd

naar mij lacht