berlijn11d
getekende ringen van het verleden
de levensringen
in mijn hart
zijn niet te zien
voor hen die niet kijken
die niets zien
getekende ringen
van het verleden
die er altijd zullen zijn
maken me tot wie ik ben
tot wie ik wil zijn
ze komen terug in mijn herinnering
de witte rozen
van spijt
die je me gaf
omdat het tussen jou en mij
niet liep zoals het lopen moest
jouw hart niet voor mij klopte
maar voor die ander
die jou niet zag
de witte rozen die eindigden
in de afwasbak
omdat ik zo gekwetst was dat ik
ze niet meer als
lief bedoeld zag
in de verscholen hoekjes van het bestaan
soms ben ik wat verloren
loop ik door de hoekjes
van het bestaan
omdat ik even niet
wil worden gezien
even niet meer wil praten
gewoon ongezien
mijn leven wil laten zijn
zoals het is
voel ik me veiliger
in deze hoekjes
omdat ik zo
even heel dicht bij mezelf kan zijn
de klanken van de wals van jou en mij
de wind beweegt
mij langzaam heen en weer
als ik op zijn golven
de klanken hoor
van de wals van jou en mij
waarop wij het leven vierden
waar wij dansten totdat
de nacht kwam
bij het loslaten van jou
op je reis naar altijd
ging de wind liggen
was de wals van jou en mij
voorgoed voorbij
als je even kijkt
heel kleine tintelingen
die me raken
als je even
zomaar naar me kijkt
zonder wat te zeggen
maar me aan te raken
met je ogen
genoeg verteld
waardoor
ik meteen weer weet
dat ik niet voor niets
mijn hart aan jou verloren heb
omdat ik het nog in me heb
nog steeds
zit in mij dat kleine joch
dat nooit zichzelf
verloren is
die nog altijd
door ramen klimt
die nog steeds streken uithaalt
die nog steeds het kattenkwaad
niet is verleerd
net als vroeger
twijfelen of wel of niet meedoen
met het spel dat volwassen leven heet
dat me vraagt
te reageren zoals men verwacht
sta ik net als vroeger
met mijn vinger in mijn neus te kijken
naar al die regels
die men zichzelf en elkaar oplegt
haalt ik mijn schouders op
stop wederom mijn vinger in mijn neus
en denk
dat volwassen zijn is niks voor mij
ik laat mijn beurt maar weer voorbij gaan
vervaagde omhelzing van jou en mij
de omhelzingen
van jou en mij
zijn inmiddels verdwenen
met de tijd waarin jij en ik
samen waren voor altijd
het loslaten van de liefde
die niet meer was
wat het zou moeten zijn
vervagen steeds meer
totdat ik besef
dat ik soms zomaar
even weer jouw armen mis
vrije val in de tijd
heel langzaam
geef ik me over
aan de liefde die jij mij geeft
langzaam laat ik het verleden los
laat ik me glijden
in de liefde van deze tijd
vind ik mezelf
terug in jouw armen
voel ik me in het luchtledige
totaal bevrijd
vruchten van het verleden
nu ik in deze tijd
terugkijk op mijn leven
hoe het was
hoe het ging
vang ik soms zomaar
een glimp op van het verleden
waarin ik de vruchten van de jeugd
omarmen kan
zie ik mezelf stralen
in het onbegrip van die tijd
waarin ik niet besefte
dat ik mooier was dan ik dacht
te zijn
Hits: 42