barca1
hij is geen onbekende
af en toe kijk ik naar hem
op een afstand waardoor
hij mij niet kan zien
niet weet dat ik naar hem kijk
ik zie zijn gezicht getekend door
de vele nachten op straat
waar hij leeft
zijn vraag om geld om zijn verslaving
in stand te houden
ik kijk naar hem als zijn vader
die weet dat hij op dit moment
niet iets mag doen
in de hoop dat hij beseft dat
de gekozen weg
geen goede weg voor hem
blijkt te zijn
kleine strelingen
heel zacht aanraken
in de wanhoop
van de tijd
de liefde die
ik elke dag voel
als ik je even aanraak
als ik maar even
jou zie
heel even maar
die kleine streling
zodat ik weet
dat wij
er nog zijn
ze verloor haar tanden
lopend over straat
haar nieuwe tanden straalden
iedereen tegemoet
totdat ze moest niezen
ze nieste zo hard
dat haar tanden
uit haar mond vlogen
die ze zomaar
in het gezicht
van een voorbijganger schoot
waarop ze alleen maar zei
sorry die tanden
zijn niet van mij
wegens de schaamte
dat iemand zou denken
dat haar tanden niet echt zouden zijn
omdat liefde sterk is
ogen die zoeken
totdat ze de mijne vinden
tussen alle mensen
die er zijn
even maar elkaar aankijken
met de ogen van
blij dat jij er bent
gevangen momenten
van liefde die ons sterker maken
omdat we beseffen
dat wij samen
als twee mannen
in de liefde
samen kunnen zijn
omarmen van de liefde
de armen van de wet
die zijn geschreven
door mensen die
soms niet beseffen
dat hun woorden
als wapens worden gebruikt
in de tijd van angst
voor liefdes die zijn
omdat men niet meer
in de duisternis hoeft te laten zien
dat ze echt verliefd
op elkaar zijn
als je soms weer even bent
altijd op afstand
sta je te kijken
naar mij
met de ogen vol vragen
met de pijn van het verlangen
om wat niet meer kan zijn
raken we soms elkaar
even met onze ogen aan
met de vragen over waarom
het niet kon zijn
gaan we weer verder in onze levens
in de hoop dat we op een dag
beiden sterk genoeg zijn
om bij elkaar te blijven voor altijd
samen als twee pubers
samen giebelen
als twee bakvissen
lol hebben om elkaar
om dat waar we het over hebben
gieren van de lach om een slecht
geplaatste grap
mee leven in en met elkaars leven
vertellen van geheimen
die niemand ooit ken
samen verbonden
door het verleden
genieten we samen van de vriendschap
die eeuwig zal zijn
dwalen door onbekende plekken
terwijl ik wandel
door onbekende plekken
mijn fototoestel
in de hand
om alles wat ik zie
vast te leggen
voor mezelf
voor de toekomst
lijkt het alsof ik niets zie
maar ik zie teveel
om op te slaan in mijn hoofd
om zo de herinneringen vast te kunnen houden
voor als ik ooit
alles bijna vergeten ben
lopen door de tijd
ach de haren waren wilder en groots
de avonden en nachten lang
we waren zo met elkaar verbonden door de tijd
langzaam verdween het stappen
werden we wat bedaarder in ons leven
gingen we een pad op waarbij
de andere even aan de zijkant stond te kijken
om het mee te beleven
dan weer volop met elkaar verbonden
via allerlei uitstapjes die veranderden
met de dagen van de tijd
blijken we nog steeds te zijn verbonden
in een band die sterker is dan
de verstreken tijd
op eenzame hoogte
onder een gouden koepel van licht
hangt hij daar
kwetsbaar te wezen
in al zijn zijn
vele ogen staren naar hem
al eeuwen lang
eerst als misdadiger
nu ineens als held
die de mensheid
heeft redden zal
hij ging
onverwachtse ontmoeting op straat
de grote lief van lang geleden
ik keek in zijn ogen
zag de pijn die er geschreven staat
voelde de twijfel in mijn hart
of we wel de goede keuze hadden gemaakt
we zeiden alleen gedag
terwijl hij verder ging met zijn leven
waarin geen plaats is voor mij
gevangen in de liefde van zijn gezin
begreep ik ineens
dat ik nooit genoeg
voor hem had kunnen zijn
kijken
niets meer zeggen
alles is gezegd
het is goed nu
we kunnen elkaar laten gaan
stil sluit je je ogen
kijk ik je nog even aan
dan de stilte
die mij van binnen raakt
geen woorden weer
alleen maar eeuwige stilte
jij bent gegaan
Hits: 17