afscheid2023
* helaas is niet bij elke flard een foto van het kunstwerk, dus waar ik wel een foto heb staat hij er zeker bij.
het blijft wat is
symbolen
die staan voor jouw naam
die me laten weten
dat jij het bent
die niet meer
bij mij kan zijn
de tastbare herinneringen
aan wie je voor mij bent
gevangen in de
voorwerpen
die nu nog even
bij je zijn
de geheelde kringloop
het gedeelde verleden
dat in het heden
een deel van ons was
vonden we terug
in de tijd van zaaien
en oogsten van het samenzijn
het loslaten van wat
we samen waren
blijkt ineens een
geheelde kringloop
te zijn
de stilte van de bloemen
de woorden
die niet zijn uit te spreken
gevangen in de kleuren
van de bloemen
die met hun zacht gefluister
vertellen dat jij
niet meer bij mij kan zijn
de stilte die ontstaat
maakt juist dat je voor mij
nog dichter
bij mij zal zijn
wat er was
laatste momenten
van ons samen
de stilte die mij raakt
om afscheid te moeten nemen
van jou die nu voorgoed gaat
beseffen dat de herinnering aan de liefde die ik had
mijn de kracht geeft om
verder door het leven te gaan
bewegen in het ritme van het leven
rusteloos bewegen
in de uren van de tijd
waarin het afscheid
langzaam dichterbij komt
het leven dat afscheid neemt
van wat ooit was
gevangen in het ritme van het leven
waarin ik altijd met jou verbonden was
laat maar gaan
loslaten
van wat was
eindeloos drijven op de tijd
om daar te zijn
waar jij en ik
weer samen zijn
laten gaan
van de angst
om zonder jou
verder door het leven te gaan
de deken van de nacht
toegedekt op de late avond
waarin ik soms besef
dat ik in de late uren
nog even aan jou denk
die er altijd was
die mij de herinnering geeft
aan de momenten
waardoor ik de kracht krijg
om de lichtpuntjes van de nacht
te omarmen
omdat jij bij mij was
rusten in de luwte van de pijn
vredig zitten
de pijn die er zal zijn
het langzaam toelaten
van het besef
van wat niet meer is
rusten in de luwte van de pijn
door te beseffen
dat het afscheid
soms ook een nieuw begin
geeft
de boom die was
de laatste bladeren
zijn gevallen
in de herfst van zijn bestaan
dat wat rest
zijn de herinneringen aan wie hij was
zijn kracht
zijn er altijd voor je willen zijn
ineens bleken zijn bladeren
die waren gevallen
zijn laatste groet aan ons
te zijn
(helaas geen foto van het origineel maar wel op de kaft van de bundel)
het zachte gezoem
als mijn tranen
mijn ogen aanraken
omdat ik je zo
intens mis
hoor ik altijd het gezoem
van de hommels
die dan net even heel dicht
bij mij zijn
de vertrouwdheid van dit geluid
doet me beseffen
dat je nog steeds
even bij mij wil zijn
het tere leven
liggend in onze armen
het tere leven
dat maar even bij ons mocht zijn
het loslaten van het verlangen
dat je voor altijd
bij ons zou blijven
maakt dat ons hart
vervuld met liefde
ook de tranen van jouw heengaan
verstaat
mijn liefde omarmt jou nog
het hart
dat niet meer klopt
de stilte die
oorverdovend klinkt
nu de ademhaling niet meer is
raken de wortels van mijn liefde
nog elk moment
jou in gedachten aan
met de liefde die
ik altijd voelde
ondanks
dat je bent gegaan
het hart
toegedekt leven
armen vol bloemen
om het leven te vieren
dat ik met jou
heb gedeeld
loslaten van de tranen
om met de herinneringen
aan jou en mij
in het leven
verder te gaan
vluchtig weerzien
stil staan
in gedachten
aan wie jij voor me bent geweest
raakt een vlinder
even mijn adem aan
besef ik dat je
weer even bij mij was
waai maar
kom maar als je wilt
even bij me slapen
in mijn dromen
zodat ik even niet meer
verloren ben in eenzaamheid
kom gewoon even bij me
zodat ik niet jou missen hoef
voor altijd
dat blijft wat is
al ben je niet meer
in lichamelijk aanwezig in mijn leven
toch is de afdruk die je hebt gemaakt
in mijn hart als een diamant
die altijd zal blijven stralen
alsof je vinger
me altijd nog
in mijn hart
aanraakt
levensgloed
de gloed van het leven
dat nog altijd
jou bij mij laat zijn
in mijn herinneringen
die we samen maakten
maakt dat ik soms
voel dat het leven
weer mij aanraakt
dat ik verder zonder jou
in het leven kan gaan
rusten in de schaduw van de tijd
even gewoon stil zijn
in de uren van de tijd
even maar aanraken
de levensboom van het leven
waarin ik nog verstrikt zit
waar ik de groei voel
omdat jij in mijn leven was
dat je mij als mezelf zag
daar waar je nu bent
nadat de tranen
waren opgedroogd
in de eerste uren
van de strijd dat je
voor altijd weg was gegaan
zoek ik vaak het moment
om even in gedachten
met je te praten
als ik even alleen
zomaar ergens
buiten in de natuur ben
als dat wat is nog is
laatste uren
in de stilte van de dag
aangeraakte verlangens
die gevangen in de klanken
van de muziek
hun eigen ritme gaven
aan de tijd van toen en nu
de belofte voor altijd bij je zijn
in de muziek van het moment
gevangen in de stilte
van het nog even
samen zijn
Hits: 20