begraafplaats1

is ze vergeten

dwalen over het veld

waarop mensen hun laatste plek

hebben gekregen

daar waar ze nog even

mogen zijn

hun namen voor eeuwig

neer gezet zodat men

ze lezen kan

zodat ze er nog zijn

daar dan moeders graf

zomaar ergens neergelegd

waar een ieder

die geen moeder heeft

toch een plek heeft

om heen te gaan


scherven van verdriet

verdwenen is de pijn

van dat ik jou moest laten gaan

verdwenen is het gevoel

van dat je terug komen zal

vergeten is hoe je stem

ooit heeft geklonken in de nacht

mijn gedachten zijn verdwenen

in de eindeloze tijd van

niet meer samen zijn

verloren pak ik de scherven van verdriet

in mijn hand

om zo zonder jou

nog verder te gaan


heb een goede kerst

geen sneeuw dit keer

omdat koning winter

even vergeten is om

wat sneeuw te brengen

wederom een groene kerst

waarin jij niet meer

aan onze tafel zitten zal

zacht zeg ik

op kerstavond

heb een goede kerst liefste

ik weet dat je

op mij wacht


zweven in het onmogelijke

vleugellam van het vechten

het leven dat zijn sporen

achterlaat

niet meer in staat om nog

te vechten

tegen de dagen

dat ik nog moet zijn

mijn vlucht naar

daar waar ik thuis mag komen

om te rusten

na het vechten om hier

te mogen zijn


doorbroken ketting

onlosmakelijk verbonden

met het leven

de liefde die we deelden

samen door de dagen

de nachten op ons pad

dan de uitslag

van dat het niet meer langer

met jou gaat

samen hand in hand

zitten wachten totdat

jij kon gaan

laatste adem

laatste kus

dan laat ik je los

onze ketting van verbonden zijn

is losgebroken


getuigen van levens

ergens verscholen

in een hoekje

lagen ze daar

de getuigen van levens

ze gaven de jaren weer

van hoe oud ze soms zijn geworden

ze raakten onbedoeld

het leven even aan

ik zag ze liggen

als stille getuigen van

de mensen die hier

begraven zijn


hier zal ik waken

voor altijd

was je aan mijn zij

mijn laatste dagen

waren zwaar samen

jij en ik

aan het einde van

onze tijd

besluit genomen

samen zouden we

naar het paradijs gaan

ik heb je in mijn armen genomen

samen vielen we

in de eeuwige slaap


grillig hart

de liefde

die ons voor eeuwig verbond

heb ik laten vangen

in de bloemen die

er zijn

ineens zie ik

dat onze liefde

zelfs de dood

overstijgt

om onze harten

door de grilligheid van de natuur

met elkaar

verbonden raken


vaas van gedachten

gevonden in de dag

van de stilte

de vaas

gevuld met gedachten

waarin ik

stiekem

even mijn briefje heb gelegd

waarop ik heb geschreven

dat het leven

zonder jou

wat minder

leuk

verder gaat


zachtjes opgepakt

teder mijn handen

gevouwen

om de engel

die op de aarde was

haar voorzichtig opgetild

om haar naar

hogere gedeeltes te dragen

langzaam

haar in mijn armen genomen

haar gedragen

naar daar waar ze hoort te zijn

nu het leven haar

heeft verlaten

draag ik haar

naar haar

laatste rustplaats

van deze tijd


 

Hits: 91