afscheid2023

* helaas is niet bij elke flard een  foto van het kunstwerk, dus waar ik wel een foto heb staat hij er zeker bij.

het blijft wat is

symbolen

die staan voor jouw naam

die me laten weten

dat jij het bent

die niet meer

bij mij kan zijn

de tastbare herinneringen

aan wie je voor mij bent

gevangen in de

voorwerpen

die nu nog even

bij je zijn


de geheelde kringloop

het gedeelde verleden

dat in het heden

een deel van ons was

vonden we terug

in de tijd van zaaien

en oogsten van het samenzijn

het loslaten van wat

we samen waren

blijkt ineens een

geheelde kringloop

te zijn


de stilte van de bloemen

de woorden

die niet zijn  uit te spreken

gevangen in de kleuren

van de bloemen

die met hun zacht gefluister

vertellen dat jij

niet meer bij mij kan zijn

de stilte die ontstaat

maakt juist dat je voor mij

nog dichter

bij mij zal zijn


wat er was

laatste momenten

van ons samen

de stilte die mij raakt

om afscheid te moeten nemen

van jou die nu voorgoed gaat

beseffen dat de  herinnering aan de liefde die ik had

mijn de kracht geeft om

verder door het leven te gaan


bewegen in het ritme van het leven

rusteloos bewegen

in de uren van de tijd

waarin het afscheid

langzaam dichterbij komt

het leven dat afscheid neemt

van wat ooit was

gevangen in het ritme van het leven

waarin ik altijd met jou verbonden was


laat maar gaan

loslaten

van wat was

eindeloos drijven op de tijd

om daar te zijn

waar jij en ik

weer samen zijn

laten gaan

van de angst

om zonder jou

verder door het leven te gaan


de deken van de nacht

toegedekt op de late avond

waarin ik soms besef

dat ik in de late uren

nog even aan jou denk

die er altijd was

die mij de herinnering geeft

aan de momenten

waardoor ik de kracht krijg

om de lichtpuntjes van de nacht

te omarmen

omdat jij bij mij was


rusten in de luwte van de pijn

vredig zitten

de pijn die er zal zijn

het langzaam toelaten

van het besef

van wat niet meer is

rusten in de luwte van de pijn

door te beseffen

dat het afscheid

soms ook een nieuw begin

geeft


de boom die was

de laatste bladeren

zijn gevallen

in de herfst van zijn bestaan

dat wat rest

zijn de herinneringen aan wie hij was

zijn kracht

zijn er altijd voor je willen zijn

ineens bleken zijn bladeren

die waren gevallen

zijn laatste groet aan ons

te zijn


(helaas geen foto van het origineel maar wel op de kaft van de bundel)

het zachte gezoem

als mijn tranen

mijn ogen aanraken

omdat ik je zo

intens mis

hoor ik altijd het gezoem

van de hommels

die dan net even heel dicht

bij mij zijn

de vertrouwdheid van dit geluid

doet me beseffen

dat je nog steeds

even bij mij wil zijn


het tere leven

liggend in onze armen

het tere leven

dat maar even bij ons mocht zijn

het loslaten van het verlangen

dat je voor altijd

bij ons zou blijven

maakt dat ons hart

vervuld met liefde

ook de tranen van jouw heengaan

verstaat


mijn liefde omarmt jou nog

het hart

dat niet meer klopt

de stilte die

oorverdovend klinkt

nu de ademhaling niet meer is

raken de wortels van  mijn liefde

nog elk moment

jou in gedachten aan

met de liefde die

ik altijd voelde

ondanks

dat je bent gegaan

het hart


toegedekt leven

armen vol bloemen

om het leven te vieren

dat ik met jou

heb gedeeld

loslaten van de tranen

om met de herinneringen

aan jou en mij

in het leven

verder te gaan


vluchtig weerzien

stil staan

in gedachten

aan wie jij voor me bent geweest

raakt een vlinder

even mijn adem aan

besef ik dat je

weer even bij mij was


waai maar

kom maar als je wilt

even bij me slapen

in mijn dromen

zodat ik even niet meer

verloren ben in eenzaamheid

kom gewoon even bij me

zodat ik niet jou missen hoef

voor altijd


dat blijft wat is

al ben je niet meer

in lichamelijk aanwezig in mijn leven

toch is de afdruk die je hebt gemaakt

in mijn hart als een diamant

die altijd zal blijven stralen

alsof je vinger

me altijd nog

in mijn hart

aanraakt


levensgloed

de gloed van het leven

dat nog altijd

jou bij mij laat zijn

in mijn herinneringen

die we samen maakten

maakt dat ik soms

voel dat het leven

weer mij aanraakt

dat ik verder zonder jou

in het leven kan gaan


rusten in de schaduw van de tijd

even gewoon stil zijn

in de uren van de tijd

even maar aanraken

de levensboom van het leven

waarin ik nog verstrikt zit

waar ik de groei voel

omdat jij in mijn leven was

dat je mij als mezelf zag


daar waar je nu bent

nadat de tranen

waren opgedroogd

in de eerste uren

van de strijd dat je

voor altijd weg was gegaan

zoek ik vaak het moment

om even in gedachten

met je te praten

als ik even alleen

zomaar ergens

buiten in de natuur ben


als dat wat is nog is

laatste uren

in de stilte van de dag

aangeraakte verlangens

die gevangen in de klanken

van de muziek

hun eigen ritme gaven

aan de tijd van toen en nu

de belofte voor altijd bij je zijn

in de muziek van het moment

gevangen in de stilte

van het nog even

samen zijn

Hits: 37