berlijn11b

mijn gedachten hangen te drogen

gedachten

die cirkelen

rond in mijn gevoelens

van deze dag

verdwaalde gedroomde

werelden die niet blijken te bestaan

verdwaalde woorden

van heel even

waarin ik jou

telkens weer missen zal

herinneringen aan toen

herinneringen

aan toen van jou en mij

waarin we ons de artiesten waanden

die we bewonderden

waarin we elkaar

dichter bij stonden

dan we later ooit beseften

dan we konden

zijn

even was ik verdwenen

verdwenen

in mijn wereld van verandering

was ik vertrokken

met niets bij me

niets ingepakt

wel weten dat ik

even niet meer een wij wilde zijn

even gewoon maar

ik die zijn eigen weg gaat

totdat ik jou verbaasd zag kijken

mijn hart bijna brak

besloot ik om toch te vertrekken

naar daar waar ik naar verlangde

het vrij willen zijn

zachte kleuren van de kracht

teder gevangen kleuren

van de kracht die er zit

de kracht die je blijft raken

in de minuten van de tijd

zachte kleuren

van de liefde

die soms vecht

soms wint

soms verliest

om daarna te winnen

omdat dan pas de tijd

van winnen er echt is

gevangen in mijn gedachten

soms zomaar

terwijl ik nergens

aan loop te denken

ben je er ineens

sta je voor mijn ogen geschreven

zie ik je lach

ruik ik soms zomaar

weer jouw geur

ben je weer bij mij

soms zomaar

weet ik dat ik ergens

jou na al die jaren

nog telkens mis

huilend  achter verborgen tranen

niets te zeggen

geen woorden meer

van ik en jij

omdraaien

weglopen

zonder om te kijken

verborgen tranen

die ik huil

diep in mijn hart

omdat het tussen jou en mij

niet meer gaat

zoals het zou moeten gaan

verborgen geweld in de vroege avond

stil staren

over de stilte van de stad

totdat ik ineens het hoor

het meppen

het schreeuwen

het schoppen

op iemand die je niet meer hoort

ineens zie ik het verborgen geweld

dat plaats vind op de plaats

waar ik me bevind

besef ik ineens

hoe kwetsbaar men dan

soms zomaar ineens is

hij ging niet liggen

telkens bang

voor elke vorm van geweld

bang voor de klappen

die zouden volgen

bang voor de woorden

die meer pijn deden

dan hij begreep

weigerde hij om te gaan liggen

bleef hij rechtop staan

terwijl hij ze allemaal

recht in de ogen

zonder angst

aankeek

ik laat mijn hart niet nog een keer breken

staan met tranen

in jouw ogen

de woorden van gemis

van spijt om wat er is mis gegaan

hoor ik aan

zie ik gebeuren

dan beslis ik

dat we niet nog een keer

samen gaan

ik laat mijn hart

niet nog een keer breken

dit heb je net een keer

te vaak gedaan