avondzon 3
verdwenen hartstocht
langzaam me laten zakken
in de wereld waarin
geen kleuren meer zijn
de roze wolk die langzaam
zijn kleur vervaagde
die niet meer kon zijn
leeg geprikte ballon
van de schijn hartstocht
die niet kon zijn
verdwijn ik terug
in mijn wereldje
van gelukkig zijn
niet meer omkijken
afscheid bij de deur
meelopen naar de trein
die jou weer verder bij mij weg brengt
terwijl mijn hart nog om jou vraagt
verborgen kus op het perron
dan stap je in de trein
zonder om te kijken
omdat we beiden weten
dat onze ogen vol tranen staan
omdat wij beiden eigenlijk
niet willen dat we weer
tijdelijk uit elkaar zijn
gestolen moment van liefde
rustig zitten
kijken naar elkaar
met het verlangen
van de liefde
die in hun ogen geschreven staat
zitten te dromen
over hoe lang ze al samen zijn
vechten voor hun liefde
in het leven van alledag
omdat ze weten
dat hun liefde
alles overwinnen zal
hopen op verlangen
de liefde
die niet meer raakt
omdat hij niet meer te raken is
rennen in de hoop
dat je de liefde inhalen kan
om hem te omarmen
waarin je je kan verliezen
in het moment
van verlangen naar
hopen op het verlangen
van de liefde
die altijd net om de hoek is verdwenen
als jij denk er te zijn
gebroken luchtkastelen
verkoper van de illusies
van de liefde
die ons gevangen houden
in de luchtkastelen met
schitterend gekleurd glas
kijken naar de wind
die zijn spel speelt
met het verlangen
naar de liefde
die in elke luchtkasteel
er even was
voor één nacht
en altijd liggen er bloemen
als een stille getuigenis
van de verloren geuren
van die er niet meer zijn
als symbool van verlangen
van nog altijd in gedachten
bij hen te zijn
liggen daar de bloemen
die langzaam verwelken
hun geur verliezen
om ons te leren
dat het leven
vergankelijk zal zijn
stromend water van geluk
de rust
is terug gekomen
in mijn hart
in mijn verlangen
het loslaten van wat niet was
maar waarvan ik dacht
dat het er zou zijn
laten gaan in de gedachten
dan het water van geluk
zal blijven stromen
als ik mezelf maar
gewoon laat overspoelen
door het reinigende water
van de tijd
als het licht mij roept
terwijl het donker
om mij heen begint te worden
roep ik zacht de stem
van de dag
vraag ik om de zon
weer te laten schijnen
zodat ik weet waar de uitgang is
uit deze duisternis
langzaam openen de deuren
van de duisternis
hoor ik het licht mijn naam
roepen verschijn ik
weer in het licht
omdat ik weer ben
omdat je ogen spreken
kijken in de ogen
die de liefde laten zien
die jij voor mij voelt
geraakt door het verlangen
naar ooit
naar voor altijd
kijken we elkaar aan
weten we beiden
dat onze tijd nu nog niet daar is
omdat jij eerst de keus moet maken
om jouw verleden
los te laten in de tijd
dat kleine mannetje in mij
gedroomde dromen
van wie ik ooit hoopte te zijn
kijken naar het verleden
waarin van alles aan de hand
bleek te zijn
stil dat kleine mannetje in mij
aangeraakt
geknuffeld
gezegd dat het goed met me gaat
dat hij nu weer kan gaan spelen
zonder de angst
dat hij niet goed genoeg
voor deze wereld zal zijn
verloren spel
gespeeld met onze harten
waarin de liefde
niet altijd zijn woorden liet zien
in de dagen dat we samen waren
zoeken naar de weg
waarin jij en ik
toch samen konden zijn
verdwenen we uit het spel
omdat we de regels van het samenzijn
niet meer begrepen
waarom wij de verliefdheid verloren
in de tijd
n in niemandsland
niet meer bewegen
stil staan in dit gebied
van onze verboden liefde
waar we samen vochten
om weer even samen te zijn
zonder de ogen
van de wereld
die beoordelen of het kan
kijk ik naar jou ogen
waarin ik zie geschreven
dat wij langer blijven dromen
in ons niemandsland
voordat jij terug gaat
naar haar
Hits: 61