athene4

na een dag werken

na een dag werken

zijn rimpelige handen

staan krom van de pijn

die hij dagelijks voelt

in zijn gewrichten

zijn ogen staan zonder lichtjes

naar mij te kijken

om iets te kunnen verkopen

zodat hij na een dag werken

net genoeg heeft

om te kunnen eten

om de volgende dag

weer aan het werk

te kunnen gaan


wees geen vijand

de pijn van het loslaten

van het laten gaan

van wat was

niet meer kunnen zeggen

dat het goed komen zal

het is gewoon gestreden

het gevecht over houden van

of toch niet

het is stil nu de strijd voorbij is

uit elkaar gaan

met de laatste woorden

van laten we geen vijanden zijn

maar accepteren dat we beter

zonder elkaar af zijn


de roos van de liefde

de roos van liefde die je me gaf

in de late avond van de nacht

bracht de liefde tot volle bloei

die ik vergeten was

dat hij nog in mij aanwezig was

kijken naar jouw ogen

die me zeiden

dat je voor altijd

bij mij wilt zijn

bleek met deze roos

de waarheid te zijn


maker van de toekomst

zijn hoofd vol zorgen

of het lukken gaat

het huisje van verlangen

waar hij  met de liefste wil gaan wonen

waarin hij meer dan gelukkig wil zijn

om  de wereld waarin hij wil zijn

hij verft en werkt

hij doet zijn best

om het leven zo in te richten

dat hij en zijn liefste

samen een toekomst hebben

voor altijd


zijn vleugels zijn hem afgenomen

de gevangen engel

die niet meer terug kan

naar de aarde

waar hij zo graag

nog een poosje wil zijn

is zijn vleugels verloren

in de tijd

die hij nog had om hier te zijn

zijn vleugels zijn hem afgenomen

zodat hij altijd vleugellam

naar de wereld kijkt


alles wat hij vroeg

in zijn laatste minuten

van het leven

vroeg hij me om hem vast te houden

hij die mij het liefste was

sloot ik in mijn armen

in mijn hart

nadat ik hem weer had gevonden

in de vele zoektochten

naar hem op de straat

mijn zoon die het leven

niet meer aankon

die niet paste in de hokjes van het fatsoen

hield ik tegen me aangedrukt

om hem vredig te laten gaan slapen

na een eindeloze vlucht


nu slaapt hij

na de eindeloze gesprekken

over het leven

wat het leven te geven heeft

het onbegrip

van mijn zoon over de wereld

die zo gemeen is

de wanhoop door de opmerkingen

die hij krijgt

over zijn twee vaders

maakt hem soms zo klein

dat we hem zachtjes naar bed brengen

hem in slaap zingen

zodat hij even dat kan vergeten

wat hem zoveel pijn doet in het leven

Hits: 19