begraafplaats1
is ze vergeten
dwalen over het veld
waarop mensen hun laatste plek
hebben gekregen
daar waar ze nog even
mogen zijn
hun namen voor eeuwig
neer gezet zodat men
ze lezen kan
zodat ze er nog zijn
daar dan moeders graf
zomaar ergens neergelegd
waar een ieder
die geen moeder heeft
toch een plek heeft
om heen te gaan
scherven van verdriet
verdwenen is de pijn
van dat ik jou moest laten gaan
verdwenen is het gevoel
van dat je terug komen zal
vergeten is hoe je stem
ooit heeft geklonken in de nacht
mijn gedachten zijn verdwenen
in de eindeloze tijd van
niet meer samen zijn
verloren pak ik de scherven van verdriet
in mijn hand
om zo zonder jou
nog verder te gaan
heb een goede kerst
geen sneeuw dit keer
omdat koning winter
even vergeten is om
wat sneeuw te brengen
wederom een groene kerst
waarin jij niet meer
aan onze tafel zitten zal
zacht zeg ik
op kerstavond
heb een goede kerst liefste
ik weet dat je
op mij wacht
zweven in het onmogelijke
vleugellam van het vechten
het leven dat zijn sporen
achterlaat
niet meer in staat om nog
te vechten
tegen de dagen
dat ik nog moet zijn
mijn vlucht naar
daar waar ik thuis mag komen
om te rusten
na het vechten om hier
te mogen zijn
doorbroken ketting
onlosmakelijk verbonden
met het leven
de liefde die we deelden
samen door de dagen
de nachten op ons pad
dan de uitslag
van dat het niet meer langer
met jou gaat
samen hand in hand
zitten wachten totdat
jij kon gaan
laatste adem
laatste kus
dan laat ik je los
onze ketting van verbonden zijn
is losgebroken
getuigen van levens
ergens verscholen
in een hoekje
lagen ze daar
de getuigen van levens
ze gaven de jaren weer
van hoe oud ze soms zijn geworden
ze raakten onbedoeld
het leven even aan
ik zag ze liggen
als stille getuigen van
de mensen die hier
begraven zijn
hier zal ik waken
voor altijd
was je aan mijn zij
mijn laatste dagen
waren zwaar samen
jij en ik
aan het einde van
onze tijd
besluit genomen
samen zouden we
naar het paradijs gaan
ik heb je in mijn armen genomen
samen vielen we
in de eeuwige slaap
grillig hart
de liefde
die ons voor eeuwig verbond
heb ik laten vangen
in de bloemen die
er zijn
ineens zie ik
dat onze liefde
zelfs de dood
overstijgt
om onze harten
door de grilligheid van de natuur
met elkaar
verbonden raken
vaas van gedachten
gevonden in de dag
van de stilte
de vaas
gevuld met gedachten
waarin ik
stiekem
even mijn briefje heb gelegd
waarop ik heb geschreven
dat het leven
zonder jou
wat minder
leuk
verder gaat
zachtjes opgepakt
teder mijn handen
gevouwen
om de engel
die op de aarde was
haar voorzichtig opgetild
om haar naar
hogere gedeeltes te dragen
langzaam
haar in mijn armen genomen
haar gedragen
naar daar waar ze hoort te zijn
nu het leven haar
heeft verlaten
draag ik haar
naar haar
laatste rustplaats
van deze tijd
Hits: 81