athene4
na een dag werken
na een dag werken
zijn rimpelige handen
staan krom van de pijn
die hij dagelijks voelt
in zijn gewrichten
zijn ogen staan zonder lichtjes
naar mij te kijken
om iets te kunnen verkopen
zodat hij na een dag werken
net genoeg heeft
om te kunnen eten
om de volgende dag
weer aan het werk
te kunnen gaan
wees geen vijand
de pijn van het loslaten
van het laten gaan
van wat was
niet meer kunnen zeggen
dat het goed komen zal
het is gewoon gestreden
het gevecht over houden van
of toch niet
het is stil nu de strijd voorbij is
uit elkaar gaan
met de laatste woorden
van laten we geen vijanden zijn
maar accepteren dat we beter
zonder elkaar af zijn
de roos van de liefde
de roos van liefde die je me gaf
in de late avond van de nacht
bracht de liefde tot volle bloei
die ik vergeten was
dat hij nog in mij aanwezig was
kijken naar jouw ogen
die me zeiden
dat je voor altijd
bij mij wilt zijn
bleek met deze roos
de waarheid te zijn
maker van de toekomst
zijn hoofd vol zorgen
of het lukken gaat
het huisje van verlangen
waar hij met de liefste wil gaan wonen
waarin hij meer dan gelukkig wil zijn
om de wereld waarin hij wil zijn
hij verft en werkt
hij doet zijn best
om het leven zo in te richten
dat hij en zijn liefste
samen een toekomst hebben
voor altijd
zijn vleugels zijn hem afgenomen
de gevangen engel
die niet meer terug kan
naar de aarde
waar hij zo graag
nog een poosje wil zijn
is zijn vleugels verloren
in de tijd
die hij nog had om hier te zijn
zijn vleugels zijn hem afgenomen
zodat hij altijd vleugellam
naar de wereld kijkt
alles wat hij vroeg
in zijn laatste minuten
van het leven
vroeg hij me om hem vast te houden
hij die mij het liefste was
sloot ik in mijn armen
in mijn hart
nadat ik hem weer had gevonden
in de vele zoektochten
naar hem op de straat
mijn zoon die het leven
niet meer aankon
die niet paste in de hokjes van het fatsoen
hield ik tegen me aangedrukt
om hem vredig te laten gaan slapen
na een eindeloze vlucht
nu slaapt hij
na de eindeloze gesprekken
over het leven
wat het leven te geven heeft
het onbegrip
van mijn zoon over de wereld
die zo gemeen is
de wanhoop door de opmerkingen
die hij krijgt
over zijn twee vaders
maakt hem soms zo klein
dat we hem zachtjes naar bed brengen
hem in slaap zingen
zodat hij even dat kan vergeten
wat hem zoveel pijn doet in het leven
Hits: 32