afscheid25
de dagen van het loslaten
geen armen meer
om me in te verschuilen
geen schouders
waarop ik even
uithuilen kan
geen momenten meer
van even praten
de dagen van het besef
dat ik dat allemaal moet loslaten
nu jij niet meer bij mij bent
nu mijn tranen langzaam drogen
de afgelopen dagen
was in een waas
van tranen geleefd
het definitieve afscheid
kwam steeds dichterbij
het gemis dat nooit wennen zal
maakt dat mijn tranen
langzaam drogen
omdat jij altijd
in mijn hart zal zijn
omarm me
strek even je armen
zodat ik
even schuilen kan
in jouw troostende armen
even kan rusten
in de angst van het laten gaan
omarm me even
laat even voelen
dat ik er niet
alleen voor hoef te staan
de herfst heeft mijn hart geraakt
de leegte
die is ontstaan
in de herfst van mijn leven
waar het gemis
nog steeds in mijn hart
geschreven staat
maakt dat ik soms ineens
je stem hoor
je dicht bij mij voel
waardoor het eens
weer zomer lijkt te zijn
eenvoudige tranen
eenvoudige tranen
die ik laat vallen
in de dagen
van weten dat je je gaat
de druppels
die de mooie herinneringen aanraken
die zullen blijven
waardoor
je nog steeds
een deel van mij zult zijn
de dagen die voorbij gaan
het moment
dat jij je laatste adem
liet gaan
de dagen die daarna ontstonden
waarin ik werd geleefd
zonder te kunnen stilstaan
wat er nu gebeurt was
maakte dat ik
langzaam het verdriet
kon laten ontstaan
wegdrijven op de golven van het leven
liefdevol
je neergelegd
in de luwte van het water
waar we je laten gaan
dobberend in de stilte
van de avond
laten we je wegdrijven
op de golven van het bestaan
(helaas geen foto van dit kunstwerk)
gelaagd verdriet
gevangen in de dagen
van gevangen zijn in het afscheid
dat mijn verdriet
met kleine tussen posen laat komen
als gelaagde laagjes van het leven
komen de tranen in het besef
dat er een laagje uit mijn leven
is verdwenen
het broze leven
gevallen tranen
van het verlies
een tak van de familieboom
is gevallen
in de stilte van het leven
de gedroogde tranen
die voedsel geven
aan de herinnering
van het verdwenen leven
(helaas geen foto van dit kunstwerk)
spiegelend naar de hemel
staren naar de gevallen tranen
van het afscheid
zie ik mijn gezicht
gevangen in de spiegel
van de tijd
waarin ik verbonden met de hemel
waar jij nu bent
onderweg naar de sterren
te vroeg je ogen moeten sluiten
woorden vangen niet
dit gemis
tranen gevulde ogen
om het loslaten
van jou
die onderweg is
naar de sterren
waar je altijd
naar ons stralen zal
hart vol tranen
kleine dromen
die niet meer uit kunnen komen
het leven dat niet verder mocht gaan
te jong nog om
ons te verlaten
vult mijn hart
met tranen
omdat ik jou
heb moeten laten gaan
(helaas geen goede foto)
ik laat je los
laatste momenten
van jou nog even
vast kunnen houden
nog even je aanraken
totdat ik je moet laten gaan
rustig neerleggen
waar jij rusten zal
ik laat je los
om zonder jou
verder te moeten gaan
rozen in mijn hart
de tranen die
de rozen in mijn hart
laten bloeien
door de mooie herinneringen
maken dat
de lange dagen
dat ik je mis
soms is te dragen
troostvogels
ze wist dat ze ons ging verlaten
haar tranen heeft
ze gevangen
in de vogels die ze maakte
als troost voor ons verdriet
zodat we haar
liefdevol
konden laten gaan
om zo getroost
verder te gaan
het leven dat door gaat
het leven
dat ik zo lief had
heb ik los moeten laten
om te verdwijnen in de tijd
mijn levenslijn
zal langzaam veranderen
al zullen de
door mij
geplante zaadjes
er nog altijd zijn
drijven op het water
verloren momenten
van het niet meer zijn
verdwenen
door het stromen
van het water
verdween
jij voor altijd
licht van troost
in de donkere nachten
die mij mijn eenzaamheid
laat voelen
in de stilte van tijd
ontsteek ik
kleine lichtjes van troost
waardoor jij even weer
bij mij bent
op de grens van het afscheid
de laatste uren
waar we samen waren
ik jou hand vasthield
in de storm van wat komen gaat
dan de laatste adem
waardoor
jij mij loslaat
om door over de grens te gaan
waar ik niet meer met jou
mee kan gaan
de natuur omarmt jou
de warmte van jouw lichaam
verdwijnt langzaam
met de tijd
de kilte die ontstaat
maakt me nog eenzamer
als ik jou aanraak
omarmt door de natuur
laat ik je rusten
in de tijd
gevangen in het loslaten
de dagen
die voorbij zijn gegaan
die in de tijd van gevangen
in het loslaten
me laat beseffen
dat het leven
zijn eigen weg zal gaan
maakt dat ik je los moet laten
voor altijd
( dit is de originele foto van het graf, de foto met het kunstwerk erbij heb ik helaas niet )
al wat blijft
een lege plek
die de leegte in mijn hart
laat zien
stilstaan bij wie je was
het leven was je te zwaar
om te dragen
maakt dat ik
aan jou denk
met de vraag
of ik je ooit
echt loslaten kan
gevangen traan
zachtjes
valt een traan
vanuit mijn oog
in mijn hart
waar hij mijn hart met verdriet vult
het loslaten van jou
maakt dat mijn hart
en mijn ogen
samen huilen
kleurrijk huilen
de mooie herinneringen
die mijn hart raken
nadat jij bent gegaan
maakt dat ik de kleuren
weer gaan zien
van het leven
door de herinneringen
die we samen hebben gemaakt
als ik even nog
als ik even nog
door het luikje naar de hemel
met jou kon praten
even nog je stem kon horen
die me zegt
dat het goed gaat
als ik nog even
je hand kon aanraken
dan zou het verlies
meer dragelijk zijn
Hits: 2