berlijn11c

verstrikt in de draden van toen

gedachten die buitelen

die telkens net dat aanraken

uit het verleden

waar ik mezelf niet meer

in herkennen kan

de woorden die zijn gesproken

de daden die zijn gedaan

verstrikt in de draden van toen

kijk ik met een milde glimlach

naar mijn handelen

omdat ik weet dat ik toen

niet anders kon dan

hoe ik het heb gedaan

net niet aangeraakt

zo dichtbij

het magische moment

van het aanraken

van de liefde

van jou en mij

ineens was het voorbij

het gevoel

de liefde die er zou zijn

ineens niet aangeraakt

dat gevoel

van voor elkaar

er willen zijn

soms als ik buig

soms als ik buig

buig ik omdat ik dat wil

niet uit nederigheid

niet uit angst

maar ik buig

omdat ik

weiger om te breken

door de woorden

die soms door mijn ziel snijden

die me soms zo intens raken

dat ik alleen maar kan buigen

om daarna weer te kunnen staan

de gevallen engel van mijn lief

de engel van mijn lief

die is gevallen

van zijn voetstuk

omdat ik ineens zag

wie hij werkelijk was

de gevallen engel

die niet meer bestaat

maakt dat ik

in stilte huil

omdat ik hem niet meer

kan raken

door naast hem te blijven staan

niet meer bang

de angst voor dat je er zou zijn

dat je me zou kwetsen

met je woorden

met de ogen die

mij  beoordeelden op hoe ik ben

heb ik overwonnen

door gewoon te zijn

wie ik altijd al was

die voor jou niet

meer dan genoeg

bleek te zijn

ben je trots op mij

mijn zoon

uit het land van de gouden zon

keek me aan

hij had voor het eerst gevochten

omdat hij niet langer

al die opmerkingen

over zijn twee vaders kon aanhoren

hij heeft geslagen

hij heeft gestompt

totdat hij werd gedwongen

om te stoppen

de vraag of ik trots op hem was

heb ik even laten liggen

terwijl in mijn hart

de trots op hem  het van de kwaadheid won

ijskoude tranen van het hete verlangen

het verlangen

om bij jou te zijn

me in jouw armen

terug te vinden voor altijd

is verdwenen

in de ijskoude tranen

die nu vallen

omdat jij niet langer

mijn liefste

wilde zijn

je was

gedroomde dagen

van dat jij er zou zijn

dan aangeraakt

door wie je bent

dat je er al altijd was

gedroomde dagen

die verdwenen

in de werkelijkheid van elke dag

gewoon

omdat

je voor eeuwig er was

als jouw geur langskomt

soms zomaar op straat

loop ik verzonken

in gedachten te dwalen

door de straten van

mijn herinneringen

soms ongemerkt

komt iemand voorbij

met dezelfde geur als jij

ben ik even totaal van slag

omdat ik je dan weer

even extra mis

op zo’n dag